Watson Washburn
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1894 |
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1973 |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
QF (1924) |
| US Open |
QF (1911–1913, 1916, 1920) |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon |
F (1924) |
| US Open |
F (1921, 1923) |
Watson McLean Washburn (ur. 13 czerwca 1894 w Nowym Jorku, zm. 2 grudnia 1973 tamże) – amerykański tenisista, zdobywca Pucharu Davisa.
Służył wojskowo w czasie I wojny światowej, dochodząc do stopnia kapitana.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako student Harvardu sięgnął w 1913 roku po mistrzostwo międzyuczelniane USA w deblu w parze z Joem Armstrongiem.
W 1914 roku po raz pierwszy awansował do czołowej dziesiątki rankingu amerykańskiego (w latach 1914–1922 figurował w dziesiątce tej klasyfikacji siedmiokrotnie, najwyżej na 5. miejscu w 1921 roku). W 1915 roku zdobył mistrzostwo USA w hali w parze z Gusem Touchardem.
Największe sukcesy odniósł w parze z Richardem N. Williamsem. Amerykanie osiągnęli trzy finały wielkoszlemowe, w 1921 i 1923 roku na mistrzostwach USA i w 1924 roku podczas Wimbledonu. W obu tych turniejach Washburn startował również w grze pojedynczej. Bilans jego występów singlowych na Wimbledonie wyniósł 7 zwycięstw i 4 porażki, na mistrzostwach USA 38 zwycięstw i 24 porażki.
Również z Williamsem grał w swoim jedynym występie reprezentacyjnym w Pucharze Davisa. W finale tych rozgrywek w 1921 roku Washburn i Williams pokonali w deblu Japończyków Zenzō Shimizu i Ichiya Kumagae, dokładając jeden punkt do czterech zdobytych w grze pojedynczej przez Williama Tildena i Billa Johnstona.
W 1924 brał udział w igrzyskach w Paryżu, startując, bez sukcesu, w grze pojedynczej i podwójnej.
Washburn był zawodnikiem praworęcznym. Kontynuował występy w gronie weteranów, zdobywając m.in. mistrzostwa USA w kategorii powyżej 45 lat zarówno w singlu (1940), jak i deblu (1940, 1942, 1944). Był również działaczem amerykańskiej federacji United States Tennis Association.
W 1965 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (0–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1921 | U.S. National Championships, Filadelfia | Trawiasta |  Richard N. Williams
|
Vincent Richards William Tilden
|
11:13, 10:12, 1:6 |
| Finalista | 2. | 1923 | U.S. National Championships, Filadelfia | Trawiasta | Richard N. Williams
|
William Tilden Brian Norton
|
6:3, 2:6, 3:6, 7:5, 2:6 |
| Finalista | 3. | 1924 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Richard N. Williams
|
Francis Hunter Vincent Richards
|
3:6, 6:3, 10:8, 6:8, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
- Watty Washburn. sports-reference.com. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 grudnia 2012)]. (ang.).