Przejdź do zawartości

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
VIII Letnie Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
IO 1920

IO 1928

Stolica igrzysk

Paryż
 Francja

Liczba ekip

44

Liczba sportowców

3092 (2956 mężczyzn i 136 kobiet)

Liczba konkurencji

126 w 19 dyscyplinach

Otwarcie

4 maja 1924

Oficjalne otwarcie

Gaston Doumergue (prezydent Francji)

Zamknięcie

27 lipca 1924

Przysięga olimpijska

Géo André (sportowcy)

Stadion

Stade olympique Yves-du-Manoir, Paryż

VIII Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska VIII Olimpiady) rozegrane zostały w Paryżu we Francji między 4 maja a 27 lipca 1924 roku. Paryż był organizatorem igrzysk po raz drugi, było to jednocześnie pożegnanie się z działalnością w MKOl twórcy nowożytnych igrzysk barona Pierre’a de Coubertina. Na terenach Racing Club wybudowano nowoczesny stadion olimpijski na ponad 60 tysięcy widzów, obok stadionu po raz pierwszy powstała wydzielona wioska olimpijska[1]. Do udziału w imprezie (po absencji na poprzednich igrzyskach) zaproszono sportowców Austrii, Bułgarii, Turcji i Węgier, znów jednak nie dopuszczono reprezentacji Niemiec, a oficjalny komunikat informował, że organizatorzy nie są w stanie sportowcom tego kraju zapewnić pełnego bezpieczeństwa.

Były to pierwsze Igrzyska Olimpijskie, w których udział wzięły reprezentacje Ekwadoru, Filipin, Haiti, Irlandii, Litwy, Meksyku i Urugwaju, a pierwsze letnie dla Polski i Łotwy, które to wzięły udział w zimowych Igrzyskach 1924.

Państwa uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]
Uczestnicy

Na igrzyskach w Paryżu zadebiutowało 9 państw: Ekwador, Filipiny, Haiti, Irlandia, Litwa, Łotwa, Meksyk, Polska i Urugwaj.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Dyscypliny pokazowe

[edytuj | edytuj kod]

Udział Polaków

[edytuj | edytuj kod]

W olimpiadzie po raz pierwszy w historii udział wzięła liczna reprezentacja Polski. Na igrzyska wyjechała 81-osobowa ekipa polskich sportowców. Aby sfinansować koszt ich wyjazdu przeprowadzona została społeczna zbiórka pieniędzy, która znacznie przewyższyła subwencję państwową na ten cel[2]. Jedyną kobietą startującą w polskiej ekipie była szpadzistka Wanda Dubieńska. Polacy wzięli udział w 10 dyscyplinach sportu: boksie, jeździectwie, kolarstwie, lekkiej atletyce, strzelectwie, szermierce, wioślarstwie, zapasach i żeglarstwie, z czego największe sukcesy odnieśli kolarze i jeźdźcy[2]. Wacław Okulicz-Kozaryn zajął 7. miejsce w zapasach w wadze średniej. Żadnego punktowanego miejsca nie zdobyli lekkoatleci. Słabo wypadli również pozostali zawodnicy piłkarze, bokserzy i wioślarze[2].

Medale zdobyte przez Polaków

[edytuj | edytuj kod]

Srebrne

[edytuj | edytuj kod]

Brązowe

[edytuj | edytuj kod]

Statystyka medalowa

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo złoto srebro brąz razem
1  Stany Zjednoczone 45 27 27 99
2  Finlandia 14 13 10 37
3  Francja 13 15 10 38
4  Wielka Brytania 9 13 12 34
5  Włochy 8 3 5 16
6  Szwajcaria 7 8 10 25
7  Norwegia 5 2 3 10
8  Szwecja 4 13 12 29
9  Holandia 4 1 5 10
10  Belgia 3 7 3 13
... ... ... ... ... ...
22  Polska 0 1 1 2
Zobacz pełną klasyfikację medalową


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W. Lipniacki, A. Miller: Od Aten do Melbourne 1896-1956. Warszawa: Sport i Turystyka, 1957, s. 10.
  2. a b c Praca zbiorowa: Kronika sportu. Warszawa: Chronik Verlag, 1993, s. 320-321. ISBN 83-900331-8-6.