Wiktor Bałoha
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 czerwca 1963 |
|---|---|
| Minister ds. sytuacji nadzwyczajnych Ukrainy | |
| Okres |
od 27 września 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister ds. sytuacji nadzwyczajnych Ukrainy | |
| Okres |
od 12 listopada 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Mychajło Bołotskych (p.o.) |
| |
Wiktor Iwanowycz Bałoha, ukr. Віктор Іванович Балога (ur. 15 czerwca 1963 w Zawydowie w obwodzie zakarpackim) – ukraiński polityk, z wykształcenia ekonomista[1]. Były przewodniczący Zakarpackiej Obwodowej Administracji Państwowej, dwukrotnie minister ds. sytuacji nadzwyczajnych.
Brat biznesmenów i polityków Iwana oraz Pawła.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1998–1999 był prezydentem miasta (ukr. міський голова) Mukaczewa. Od maja 1999 do czerwca 2001 pełnił po raz pierwszy funkcję przewodniczącego Zakarpackiej Obwodowej Administracji Państwowej[1]. W wyborach w 2002 został wybrany na posła do Rady Najwyższej w okręgu jednomandatowym[2].
Od lutego do września 2005 ponownie pełnił funkcję przewodniczącego Zakarpackiej Obwodowej Administracji Państwowej. W rządach Jurija Jechanurowa i Wiktora Janukowycza (od września 2005 do października 2006) zajmował stanowisko ministra ds. sytuacji nadzwyczajnych Ukrainy i ochrony ludności przed skutkami katastrofy w Czarnobylu. We wrześniu 2006 został przewodniczącym Sekretariatu Prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki. Funkcję tę pełnił do maja 2009[1].
Od stycznia 2007 przez parę miesięcy był także przewodniczącym Ludowego Związku „Nasza Ukraina”[3]. W 2008 znalazł się wśród założycieli Zjednoczonego Centrum. W listopadzie 2010 wszedł do rządu Mykoły Azarowa, ponownie jako minister ds. sytuacji nadzwyczajnych i ochrony ludności przed skutkami katastrofy w Czarnobylu, miesiąc później nazwa resortu uległa skróceniu[4].
W wyborach w 2012 Wiktor Bałoha uzyskał mandat poselski w okręgu jednomandatowym[5]. Odszedł następnie z rządu. W 2014 ponownie wybrany do parlamentu (podobnie jak dwaj jego bracia i kuzyn Wasyl Petiowka) jako niezależny[6] z poparciem Bloku Petra Poroszenki. Utrzymał mandat poselski również w 2019[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2012-10-14]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2002. [dostęp 2012-10-14]. (ukr.).
- ↑ В. Балога офіційно став керівником партії „Народний Союз „Наша Україна”. rbc.ua, 23 stycznia 2007. [dostęp 2012-10-14]. (ukr.).
- ↑ Nota biograficzna na stronie mns.gov.ua. [dostęp 2012-10-14]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2012. [dostęp 2012-12-04]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-10-28]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-07-22]. (ukr.).
