Wasilij Lewaszow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Lewaszow
Левашов Василий Васильевич
Ilustracja
generał kawalerii generał kawalerii
Data urodzenia

10 października 1783

Data i miejsce śmierci

23 września 1848
Petersburg

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie

Późniejsza praca

premier Komitetu Ministrów

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Broń Świętego Jerzego Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie)

Wasilij Liewaszow, ros. Левашов Василий Васильевич (ur. 10 października?/21 października 1783, zm. 23 września?/5 października 1848) – hrabia (1833), polityk, mąż stanu i dowódca wojskowy, generał kawalerii (1833), generał adiutant (1817), premier Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego.

Od 1799 pracował w Urzędzie generalnego gubernatora Petersburga P. A. Palena. Uczestnik wojny z Francją w 1805 i 1806-1807, I wojny ojczyźnianej 1812. Walczył w bitwie pod Borodino. Brał udział w bitwie pod Lipskiem na czele brygady kirasjerów. W bitwie zastąpił zabitego dowódcę pułku. W 1820 był przewodniczącym Sądu Wojskowego dla żołnierzy – uczestników buntu w siemionowskim pułku. 14 grudnia 1825, w dzień powstania dekabrystów, był na Placu Senackim z carem Mikołajem I. Po powstaniu został mianowany członkiem Komisji Śledczej. Osobiście prowadził przesłuchania, dążąc do surowego karania uczestników powstania. W 1826 roku został członkiem Najwyższego Trybunału Karnego sądzącego dekabrystów. Został włączony do Komisji Rewizyjnej, sprawdzającej działania Komisji Śledczej badającej sprawę Towarzystwa Zjednoczonych Słowian.

W 1831 został mianowany tymczasowym gubernatorem generalnym guberni wołyńskiej i podolskiej, w 1832 gubernatorem generalnym guberni kijowskiej, wołyńskiej i podolskiej, w 18351836 guberni czernigowskiej, połtawskiej i charkowskiej. W 1838 był członkiem Rady Państwa dyrektorem Departamentu Ekonomiki Gospodarki (w 1839 został jednocześnie przewodniczącym Komitetu Hodowli Koni), od 1842 – członkiem Komitetu ds. budowy kolei Petersburg – Moskwa, od 1847 – przewodniczącym Rady Państwa i Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka encyklopedia narodu rosyjskiego.