Przejdź do zawartości

Wacław Anczyc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Anczyc
Ilustracja
Wacław Anczyc (1908)
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1866
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 września 1938
Kraków

Zawód, zajęcie

historyk, drukarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Wawrzyn Akademicki
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Wacław Zygmunt Anczyc (ur. 4 lutego 1866 w Warszawie, zm. 27 września 1938 w Krakowie) – drukarz i historyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Władysława Ludwika[1] i Tekli z Bryniarskich. Był najstarszym z ośmiorga rodzeństwa, bratem: Władysława (1854–1856), Zofii Tekli po mężu Schmidt (ur. 1856), Władysławy Emilii po mężu Papée (1857–1914), Wandy (1858–1859), Stanisława (1861–1863) i Stanisława (1868–1927)[2]. W 1883 zdał maturę[3]. Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia kontynuował w Lipsku i tam zdobywał praktykę w zawodzie drukarza w firmie Poeschel&Trepte[4]. Przygotował rozprawę doktorską pod przewodnictwem Stanisława Smolki pt. Bezkrólewie po śmierci Ludwika Węgierskiego, której ze względu na śmierć ojca nigdy nie obronił. Po 1883 r., gdy umarł mu ojciec, odziedziczył w Krakowie drukarnię i oddał się drukarstwu[5]. W 1900 r. przeniósł swą drukarnię do nowego budynku przy ul. Zwierzynieckiej 2[4]. Za sprawą Wacława Anczyca powstała w Krakowie w 1908 r. obowiązkowa szkoła dla uczniów drukarskich. Kontynuatorem szkoły Anczyca jest istniejąca dziś pod nazwą Zespół Szkół Poligraficzno-Medialnych im. Zenona Klemensiewicza. Od 2008 r. Warsztaty Szkolne ZSPM noszą imię Wacława Anczyca.

Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Towarzystwa Miłośników Książek i Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[1].

Był mężem Walerii z Heggenbergerów (1874–1941), ojcem Władysława Marcelego i Zofii, po mężu Trzebickiej (1897–1965)[2].

Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS AB-po prawej-Drużbackich)[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Anczyc Wacław Zygmunt, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 1, Kraków 2023, s. 40, ISBN 978-83-66334-47-6.
  2. ↑ a b Anczyc Wacław [online], encyklopediakrakowa.pl [dostęp 2023-02-11].
  3. ↑ Po dwudziestu pięciu latach. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 15, 21 listopada 1908. 
  4. ↑ a b c Renata Rajzer, Wacław Zygmunt Anczyc (1866-1938) - artysta wśród drukarzy, „EBIB” (4), www.ebib.pl, 2007 [dostęp 2024-07-02].
  5. ↑ Historia rodziny Anczyców na oficjalnej stronie Drukarni Wydawniczej.
  6. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-06-12].
  7. ↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 294 „za zasługi na polu rozwoju przemysłu oraz za działalność filantropijną i społeczną” - jako Władysław Anczyc, przemysłowiec i właściciel drukarni w Krakowie.
  8. ↑ Polonia Restituta. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 101 z 6 maja 1926. 
  9. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, Kraków 1996, s. 14.
  • Biografia [dostęp 2013-11-06]
  • Jan Kiełkowski: Anczyc, Wacław Zygmunt. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 20. ISBN 978-83-61050-89-6.
  • Anna Wnętrzak-Wnorowska, Artur Wójcik, Wacław Anczyc: drukarz z konieczności i z serca, Kraków 2013. ISBN 978-83-909059-5-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Anczyc&oldid=75160099”