Widna
Rzeka w miejscowości Tomikovice | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Rzeka | |
Długość | ok. 33 na terenie Czech 26 km na terenie Polski 7 km |
Spadek |
20,36‰ |
Średni przepływ |
1,94 m³/s Vidnava |
Źródło | |
Miejsce | Góry Złote cz. Rychlebskie hory Połudn.-zach. zbocze Studniční vrch |
Wysokość |
870 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Nysa Kłodzka |
Miejsce |
Jezioro Nyskie na półn. od Bukowa |
Wysokość |
198 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Sudetów |
Widna (cz. Vidnavka ) – rzeka górska w północnych Czechach i południowej Polsce w woj. opolskim w Sudetach Wschodnich, w Górach Złotychch i Przedgórzu Paczkowskim.
Od źródła aż do Vidnawy, górska rzeka, w dalszym biegu podgórska. Długość około 33 km, prawy dopływ Nysy Kłodzkiej[1], jest ciekiem III rzędu należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Źródło rzeki położone jest w Czechach w kraju ołomunieckim (czes. Olomoucký kraj), w okresie Jeseník w południowo-wschodniej części Gór Złotych (cz.Rychlebské hory) na południowo-zachodnim stoku wzniesienia Studniční vrch), na wysokości ok. 870 m n.p.m. W części źródliskowej spływa w kierunku południowo-zachodnim, wąską zalesioną doliną. Niżej na poziomie 550 m n.p.m., rzeka płynie na północny zachód w kierunku czeskiej miejscowości Vápenná. Między Lipová-lázně a Vapenna rzeka płynie na północny zachód V-kształtną malowniczą krajobrazowo dolinę rzeczną o długości powyżej 5 km. Opuszczając dolinę wpływa na Przedgórze Paczkowskie pomiędzy miejscowościami Vapenna a Žulová. Po opuszczeniu miejscowości Žulová rzeka skręca na północny wschód i płynie po wschodniej stronie miejscowości Tomíkovice zalesionym terenem, po minięciu których opuszcza tereny zalesione, płynie do miejscowości Vidnava. Po minięciu miejscowości Vidnava rzeka płynie w kierunku granicy polsko czeskiej. Po 26 km swojego biegu na wysokości ok. 207 m n.p.m. opuszcza Czechy i wpływa do Polski. Płynie wśród pól uprawnych w kierunku północnym do ujścia, gdzie po przepłynięciu ok. 7 km od granicy, na wysokości ok. 198 m n.p.m. w pobliżu Wierzbna, uchodzi do Jeziora Nyskiego. Koryto rzeki, od źródeł do Vidnawy, kamieniste słabo spękane i na ogół nieprzepuszczalne z małymi progami kamiennymi, na których w górnym biegu w występują progi i wodospady. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest północny. Jest to rzeka górska odwadniająca ze swymi dopływami wschodnią część masywu Gór Złotych oraz Przedgórza Paczkowskiego. Rzeka w górnym biegu dzika, w środkowym i dolnym biegu uregulowana. Ze względu na górski charakter i tworzy niewielkie meandry. W większości swojego biegu płynie lasem, brzegi w 90% zadrzewione, szerokość koryta 9 m, a średnia głębokość 0,45 m[2].
Rzeka charakteryzuje się dużymi niewyrównanymi spadkami i zmiennymi wodostanami, znajduje się na niej szereg progów redukujących spadek.
W przeszłości rzeka nosiła nazwę: niem. Weidenauer Wasser
Dopływy
[edytuj | edytuj kod]- lewe – Obloučník, Ztracený potok, Polka, Stříbrný potok, Skorošický potok, Dopływ z Łąki.
- prawe – Vápenský potok, Černý potok, Luže, Młynówka.
oraz wiele bezimiennych strumieni i potoków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień .
Miejscowości nad rzeką
[edytuj | edytuj kod]- po stronie Czech: Lipová-lázně, Vapenna, Žulová, Kobylá nad Vidnavkou, Velká Kraš, Vidnava.
- po stronie Polski: Kałków
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 309, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Rzeki nysy kłodzkiej str.10 poz.58
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Praca zbiorowa, mapa turystyczna Sudety Wschodnie, Skala 1:60.000, wydawca:ExpressMap,Warszawa ,2010, ISBN 978-83-7546-262-3.
- Góry Złote, Góry Rychlebskie, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2007, ISBN 83-60180-68-7
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, str. 49-50, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0