Wielka Kapałkowa Turnia
49°12′08″N 20°10′52″E/49,202222 20,181111 Wielka Kapałkowa Turnia wśród podpisanych formacji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2387 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
23 lipca 1909 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′08″N 20°10′52″E/49,202222 20,181111
| |
Wielka Kapałkowa Turnia (słow. Veľká Ľadová veža, niem. Großer Eistaler Turm, węg. Nagy Jégvölgyi torony) – turnia o wysokości 2387 m[1] znajdująca się w Kapałkowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest ona najwyższą turnią tej grani. Od Kapałkowego Kopiniaka oddziela ją przełęcz Sucha Ławka, natomiast od Pośredniej Kapałkowej Turni oddzielona jest siodłem Pośredniej Kapałkowej Ławki[2].
Zdarza się, że w niektórych opracowaniach figuruje przy Wielkiej Kapałkowej Turni wysokość 2376 m. Nie jest ona prawdziwa, ponieważ odnosi się do dwuwierzchołkowej turniczki o kształcie maczugi poniżej jej wierzchołka, pierwszej w kierunku Pośredniej Kapałkowej Ławki[2].
Wielka Kapałkowa Turnia jest zwornikiem dla krótkiej grani, której kulminacją jest Kapałkowa Strażnica. Grań ta odchodzi od jej wierzchołka na północny zachód, w kierunku Doliny Śnieżnej[2]. Podchodzi pod nią od północnego zachodu żleb Kapałkowe Korycisko[1].
Na wierzchołek nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na Wielką Kapałkową Turnię wschodnią granią z Suchej Ławki. Trudniejsze drogi wiodą z Doliny Suchej Jaworowej, zachodnią granią, Kapałkowym Koryciskiem i przez ściany Kapałkowej Strażnicy. W dolnej części północno-zachodniej ściany tej ostatniej położony jest płytowy taras, nazywany Wielkim Stołem, z którego w lewo do Srebrnej Strągi prowadzi długi zachód – Długa Drabina[2].
Pierwsze wejścia:
- Ferdynand Goetel, Walery Goetel i Mieczysław Świerz, 23 lipca 1909 r. – letnie,
- Jerzy Pierzchała i Stanisław Siedlecki, 30 marca 1936 r. – zimowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 14–24.