Przejdź do zawartości

Wilfrid Mellers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilfrid Mellers
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1914
Royal Leamington Spa

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

16 maja 2008
Scrayingham

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, muzykolog

Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Wilfrid Howard Mellers[1] (ur. 26 kwietnia 1914 w Royal Leamington Spa[1][2], zm. 16 maja 2008 w Scrayingham[3]) – brytyjski kompozytor i muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1933–1938 studiował literaturę angielską i muzykę na Cambridge University, jednocześnie pobierał prywatnie lekcje u Edmunda Rubbry i Egona Wellesza w Oksfordzie[1][2]. Od 1945 do 1948 roku prowadził wykłady z muzyki na Downing College w Cambridge[1][2]. Był wykładowcą University of Birmingham (1948–1959), University of Pittsburgh (1960–1963) i University of York (1964–1981)[1][2].

Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (1982)[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Początkowo tworzył nawiązując do tradycji muzyki barokowej, kompozycje powstające od początku lat 60. noszą ślady stworzonej przez kompozytora indywidualnej filozofii sztuki[2]. Mellers wyrażał przekonanie o negatywnym wpływie cywilizacji przemysłowej na wrodzoną człowiekowi wrażliwość na sztukę[2]. Dążył do zniesienia zahamowań wytworzonych przez tradycję i konwencję, w tym celu łącząc i syntetyzując elementy różnych tradycji muzycznych z jazzem i muzyką popularną, a także starając się pobudzać spontaniczność i kreatywność wśród młodych słuchaczy[2]. Był twórcą nowej koncepcji wychowania muzycznego dzieci i młodzieży[2].

Prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Music and Society: England and the European Tradition (Londyn 1946)
  • Studies in Contemporary Music (Londyn 1947)
  • François Couperin and the French Classical Tradition (Londyn 1950; 2. wyd. zrewid. 1987)
  • Music in the Making (Londyn 1952)
  • Romanticism and the 20th Century (Londyn 1957; 2. wyd. zrewid. 1988)
  • The Sonata Principle (Londyn 1957; 2. wyd. zrewid. 1988)
  • Music in a New Found Land: Themes and Developments in History of American Music (Londyn 1964; 2. wyd. zrewid. 1987)
  • Harmonious Meeting: A Study of the Relationship between English Music, Poetry and Theatre, c. 1600–1900 (Londyn 1965)
  • Caliban Reborn: Renewal in Twentieth-Century Music (Nowy Jork 1967)
  • Twilight of the Gods: The Music of the Beatles (Nowy Jork 1973)
  • Bach and the Dance of God (Nowy Jork 1980)
  • Beethoven and the Voice of God (Londyn 1983)
  • A Darker Shade of Pale: A Backdrop to Bob Dylan (Londyn 1984)
  • Angels of the Night: Popular Female Singers of Our Time (Londyn 1986)
  • The Masks of Orpheus: Seven Stages in the Story European Music (Manchester–Wolfeboro 1987)
  • Le Jardin Parfume: Homage to Frederic Mompou (1989)
  • Vaughan Williams and the Vision of Albion (Londyn 1989)
  • Percy Grainger (Oksford 1992)
  • Francis Poulenc (Oksford 1994)

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Sinfonia ricercata (1947)
  • Festival Galliard (1951)
  • Symfonia (1953)
  • Alba, in 9 Metamorphoses na flet i orkiestrę (1961)
  • Laus amoris na orkiestrę smyczkową (1964)
  • Noctambule and Sun Dance na orkiestrę dętą (1966)
  • Threnody na orkiestrę smyczkową (1975)
  • Shaman Songs na instrumentarium jazzowe (1980)
  • The Wellspring of Love na skrzypce i orkiestrę smyczkową (1981)
  • The Spring of the Year na podwójną orkiestrę smyczkową (1985)
  • Hortus Rosarium na 11 instrumentów smyczkowych solo (1986)

Utwory kameralne

  • Trio smyczkowe (1945)
  • Sonata skrzypcowa (1946)
  • Eclogue na flet prosty, skrzypce, wiolonczelę i klawesyn (1961)
  • Trio na flet, wiolonczelę i fortepian (1963)
  • Ghost Dance na flet, altówkę i klawesyn (1972)
  • Aubade for Indra na klarnet i kwartet smyczkowy (1981)
  • The Happy Meadow na flet i gitarę (1986)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantata Yggdrasil na 4 głosy solowe i orkiestrę kameralną (1950)
  • The White Island na sopran, chór żeński i orkiestrę smyczkową (1951)
  • 3 Resurrection Hymns of Emily Dickinson na chór i organy (1960)
  • Rootabaga Story na recytatora, chór chłopięcy, chór dziewczęcy, fortepian i perkusję (1962)
  • Rose of May. A Threnody for Ophelia na recytatora, sopran, flet, klarnet i kwartet smyczkowy (1964)
  • Te Deum Laudamus na chór i organy (1966)
  • Love Story na sopran, kontratenor, wiolonczele i klawesyn (1967; 2. wersja pt. The Listening Light na sopran, baryton, obój barokowy, trąbkę barokową, klawesyn i kwartet smyczkowy 1974)
  • kantata Life Cycle na 3 chóry i 2 orkiestry (1967)
  • Yeibichai na sopran koloraturowy, wokalistkę jazzową, chór, trio jazzowe, orkiestrę i taśmę (1968)
  • The Word Unborn na podwójny chór, flet, klarnet, puzon, 2 perkusje i wiolonczelę (1970)
  • The Gates of the Dream na 6 triów wokalno-instrumentalnych (1973)
  • Sun-flower. The Divine Tetrad of William Blake na głosy solowe, chór i orkiestrę (1973)
  • White Bird Blues na tańczącą sopranistkę i akordeon lub zespół instrumentalny (1974)

Opery

  • The Tragicall History of Christopher Marlowe (1952)
  • opera kameralna The Shepherd’s Daughter (1954)
  • opera balladowa Mary Easter (1957)
  • The Borderline (1958)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2394. ISBN 0-02-865529-X.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 168. ISBN 83-224-0656-8.
  3. ↑ Allan Kozinn: Wilfrid Mellers, 94, Musicologist and Critic, Is Dead. nytimes.com, 2008-05-28. [dostęp 2024-06-05]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wilfrid_Mellers&oldid=74011726”