Wełniczka białofioletowa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wełniczka białofioletowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Lachnella alboviolascens (Alb. & Schwein.) Fr. Summa veg. Scand., Sectio Post. (Stockholm): 365 (1849) | |
Wełniczka białofioletowa (Lachnella alboviolascens (Alb. & Schwein.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny Niaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Niaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisali w 1805 r. Johannes Baptista von Albertini i Lewis David von Schweinitz nadając mu nazwę Peziza alboviolascens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1849 r.[1]
Ma około 20 synonimów. Niektóre z nich[2]:
- Cyphella alboviolascens (Alb. & Schwein.) P. Karst. 1870
- Cyphella pseudovillosa Henn. 1904
- Cyphellopsis alboviolascens (Alb. & Schwein.) Donk 1931
Franciszek Błoński w 1896 r. opisywał ten gatunek pod polską nazwą kielisznik bladofiołkowy, Władysław Wojewoda w 1999 r. podał nazwę wełniczka białofioletowa[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Owocnik
- Grzyb cyfelloidalny o owocniku w postaci miseczki mającej szerokość 1–2 mm i brzegu zawiniętym do wewnątrz. Jej zewnętrzna powierzchnia jest niebieskawo-fiołkowa i pokryta białawymi włoskami, czasem mającymi brązową podstawę. Trzonu brak[4].
- Cechy mikroskopowe
- Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 10–15 × 7,5–12 μm. Cystyd brak. W strzępkach obecne sprzążki[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Australii i na Nowej Zelandii. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony[5]. Na Półwyspie Skandynawskim jest dość częsty, jednak ze względu na małe rozmiary rzadko zauważany[4]. W. Wojewoda w zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski w 2003 r. przytacza 5 stanowisk[3]. Liczne i bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach, ogrodach botanicznych i parkach. Rozwija się na martwych, opadłych lub wiszących na drzewie gałęziach drzew liściastych. W Polsce notowany na kasztanowcu pospolitym, jesionie, wiciokrzewie, bzie czarnym, lilaku, wiązie, winorośli[3], robinii, wierzbie, starych łodygach roślin zielnych, osłonkach orzechów laskowych, pniu topoli osiki[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-09-02].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-09-02].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Kopenhaga 2008.
- ↑ Lachnella alboviolascens (Alb. & Schwein.) Fr. Mapa zasięgu [online] [dostęp 2021-09-02].
- ↑ a b Aktualne stanowiska wełniczki białofioletowej w Polsce [online] [dostęp 2021-09-02].