Władysław Strzelecki (filolog)

Władysław Strzelecki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1905 Lwów
Data i miejsce śmierci	15 września 1967 Kraków
profesor nauk filologicznych
Specjalność: filologia klasyczna
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1929 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1933 Uniwersytet Warszawski
Profesura	1946
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	KUL Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Wrocławski
Odznaczenia

Władysław Strzelecki (ur. 20 stycznia 1905 we Lwowie, zm. 15 września 1967 w Krakowie) – polski filolog klasyczny, profesor i wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Władysław Strzelecki urodził się we Lwowie jako jedno z czworga dzieci Adama i Wandy z Brochockich. W 1918 opuścił rodzinne miasto, podjął naukę w trzeciej klasie gimnazjum klasycznego w Zakopanem i po jego ukończeniu w 1924 podjął studia z filologii klasycznej i polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a rok później przeniósł się na Uniwersytet Warszawski. W roku szkolnym 1928/1929 był nauczycielem języka łacińskiego w prywatnym gimnazjum na Bielanach. W 1929 uzyskał na UW stopień doktora filozofii i do 1931 odbywał staże naukowe w Berlinie, Getyndze i St. Andrews. Od 1931 do 1937 był nauczycielem łaciny w gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego w Warszawie, przy czym od 1933 był nauczycielem dyplomowanym. W tym też roku uzyskał habilitację na UW. W roku szkolnym 1937/1938 był nauczycielem w gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1939 został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. We wrześniu 1939 spłonęło jego mieszkanie oraz zgromadzone w nim materiały. Do końca wojny mieszkał u rodziny w Niecieczy.

W 1946 objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1948 do 1958 był dyrektorem Instytutu Filologii Klasycznej UWr, natomiast w latach 1956–1958 dziekanem Wydziału Filologicznego UWr. Od 1948 do 1956 zasiadał we władzach Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, był także członkiem zarządu i prezesem Wrocławskiego Koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego, a od 1948 do 1960 pełnił funkcję współredaktora czasopisma „Eos”. W 1958 przeniósł się do Krakowa, gdzie objął katedrę latynistyki na UJ, a w 1961 kierownictwo Katedry Filologii Klasycznej UJ i pozostał na tym stanowisku do śmierci. W latach 1960–1964 dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego UJ.

Zajmował się głównie metryką starożytną, literaturą epoki archaicznej oraz gramatyką i leksykografią łacińską. Jego dorobek naukowy jest doceniany także poza Polską, jego prace są często cytowane. Publikował głównie w języku łacińskim. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1956.

Od 1949 był żonaty z Bożeną z Modelskich, para nie miała dzieci. Zmarł 15 września 1967 w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXVIII-19-97/98/99).