Węgliszek
Kawiarnia artystyczna "Węgliszek" – kawiarnia i klub muzyczny, należąca w latach 1993-2012 do Miejskiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy.
Lokalizacja
[edytuj | edytuj kod]Kawiarnia artystyczna „Węgliszek” mieściła się w kamienicy narożnej przy Stary Rynek 12 – Batorego 1.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kawiarnia została założona 1 kwietnia 1993 r. Od początku swego istnienia należała do Miejskiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Była miejscem spotkań środowiska artystycznego, zarówno klubem muzycznym, jak i galerią sztuki. Wnętrze kawiarni zostało zaprojektowane przez Przemysława Kryszaka z Gdańska. W wystrój wkomponowane są oryginalne, polichromowane belki stropowe z XVI wieku. Nazwa kawiarni nawiązuje do legendarnego bydgoskiego diabełka „Węgliszka”, członka świty Mistrza Twardowskiego, z którym w 1560 roku odwiedził gród nad Brdą i w nim pozostał, a później w XVII w. rzekomo „panował i straszył” w Bydgoszczy. Do dziś o tym pomocniku Pana Twardowskiego przypomina jego rogaty i uskrzydlony wizerunek w postaci szyldu-metaloplastyki, osadzonego w elewacji kamienicy, dokładnie na rogu ulic Batorego i Starego Rynku.[1] Przygody Mistrza Twardowskiego i jego pomocników w Bydgoszczy opisał w swej powieści z 1840 roku pt. "Mistrz Twardowski: Powieść z podań gminnych" Józef Ignacy Kraszewski.
W swoich programach repertuarowych Kawiarnia Artystyczna „Węgliszek” uwzględniała: koncerty, recitale, słowno-muzyczne i muzyczno-wokalne formy estradowe, wieczory autorskie oraz promocje książek o różnorodnej tematyce. W latach 1992–1995 „Węgliszek” odwiedziły m.in. sławy polskiego jazzu (Jarosław Śmietana, Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Trio Sławomira Kulpowicza) i poezji śpiewanej (Leszek Długosz, E. Wojnowska, Renata Przemyk), a w latach następnych m.in.: Allen Ginsberg, Jeremi Przybora, Agnieszka Osiecka, Anna Szałapak, Jacek Kaczmarski, Hanna Banaszak, Krystyna Prońko i wielu innych artystów. W kawiarni prezentowali swą muzykę także miejscowi artyści, m.in. piosenkarze (B. Kalinowska, L. Luther, H. Stróżyk, W. Węgrzyn) i śpiewający aktorzy (A. Mozga, W. Kowalski, M Witkowska). W „debiutach miesiąca” promowano młodych muzyków i artystów.
W „Węgliszku” preferowało się jazz, piosenkę poetycką i ambitniejsze, pozabiesiadne i dyskotekowe rytmy muzyczne. Kawiarnia w 2001 r. stała się miejscem narodzin nowego bydgoskiego festiwalu muzycznego - „Bydgoszcz Harmonica Meeting”. Od 1996 r. odbywały się tutaj „Szopki Bydgoskie” i benefisy znanych bydgoskich twórców.
Dyrektorami MOK i zarazem „Węgliszka” byli: Andrzej Chwieduk (1992-1995), Krystyna Bujak (1995-1999), Marek Stankiewicz (1999-2010), Katarzyna Fojuth (2010–2012)[2].
W 2012 r. „Węgliszek” decyzją władz miasta Bydgoszczy przestał być ośrodkiem kultury podlegającym opiece UM Bydgoszczy, a w 2014 r. definitywnie zmienił swój charakter i został przekształcony w lokal gastronomiczny.[3] Przez ostatnie dwa lata kawiarnię prowadził Paweł Leszczyński. W grudniu 2014 roku zarząd lokalu przy ul. Batorego 1 przejęła Administracja Domów Miejskich. W miejscu dawnej kawiarni artystycznej "Węgliszek" Przemysław Buczkowski, związany wcześniej z hotelem "Bohema", otworzył nowy koncept pod nazwą RestoBar Karramba.[4]
Akcja Nagi Czwartek
[edytuj | edytuj kod]01.07.2004 rok został opublikowany pierwszy numer "Nielegalnego Niekoniunkturalnego Miesięcznika Artystyczno - Kulturalnego - Akcja Nagi Czwartek. Nieformalną siedzibą wydawnictwa był Wegliszek. Ukazało się 17 numerów tego wydawnictwa, oraz jeden numer specjalny poświęcony jednemu z założycieli i redaktorowi naczelnemu Zbyszkowi Piechockiemu. Pismo było formą protestu przeciwko nijakości życia kulturalnego w Bydgoszczy[5] i upolitycznieniu lokalnej kultury - co docelowo doprowadziło do bezterminowego zawieszenia działania i wydawania periodyku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Legenda o diabełku Węgliszku - Bydgoszcz - Turystyka, Oficjalny Serwis Turystyczny [online], visitbydgoszcz.pl [dostęp 2021-09-12] .
- ↑ informacja o objęciu stanowiska dyrektora MOK-u. Gazeta Pomorska. [dostęp 2016-06-17].
- ↑ informacja o likwidacji Węgliszka. Express Bydgoski. [dostęp 2016-06-17].
- ↑ Wyborcza.pl [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2021-09-12] .
- ↑ Strona głowna [online], Katalog.Czasopism.pl, 2006 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 632-633