Walerij Kirijenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walerij Kirijenko
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1965
Murmańsk

Klub

CSKA Murmańsk

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

30.01 1986, Oberhof
(6. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze punkty w PŚ

30.01 1986, Oberhof
(6. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

23.01 1992, Anterselva (1. miejsce - b.indywidualny)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  WNP
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
srebro Albertville 1992 sztafeta
srebro Lillehammer 1994 sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Borowec 1993 sztafeta
srebro Borowec 1993 b.drużynowy
srebro Canmore 1994 b.drużynowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Egg 1985 sprint
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy

Walerij Wiktorowicz Kirijenko (ros. Валерий Викторович Кириенко, ur. 13 lutego 1965 w Murmańsku) – rosyjski biathlonista startujący również w barwach WNP i ZSRR, dwukrotny medalista olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1985 roku zdobywając na mistrzostwach świata juniorów w Egg złoty medal w sprincie. W Pucharze Świata zadebiutował 30 stycznia 1986 roku w Oberhofie, zajmując szóste miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 23 stycznia 1992 roku w Anterselvie, wygrywając bieg indywidualny. W zawodach tych wyprzedził swego rodaka Siergieja Czepikowa i Geira Einanga z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze trzy razy plasował się w czołowej trójce: 11 grudnia 1993 roku w Bad Gastein był trzeci w sprincie, 16 grudnia 1993 roku w Pokljuce zajął trzecie miejsce w biegu indywidualnym, a 10 marca 1994 roku w Hinton był drugi w tej samej konkurencji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994, kiedy zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.

W 1992 roku wspólnie z Walerijem Miedwiedcewem, Aleksandrem Popowem i Siergiejem Czepikowem wywalczył srebrny medal w sztafecie podczas igrzysk olimpijskich w Albertville. Zajął tam także piąte miejsce w sprincie i jedenaste miejsce w biegu indywidualnym. Na rozgrywanych dwa lata później igrzyskach olimpijskich w Lillehammer był szesnasty w sprincie, a razem z Władimirem Draczowem, Siergiejem Tarasowem i Siergiejem Czepikowem wywalczył kolejny srebrny medal w sztafecie. W międzyczasie zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata w Borowcu w 1993 roku. Razem z Miedwiedcewem, Tarasowem i Czepikowem był drugi w sztafecie, a razem z Aleksiejem Kobielewem, Siergiejem Łożkinem i Siergiejem Czepikowem zajął też drugie miejsce w biegu drużynowym. Ponadto w 1994 roku reprezentacja Rosji w składzie: Władimir Draczow, Aleksiej Kobielew, Walerij Kirijenko i Siergiej Tarasow wywalczyła srebro w biegu drużynowym na mistrzostwach świata w Canmore.

W 1991 roku był mistrzem ZSRR w biegu indywidualnym.

W 1994 roku został odznaczony Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1992 Albertville 11. 5. nd. nd. 2. nd.
1994 Lillehammer 35. 16. nd. nd. 2. nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1991 Lahti 12. nd. nd. nd.
1993 Borowec 8. nd. nd. 2. nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1985/1986 30.
1986/1987 71.
1990/1991 36.
1991/1992 19.
1992/1993 52.
1993/1994 4.
1994/1995 61.
1995/1996 61.

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 23 stycznia 1992 Włochy Anterselva Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+0+0 57:43,5
2. 11 grudnia 1993 Austria Bad Gastein Sprint na 10 km 3. 0+0 33:14,7 +41,2 Patrice Bailly-Salins
3. 16 grudnia 1993 Słowenia Pokljuka Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+1+0+1 53:51,4 +52,0 Patrice Bailly-Salins
4. 10 marca 1994 Kanada Hinton Bieg indywidualny na 20 km 2. 1+0+0+0 56:07,6 +43,4 Wilfried Pallhuber

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]