Wawrzyniec Pucher
 Ks. Wawrzyniec Pucher (1933) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Proboszcz parafii Imienia Najświętszej Marii Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich | |
| Okres sprawowania |
1924–1941 |
| Proboszcz parafii św. Antoniego z Padwy w Dąbrówce Małej | |
| Okres sprawowania |
1911–1924 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
22 czerwca 1901 |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Wawrzyniec Pucher (ur. 2 lipca 1875 w Łaziskach Górnych, zm. 19 października 1941 w Bytomiu) – polski duchowny katolicki, działacz społeczny i narodowy na Górnym Śląsku, szambelan papieski, wieloletni proboszcz parafii NMP w Piekarach Śląskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Był synem chałupnika Michała i Marii z domu Góralczyk. Miał brata Pawła (także został duchownym). W latach 1877–1887 uczył się w gimnazjum w Bytomiu, gdzie zdał maturę 20 marca 1887. Następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Był wówczas słuchaczem wykładów z literatury polskiej. Należał do „Kółka Polskiego" (był także jego prezesem). Przyjął święcenia kapłańskie 22 czerwca 1901[1]. Został mianowany wikarym w parafii św. Szczepana w Bogucicach, gdzie pracował od 2 października 1901. Działał jako duszpasterz młodzieży. W 1911 został wyznaczony na organizatora nowej parafii w Dąbrówce Małej, a w 1912 został jej pierwszym proboszczem[2] (mimo sprzeciwu nadprezydenta Prowincji Śląskiej ze względu na jego propolską postawę i działalność).
Za propolską postawę szykanowany w okresie I wojny światowej i powstań śląskich. W 1924 został mianowany proboszczem w Piekarach Śląskich[3]. Pucher dokonał restauracji świątyni piekarskiej przed uroczystą koronacją obrazu Matki Boskiej[4]. Nawiązał także kontakt z rozgłośnią Polskiego Radia w Katowicach, która rozpoczęła nadawanie nabożeństw z Piekar Śląskich. Znacząco przyczynił się do rozszerzenia kultu maryjnego na terenie diecezji katowickiej. Pucher był organizatorem zlotów młodzieży żeńskiej i męskiej. Za zasługi mianowano go radcą duchownym i papieskim szambelanem.
W 1940 został aresztowany[1]. Został przewieziony do KL Dachau, jednak wkrótce go zwolniono. Zmarł 19 października 1941 w Bytomiu, a został pochowany w Piekarach Śląskich.
Za swoją działalność został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[1].
Upamiętniony tablicą we wnętrzu kościoła pw. św. Antoniego z Padwy w Katowicach-Dąbrówce Małej.
Wawrzyniec Pucher przed I wojną światową podpisując się imieniem i nazwiskiem używał niemieckiego Lorenz lub łacińskiego Laurentius.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Pastorałki czyli pieśni na Boże Narodzenie oraz różne nabożeństwa i modlitwy, Piekary Śląskie 1930[5].
- Piekarska książka kalwaryjska: z dodatkiem historji Cudownego Obrazu Matki Boskiej, Kościoła i Kalwarji oraz różnych nabożeństw i pieśni, Piekary Śląskie 1932[5].
- Piekarska książka kalwaryjska. Z dodatkiem historii Cudownego Obrazu Matki Boskiej, Kościoła i Kalwarii, Piekary Śląskie 1935[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Pucher Wawrzyniec (pol.) silesia.edu.pl [dostęp 2019-01-02]
- ↑ Michał Bulsa: Ulice i place Katowic. Katowice: Prasa i Książka, 2015, s. 130. ISBN 978-83-63780-10-4. (pol.).
- ↑ Proboszczowie piekarscy (1303-2017) (pol.) bazylikapiekary.pl [dostęp 2018-01-02]
- ↑ Wielkie chwile w Piekarach (pol.) kosciol.wiara.pl [dostęp 2018-01-02]
- ↑ a b c Pucher, Wawrzyniec (1875-1941) (pol.) opacwww.bs.katowice.pl [dostęp 2018-01-03]