Wojciech Sosiński (1893–1942)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Sosiński
Ilustracja
Wojciech Sosiński około 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1893
Ludwinów (powiat miński)

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1942
Auschwitz-Birkenau

Poseł na Sejm IV i V kadencji
(II Rzeczypospolitej)
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

BBWR, OZN

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Wawrzyn Akademicki

Wojciech Sosiński, ps. „Gedroyć”, nazwisko konspiracyjne: „Stanisław Sosnowski” (ur. 12 grudnia 1893 w Ludwinowie, zm. 10 czerwca 1942 w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau) – polski działacz oświatowy, instruktor rolny, poseł na Sejm IV i V kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę powszechną i kursy rolnicze w Sokołówku.

W kwietniu 1914 roku wstąpił do konspiracyjnego Związku Strzeleckiego, a jesienią wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w 1915 roku – do Legionów Polskich, był żołnierzem I Brygady Legionów Polskich. Po rewolucji lutowej został wzięty do niewoli rosyjskiej, zwolniony po wybuchu rewolucji październikowej, ponownie podjął działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej. Walczył jako ochotnik w wojnie 1920 roku[1][2].

Skończył studia na Wydziale Społeczno-Politycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej.

W dwudziestoleciu międzywojennym pracował w latach 1920–1922 jako referent oświaty pozaszkolnej sejmiku powiatu opoczyńskiego. Od 1922 roku był kierownikiem Komisji Domów Ludowych Centralnego Związku Kółek Rolniczych. Od 1934 roku – sekretarzem generalnym Wiejskich Uniwersytetów Regionalnych. Od 1934 roku – członkiem wydziału powiatowego powiatu warszawskiego[1].

Politycznie był związany z BBWR i OZN.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 28 103 głosami z okręgu nr 7, obejmującego powiat warszawski. Był sekretarzem Sejmu, pracował w komisjach: oświatowej, regulaminowej, samorządu stołecznego (której był sekretarzem)[1][3][4].

W wyborach parlamentarnych w 1938 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm V kadencji (1938–1939) z tego samego okręgu (nr 7). Był sekretarzem Sejmu, należał do Klubu OZN, pracował w komisji oświatowej[4].

We wrześniu 1939 roku został ewakuowany jako poseł do Hrubieszowa, gdzie wspierał finansowo (z kwoty otrzymanej z Komitetu Pomocy Zimowej dla Bezrobotnych, którego był przewodniczącym), następnie wrócił w okolice Warszawy. Od grudnia 1939 roku do stycznia 1942 roku prowadził własne gospodarstwo w Łaziskach. Został aresztowany przez Gestapo w końcu stycznia 1942. Po śledztwie w Alei Szucha i pobycie na Pawiaku został wywieziony 17 kwietnia 1942 roku do obozu koncentracyjnego Auschwitz (numer obozowy 31300), gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej, był synem Adama i Marianny z domu Chrzanowskiej. Ożenił się w 1923 roku z Marią Paruch (1893–1980), z którą miał syna Jacka (ur. 1930) – inżyniera mechanika.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 684. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984
  2. a b Stanisław Konarski: Sosiński Wojciech. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 40: Songin Józef – Sowiński Ignacy. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2001, s. 523–524. ISBN 83-86301-90-2.
  3. Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 105.
  4. a b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Wojciech Sosiński. [dostęp 2012-07-15].
  5. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  6. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w zakresie pomocy i opieki nad bezrobotnymi”.
  7. M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.