Władysław Domagała (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Domagała
Data i miejsce urodzenia

3 października 1921
Bobrowniki

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 2022
Warszawa

Ambasador PRL w Gwinei
Okres

od 1960
do 1961

Poprzednik

Tadeusz Kalinowski

Następca

Włodzimierz Migoń

Ambasador PRL w Japonii
Okres

od 27 kwietnia 1964
do 1968

Poprzednik

Tadeusz Żebrowski

Następca

Zygmunt Furtak

Ambasador PRL w Wietnamie
Okres

od 8 czerwca 1971
do 1975

Poprzednik

Bogdan Wasilewski

Następca

Józef Puta

Ambasador PRL w Bangladeszu
Okres

od 3 grudnia 1978
do 1982

Poprzednik

Stanisław Gugała

Następca

Tadeusz Grzybowski

Władysław Domagała (ur. 3 października 1921 w Bobrownikach, zm. 8 stycznia 2022 w Warszawie[1]) – polski działacz partyjny i dyplomata, ambasador PRL w Gwinei (1960–1961), Japonii (1964–1968), Wietnamie (1971–1975) oraz Bangladeszu (1978–1982).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Katarzyny. Od 1946 należał do Polskiej Partii Robotniczej, zaś od 15 grudnia 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1950 był kierownikiem Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach. W latach 1950–1953 pracował jako aspirant w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. Zastępca Kierownika Wydziału Szkół Partyjnych KC PZPR (1954). Następnie rozpoczął pracę jako dyplomata kolejno jako radca ambasady w Rzymie[2], w tym jako chargé d’affaires[3] (1956–1958) oraz konsul generalny PRL w Damaszku (1958–1960). Później na stanowisku ambasadora kolejno w Gwinei (1960–1961), Japonii (1964–1968), Wietnamie (1971–1975)[2] oraz Bangladeszu[4], z dodatkową akredytacją w Birmie (1978–1982)[2].

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-07-26].
  2. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2021-10-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-26].
  3. Maria Pasztor, Dariusz Jarosz, Nie tylko Fiat. Z dziejów stosunków polsko-włoskich 1945–1989, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2018, s. 156, ISBN 978-83-738-3956-4.
  4. Indeks osobowy [online], pism.pl, s. 992 [dostęp 2021-10-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-09].
  5. Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2022-07-26].