Wilgotnica szerokoblaszkowa
_P._Karst_388491.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wilgotnica szerokoblaszkowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Hygrocybe mucronella (Fr.) P. Karst. Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 32: 235 (1879) | |
_P._Karst_388492.jpg)
Wilgotnica szerokoblaszkowa (Hygrocybe mucronella (Fr.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1838 r. Elias Fries nadając mu nazwę Hygrophorus mucronellus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Petter Karsten[1].
- Gliophorus reae (Maire) Herink 1958
- Gliophorus reae (Maire) Kovalenko 1988
- Hygrocybe mucronella var. mite (Kühner) E. Ludw 2012
- Hygrocybe mucronella (Fr.) P. Karst. 1879 var. mucronella
- Hygrocybe reae (Maire) J.E. Lange 1923
- Hygrocybe reae var. mite Kühner 1977
- Hygrocybe reae (Maire) J.E. Lange 1923var. reae
- Hygrocybe reae var. siccipes Bon 2000
- Hygrophorus mucronellus Fr. 1838
- Hygrophorus mucronellus Fr. 1838 f. mucronellus
- Hygrophorus mucronellus f. striata Killerm. 1933)
- Hygrophorus reae Maire 1910
- Hygrophorus reae Maire 1910 var. reae
Nazwę polską wilgotnica szerokoblaszkowa nadała w 1997 r. Barbara Gumińska dla synonimu Hygrocybe reae. W piśmiennictwie naukowym gatunek ten opisywany był także jako wilgotnica angielska lub wilgotnica gorzka[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnicy 0,5-1 cm, początkowo dzwonkowaty i na szczycie uwypuklony, później stożkowaty. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym prążkowany od przeświecających blaszek. Powierzchnia gładka, nieco śluzowata, o barwie od pomarańczowoczerwonej do czerwonej, w stanie suchym blaknie, poczynając od szczytu[4].
Przyrośnięte lub łukowato zbiegające, rzadkie, z blaszeczkami, na przekroju poprzecznym niemal trójkątne i bardzo szerokie (mają szerokość 3-4-razy większą od grubości miąższu). Ostrza równe[4].
Wysokość do 2 cm, średnica od 0,2 do 0,3 cm, walcowaty, czasami nieco wygięty. Powierzchnia gładka, sucha, przy wilgotnej pogodzie lepka, pomarańczowożółta, tylko podstawa biaława[4].
Cienki, blady lub żółtawy, niezmienny, bez zapachu, nieco gorzki w smaku[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Wilgotnica szerokoblaszkowa występuje tylko w Europie i na Wyspach Kanaryjskich. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniona[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 9 stanowisk[3].
Można ją spotkać wśród traw na polanach, łąkach, pastwiskach, polanach śródleśnych, w rzadkich, świetlistych lasach. Preferuje podłoże wapienne. Owocniki wytwarza od września do października[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Wilgotnica juchtowa (Hygrocybe russocoriacea) jest większa i nie ma gorzkiego smaku, ponadto ma charakterystyczny juchtowy zapach[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-02].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-02].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-02].
- ↑ Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1