Przejdź do zawartości

Wasyl Łewkowycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasyl Łewkowycz
Василь Левкович
Woronyj, Czerneć
Ilustracja
Wasyl Łewkowicz w 2008
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1920
Stary Lubliniec

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 2012
Lwów

Przebieg służby
Formacja

 Ukraińska Powstańcza Armia

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Krzyż Zasługi (UPA)
Grób Wasyla Łewkowycza na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, kwatera UPA

Wasyl Mychajłowycz Łewkowycz ps. Woronyj, Czerneć, ukr. Василь Михайлович Левкович (ur. 6 lutego 1920 w Starym Lublińcu, zm. 13 grudnia 2012 we Lwowie[1]) – ukraiński działacz nacjonalistyczny, pułkownik Ukraińskiej Powstańczej Armii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1938 należał do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, w 1941 wszedł w skład grupy marszowej OUN, dowodzonej przez Omelana Hrabca Batka. W ramach grupy od lipca do września był instruktorem okręgowej milicji w rejonie Równego. Po niemieckich aresztowaniach we wrześniu 1941 przeszedł do podziemia[potrzebny przypis], działał w okręgowych strukturach OUN-B.

Był policjantem w batalionie Schutzmannschaft w Dubnie[2]. Od marca 1943 w UPA, był ranny w walkach z partyzantką radziecką.

Brał udział w zniszczeniu polskiej bazy samoobrony w Hucie Stepańskiej. Jego podkomendni dokonali zbrodni na Polakach w Ugłach[2].

Od kwietnia[potrzebny przypis] 1944 był dowódcą II WO Buh. 9 czerwca 1944 wydał rozkaz „likwidacji silnych i aktywnych polskich skupisk” na podległym sobie terenie[2].

17 grudnia 1946 został otoczony w bunkrze przez NKWD. W czasie walki zginęło 2 żołnierzy UPA ochraniających bunkier, on w tym czasie zdążył spalić wszystkie dokumenty. Został schwytany w czasie ucieczki z bunkra.

22 lipca 1947 został skazany na 25 lat łagru, pracował w kopalniach Kołymy, odmawiając złożenia samokrytyki w zamian za wcześniejsze zwolnienie. Zwolniony 7 grudnia 1971, odmówił przyjęcia obywatelstwa radzieckiego, pracował do emerytury jako górnik w kopalni węgla „Wełykomostiwśka” w Czerwonogrodzie.

20 stycznia 1997 został zrehabilitowany przez Prokuraturę Generalną Ukrainy.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Помер полковник УПА Василь Левкович-"Вороний" (ukr.)
  2. a b c Damian Karol Markowski, W cieniu Wołynia. „Antypolska akcja” OUN i UPA w Galicji Wschodniej 1943-1945, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023, ISBN 978-83-08-08166-2, s. 299