Wadim Kożewnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wadim Kożewnikow
Вадим Михайлович Кожевников
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1909
Togur

Data i miejsce śmierci

20 października 1984
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Moskiewski Uniwersytet Państwowy

Dziedzina sztuki

proza, publicystyka

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy

Wadim Michajłowicz Kożewnikow (ros. Вадим Михайлович Кожевников, ur. 9 kwietnia?/22 kwietnia 1909 w Togurze, zm. 20 października 1984 w Moskwie) – radziecki pisarz i dziennikarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1925 mieszkał w Moskwie, w 1933 ukończył studia na Wydziale Literacko-Etnologicznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa, pracował jako dziennikarz i korespondent. W 1940 został członkiem Związku Pisarzy ZSRR, podczas wojny z Niemcami pracował w prasie frontowej, był korespondentem „Prawdy”, a 1947–1948 redaktorem działu literatury i sztuki „Prawdy”, w 1949 został redaktorem naczelnym pisma „Znamia(inne języki)”. Od 1943 należał do WKP(b).

Publikował od połowy lat 20., w 1939 wydał zbiór opowiadań Nocznyj Razgowor i powieść Stiepnoj Pochod, a w 1941 powieść Groznoje Orużije. Po wojnie napisał m.in. Znakomtieś, Bałujew! (1960), Tarczę i miecz (1965) – powieść zekranizowaną w 1968 przez Władimira Basowa i powieść Osoboje Podrazdielenije (1969), za którą otrzymał w 1971 Nagrodę Państwową ZSRR. W 1966 został deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, od 1967 był sekretarzem Zarządu Związku Pisarzy ZSRR, w 1981 jako delegat uczestniczył w XXVI Zjeździe KPZR.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]