Wolnowar
Wolnowar – urządzenie elektryczne służące do gotowania potraw na wolnym ogniu, co wymaga podtrzymywania przez dłuższy (ok. 8-10 godzin[1]) czas względnie niskiej temperatury ok. 80 stopni Celsjusza (w porównaniu do pieczenia, wrzenia czy smażenia)[2]. Pozwala to na wielogodzinne gotowanie bez nadzoru takich potraw jak gulasze, zupy, desery (jak np. fondue) i innych. Przygotowane potrawy nie tracą witamin oraz wartości odżywczych.[potrzebny przypis]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Firma Naxon Utilities Corporation of Chicago, pod przewodnictwem Irvinga Naxona, zaprojektowała urządzenie kuchenne o nazwie Naxon Beanery All-Purpose Cooker. Naxon inspirował się historią swojej żydowskiej babci, która opowiadała mu jak to w jej rodzinnym litewskim sztetlu, jej matka przyrządzała gulasz o nazwie czulent, który do ugotowania potrzebował kilku godzin w piekarniku[3]. Firma The Rival Company przejęła firmę Naxon w 1970 i ponownie wprowadziła urządzenie na rynek pod nazwą Crock-Pot w roku 1971. Wolnowary rozpowszechniły się w USA podczas lat siedemdziesiątych, kiedy wiele kobiet zaczęło pracować poza domem. Wstawiały wtedy kolację do wolnowaru rano przed pójściem do pracy, a kończyły przygotowania wieczorem po powrocie do domu. W 1974 firma Rival wprowadziła w wolnowarach wyjmowane naczynia ceramiczne, które ułatwiły zmywanie urządzenia.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaki wolnowar wybrać? - Kuprtvagd.pl, dostęp 2017-11-23.
- ↑ Wayne Gisslen: Professional cooking (7th edition). John Wiley & Sons Inc, 2011, s. 71. (ang.).
- ↑ "My Dad, the Inventor of the Crock Pot.". beyondbubbie.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-14)]. Beyond Bubbie (ang.) 2013-04-08, dostęp 2015-01-11.