Wiktor Wąsik
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1883 |
Data i miejsce śmierci |
16 lipca 1963 |
profesor | |
Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński |
Doktorat |
1909 |
Habilitacja |
1929 |
Profesura |
1937 |
profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, UW, UŁ, KUL, ATK |
Wiktor Wąsik (ur. 23 grudnia 1883 w Warszawie, zm. 16 lipca 1963 tamże)[1] – polski historyk filozofii i pedagogiki, profesor zwyczajny. Nauczyciel akademicki wielu uczelni. Prowadził badania nad historią filozofii polskiej, zwłaszcza recepcją arystotelizmu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Jagiellońskim. W UJ uzyskał w 1909 stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy pt. Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym. W 1929 otrzymał habilitację na Uniwersytecie Warszawskim[1].
W okresie międzywojennym był nauczycielem szkół średnich w Warszawie i Łodzi. W latach 1920–1925 prowadził zajęcia w Państwowym Instytucie Pedagogicznym[1]. Od 1923 był profesorem historii pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej[2]. Tam w 1937 został profesorem zwyczajnym. Od 1926 wykładał także na Uniwersytecie Warszawskim[1].
Podczas okupacji hitlerowskiej został 10 listopada 1939 został aresztowany przez gestapo i przez 3 miesiące więziono go na Pawiaku. Był dziekanem tajnego Wydziału Pedagogicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej[1]. Na WWP pracował do jej rozwiązania w 1949[1].
W latach 1945–1950 był profesorem Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie wykładał filozofię i pełnił funkcję kierownika Katedry Filozofii w Polsce. Organizował tam jako dziekan Wydział Pedagogiczny[1]. Od 1951 do 1955 był nauczycielem akademickim Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (wykładał tam historię filozofii), a następnie, od 1955 do 1963, profesor Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (kierownik Katedry Historii Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej)[2][1].
W latach 1922–1925 był redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Humanistyczny”[1].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 142, Rząd 6, Miejsce 8)[3].
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]Własne
[edytuj | edytuj kod]- Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym, Warszawa 1909,
- Sebastian Petrycy z Pilzna i epoka. (Ze studiów nad dziejami filozofii w Polsce i recepcją Arystotelesa), t. I–III, Warszawa 1923–1935,
- Historia filozofii polskiej, t. I–II, Warszawa 1959–1966,
- System pedagogiczny Sebastiana Petrycego z Pilzna, Warszawa 1968[1].
Tłumaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Arystoteles, Organon. Pierwszy traktat: Kategorie, Warszawa 1912,
- Sebastian Petrycy z Pilzna, Pisma wybrane, t. I-II, Warszawa 1956.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Wanda Bajor: Wąsik, Wiktor. ptta.pl. [dostęp 2019-02-15].
- ↑ a b Wąsik Wiktor, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-02-15] .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WIKTOREK WĄSIK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-02-20] .
- Absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Polscy filozofowie XX wieku
- Polscy pedagodzy
- Uczestnicy tajnego nauczania na ziemiach polskich 1939–1945
- Urodzeni w 1883
- Wykładowcy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Wykładowcy Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Łódzkiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego
- Wykładowcy Wolnej Wszechnicy Polskiej
- Zmarli w 1963
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie