Przejdź do zawartości

Wilga zielonogłowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilga zielonogłowa
Oriolus chlorocephalus[1]
Shelley, 1896
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wilgowate

Podrodzina

wilgi

Rodzaj

Oriolus

Gatunek

wilga zielonogłowa

Podgatunki
  • O. c. amani Benson, 1946
  • O. c. chlorocephalus Shelley, 1896
  • O. c. speculifer Wolters & Clancey, 1969
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Wilga zielonogłowa[3] (Oriolus chlorocephalus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae), występujący we wschodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono trzy podgatunki O. chlorocephalus[4][5][6]:

  • O. chlorocephalus amani – południowo-wschodnia Kenia i wschodnia Tanzania
  • O. chlorocephalus chlorocephalusMalawi i środkowy Mozambik
  • O. chlorocephalus speculifer – południowy Mozambik

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Wilga zielonogłowa występuje we wschodniej Afryce (Kenia, Malawi, Mozambik, Tanzania). Jej środowiskiem naturalnym są lasy strefy międzyzwrotnikowej (lasy suche i lasy mgliste).

Cechy gatunku

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi około 24 cm, ptak waży przeciętnie 65 g. Głowa, grzbiet i klatka piersiowa wilgi zielonogłowej są oliwkowozielone, brzuch żółty, dziób i oczy czerwonobrązowe, a nogi niebieskie.

Gniazdo zbudowane z traw i kory zawieszone jest w koronie drzewa na wysokości około 10 metrów między gałęziami i z dala od pnia, co pomaga w ochronie przed drapieżnikami. Samica znosi zazwyczaj 2–3 jaja, okres inkubacji trwa przeciętnie 17 dni, pisklęta pozostają w gnieździe przez około 15–17 dni.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Głównie owady (szarańcze, mrówki, motyle, osy, pszczoły), a także owoce. Wilga zielonogłowa pożywienia szuka najczęściej na ziemi lub w niskich partiach lasu.

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje wilgę zielonogłową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie dość pospolity do rzadkiego w Kenii, pospolity w Tanzanii. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oriolus chlorocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Oriolus chlorocephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Oriolinae Vigors, 1825 - wilgi (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-06].
  4. Wilga zielonogłowa (Oriolus chlorocephalus). Avibase. [dostęp 2019-12-29]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-06]. (ang.).
  6. Green-headed Oriole (Oriolus chlorocephalus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-30)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]