Wrociszów Górny
51°02′47″N 15°03′30″E/51,046389 15,058333| wieś | |
 Dwór we Wrociszowie Górnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
250[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
162[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-970[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DZG |
| SIMC |
0192666 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
Położenie na mapie gminy Sulików  | |
| 51°02′47″N 15°03′30″E/51,046389 15,058333[1]
| |
Wrociszów Górny – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Sulików.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Wrociszów Górny to mała wieś o układzie okolnicy, leżąca w północnej części Obniżenia Zawidowskiego, na wysokości około 250 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wrociszów Górny był starą osadą słowiańską, którą przeniesiono na prawo niemieckie najprawdopodobniej przed 1200 rokiem[2]. W 1825 roku we wsi były: 32 domy, dwór i szkoła ewangelicka z nauczycielem[2]. W 1940 roku liczba domów wzrosła do 36, poza tym w miejscowości były: dwór, szkoła, browar, 2 gospody, 14 tkaczy i 5 innych rzemieślników[2].
Po 1945 roku Wrociszów Górny pozostał małą osadą rolniczą[2]. W 1978 roku były tu 32 gospodarstwa rolne, w 1988 roku ich liczba zmalała do 26[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W miejscowości zachowało się kilka starych domów pochodzących z XIX i XX wieku, między innymi murowana remiza OSP z początku XX wieku[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 151540
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 454. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1496 [zarchiwizowane 2022-10-26].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie |
