Witold Wierzbicki
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1890 |
Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1965 |
Doktorat | |
Habilitacja |
1926 |
Doktor honoris causa Politechnika Warszawska – 1960 | |
Odznaczenia | |
Witold Wierzbicki (ur. 26 stycznia 1890 w Warszawie, zm. 30 stycznia 1965 tamże) – polski pedagog, konstruktor, wybitny specjalista w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji, uzyskał pierwszy doktorat na Politechnice Warszawskiej, laureat tytułu doktora honoris causa tej uczelni.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Stanisława (zm. 1932), dyrektora handlowego firmy K. Rudzki i S-ka, i Stanisławy ze Żmijewskich. Do strajku szkolnego w 1905 uczył się w III (rosyjskim) gimnazjum w Warszawie, potem prywatnie. Maturę uzyskał jako ekstern w Petersburgu. Następnie studiował na wydziale mechanicznym Instytutu Politechnicznego w Petersburgu oraz w Instytucie Inżynierów Komunikacji, który ukończył w 1916. Pracował na Kolei Permskiej[1].
W 1918 wrócił do kraju i do 1929 pracował przy przebudowie warszawskiego węzła kolejowego, od 1922 był też asystentem w Katedrze Budowy Mostów Politechniki Warszawskiej[1], gdzie w 1925 na podstawie pracy pt.: „O wytrzymałości prętów złożonych w mostach żelaznych”, uzyskał stopień doktora – był to pierwszy doktorat na tej uczelni[2]. W 1926 uzyskał habilitację, a następnie tytuł profesora nadzwyczajnego[3].
Podczas okupacji niemieckiej uczył w szkole budowlanej i wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (1942–1944), uczestnicząc w tajnym nauczaniu politechnicznym[1].
Po wojnie został wybrany na dziekana wydziału inżynierii Politechniki Warszawskiej. Kierował Katedrą Statyki Budowli do przejścia na emeryturę w 1960. W 1960 Senat Politechniki Warszawskiej przyznał Profesorowi Witoldowi Wierzbickiemu zaszczytny tytuł doktora honoris causa.
Od 1952 był członkiem rzeczywistym[4] i wiceprezesem (do 1957) PAN. W Zakładzie Mechaniki Ośrodków Ciągłych PAN utworzył Pracownię Teorii Konstrukcji, którą kierował[1].
Był prezesem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (1951–1953) i NOT (1952–1957), członkiem założycielem (1958) i wieloletnim prezesem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, był także członkiem PPR, a od 1948 PZPR[1].
Córka, Karyna Michalska (1918–2012), była profesorem historii teatru w Instytucie Sztuki PAN[1].
Zmarł 30 stycznia 1965 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 131-3-16-17)[5].
Stanowiska
[edytuj | edytuj kod]- 1926–1936 kierownik, dziekan, profesor Katedry Inżynierii Leśnej i Geodezji w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
- 1942–1944 prowadził zajęcia na tajnych kompletach w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie
- 1936–1960 kierownik Katedry Statyki Budowli na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej[3]
Członkostwa
[edytuj | edytuj kod]- 1932 członek Akademii Nauk Technicznych
- 1933 członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
- 1952 członek rzeczywisty PAN
- 1952–1964 przewodniczący Rady Naukowej w IPPT PAN
- 1952–1957 wiceprezes PAN
- 1951–1952 prezes Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa
- 1952–1957 prezes Naczelnej Organizacji Technicznej
- członek Międzynarodowego Towarzystwa Mostów i Konstrukcji (AIPC)[3]
Ważne publikacje
[edytuj | edytuj kod]- „Mechanika budowli” (do 1961 została wydana 6-krotnie)
- „Zadania ze statyki belek prostych”
- „Zadania z teorii ram, łuków i krat”
- „Zadania z teorii naprężeń wyboczenia i drgań”
- „Wstęp do dynamiki budowli”
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy I klasy (1954)[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 sierpnia 1946)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (20 września 1951)[7]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)[8]
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Państwowa Nagroda Naukowa I stopnia w dziale nauk technicznych za całość pracy naukowej, a w szczególności za prace dotyczące obiektywnego określenia współczynnika bezpieczeństwa w budownictwie, co pozwala na bardziej ekonomiczną realizację budowy (1950)[9]
- tytuł doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej (1960)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Bolesław Orłowski, Wierzbicki Witold Giganci Nauki [dostęp 2024-08-20].
- ↑ Przemysław Jastrzębski , Sywetki Profesorów Politechniki Warszawskiej. Witold Wierzbicki (1890–1965) [online], Politechnika Warszawska [dostęp 2021-10-19] .
- ↑ a b c Prof. Witold Wierzbicki (1890-1965) [online], IPPT PAN [dostęp 2021-10-19] .
- ↑ Wierzbicki, Witold, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-19] .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARYA ZMIJEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2015-05-30] .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 366 „za zasługi na polu działalności oświatowej i kulturalnej”.
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 93, poz. 1275 „za wybitną działalność naukową”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
- ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: ZwiazekLiteratów Polskich. [dostęp 2024-08-20].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/908/sylw_prof_087.pdf PDF
- https://web.archive.org/web/20150919213639/http://www.ippt.pan.pl/en/historia-2/profesorowie/biographical-notes.html?orderby=ur&ordering=ASC
- http://wektor.il.pw.edu.pl/~idim/zm/historia.html
- Profesor Witold Wierzbicki w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej
- Członkowie rzeczywiści PAN
- Członkowie Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
- Doktorzy honoris causa Politechniki Warszawskiej
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1965