Wiesław Antkowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Antkowiak
Data i miejsce urodzenia

29 października 1931
Pniewy

Data śmierci

26 kwietnia 2023

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna, produkty naturalne, stereochemia i spektrochemia organiczna, synteza organiczna
Alma Mater

Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1959

Habilitacja

1967

Profesura

1978

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Wiesław Zygmunt Antkowiak (ur. 29 października 1931 w Pniewach[1], zm. 26 kwietnia 2023[2]) − polski chemik organik, profesor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem poznańskiego Gimnazjum Ogólnokształcące im. Ignacego Paderewskiego. W 1955 r. ukończył studia chemiczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Poznańskiego, od 1954 r. pracując już jako zastępca asystenta. Rozprawę doktorską pt. „O niektórych zagadnieniach stereochemicznych z zakresu pochodnych bornanu”, przygotowaną pod kierunkiem prof. Jerzego Suszki, obronił w 1959 r. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1967 r. na podstawie pracy pt. „O nowych przekształceniach konfiguracyjnych i strukturalnych w grupie monoterpenów bicyklicznych”. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1978 r., a zwyczajnego w 1991 r.[1] Odbył staże zagraniczne m.in. w National Research Council of Canada w Ottawie oraz w National Institutes of Health w Bethesda, USA[3]. Pracował jako profesor zwyczajny na Wydziale Chemii UAM[4][5], gdzie aż do emerytury był kierownikiem Zakładu Spektrochemii Organicznej[1]. Był specjalistą w dziedzinie chemii organicznej, chemii produktów naturalnych, stereochemii i spektrochemii organicznej oraz syntezy organicznej[4]. Jego trzy główne nurty badań obejmowały chemię terpenów, nukleozydów i oligonukleotydów (współpraca z prof. Maciejem Wiewiórowskim) oraz substancji biologicznie czynnych z grzybów. Wypromował 14 doktorów i ok. 90 magistrów[1].

W latach 1981–1984 był prodziekanem, a w 1984–1985 dziekanem Wydziału Chemii UAM. Ponadto był członkiem rad naukowych IChO PAN (od 1981 r.) i IChB PAN (8 kadencji, 1984–2014, przy czym przez 3 kadencje pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego[6]). W latach 1966–1968 był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Chemicznego, a w latach 1984–1987 członkiem Komisji Terminologii PTChem[1].

Członek Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem ok. 90 prac naukowych[1], m.in.:

  • Róża Antkowiak, Wiesław Z. Antkowiak, Karol Bruzik, The structure of sultone formed in reychler's reaction, „Tetrahedron”, 45 (23), 1989, s. 7515–7522, DOI10.1016/S0040-4020(01)89214-0 [dostęp 2023-04-27] (ang.).
  • Maciej Kubicki, Teresa Borowiak, Wiesław Z. Antkowiak, Crystal structure of orellanine hydrate, „Journal of Crystallographic and Spectroscopic Research”, 21 (4), 1991, s. 401–405, DOI10.1007/BF01160652 [dostęp 2023-04-27] (ang.).
  • Wieslaw Z. Antkowiak i inni, Mass Spectral Fragmentation of Orellanine and Its Tetramethyl Ether with Regard to Their Facile Thermal and Photochemical Deoxygenation, „Heterocycles”, 39 (2), 1994, s. 477–484, DOI10.3987/COM-94-S(B)72 [dostęp 2023-04-27] (ang.).
  • Wiesław Z. Antkowiak, Róża Antkowiak, Structure of some new minor-products of 3-substituted camphor bromination. The stereospecify of camphor methyl glour functionalization, „Pol. J. Chem.”, 68 (11), 1994, s. 2297–2308 (ang.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Jan Milecki, Sylwetka prof. dr. hab. Wiesława Antkowiaka, „Biuletyn Wydziału Chemii UAM”, 27/2011 [dostęp 2023-04-27].
  2. Zmarł śp. prof. Wiesław Z. Antkowiak [online], Wydział Chemii UAM [dostęp 2023-04-27].
  3. Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. A-G. Tom I, Ośrodek Przetwarzania Informacji, ISBN 83-905295-5-6.
  4. a b Prof. zw. dr hab. Wiesław Zygmunt Antkowiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-12-14].[martwy link]
  5. Wiesław Z. Antkowiak, Wydział Chemii UAM [zarchiwizowane 2016-12-20].
  6. Historia Rady Naukowej [online], Instytut Chemii Bioorganicznej PAN [dostęp 2023-04-27].
  7. Petycja AKO w obronie zwolnionych historyków z IPN. debata.olsztyn.pl, 5 września 2014. [dostęp 2019-02-24].