Przejdź do zawartości

Wasilij Sokołow (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Sokołow
Василий Павлович Соколов
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1902
Kamieniec, obwód smoleński

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1958
Woroneż

Przebieg służby
Lata służby

1924–1926, 1932–1956

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD) Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Wasilij Pawłowicz Sokołow (ros. Василий Павлович Соколов, ur. 4 lipca?/17 lipca 1902 we wsi Kamieniec w obwodzie smoleńskim, zm. 7 stycznia 1958 w Woroneżu) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Dzieciństwo spędził we wsi Niwki, w 1924 ukończył wieczorowe technikum rolnicze w mieście Biełyj i został powołany do Armii Czerwonej. Po demobilizacji pracował w milicji w Czeriepanowie i Tomsku, studiował w Tomskim Uniwersytecie Państwowym, został ponownie powołany do armii i w 1930 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, od 1939 należał do WKP(b). Walczył w wojnie z Finlandią 1939–1940 i w wojnie z Niemcami od czerwca 1941 do maja 1945, dowodził pułkiem w 13 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty Rodimcewa na Froncie Woroneskim, w marcu 1942 objął dowództwo 45 Dywizji Piechoty, z którą uczestniczył w bitwie pod Stalingradem, w styczniu 1944 wyznaczono go dowódcą 60 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty. 14 stycznia 1945 wraz z dywizją przełamał niemiecką obronę na brzegu Wisły, później sforsował Odrę, wiosną 1945 wziął udział w operacji berlińskiej. Po wojnie kontynuował służbę wojskową, w 1950 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego, w 1956 został zwolniony w stopniu generała majora.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]