Wrona alaskańska

Wrona alaskańska
	Corvus brachyrhynchos caurinus
	S.F. Baird, 1858
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	krukowate
Rodzaj	Corvus
Gatunek	wrona amerykańska
Podgatunek	wrona alaskańska
Synonimy
	Corvus caurinus S.F. Baird, 1858;
	Corvus caurinus S.F. Baird, 1858;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wrona alaskańska^[4] (Corvus brachyrhynchos caurinus) – podgatunek wrony amerykańskiej (Corvus brachyrhynchos) – ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Takson o niepewnej pozycji systematycznej, dawniej był uznawany za osobny gatunek (i przez niektórych autorów nadal tak jest traktowany), niekiedy jest synonimizowany z wroną amerykańską.

To w całości czarny rdzenny ptak północno-zachodniej części Ameryki Północnej (poza okresem pierzenia się). Bardzo przypomina inne rozpowszechnione szeroko zachodnie formy wrony amerykańskiej, ale przeważnie osobniki są nieco mniejsze i mają proporcjonalnie mniejsze nogi oraz nieco bardziej wysmukły dziób.

Systematyka

Takson ten został opisany przez Spencera Fullertona Bairda w 1858 roku jako osobny gatunek Corvus caurinus^[5]^[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Terytorium Waszyngtonu i północno-zachodnie wybrzeże^[6], co później uściślono na Fort Steilacoom w stanie Waszyngton^[2]^[5].

Badania przeprowadzone w 2020 roku przez Slagera i współpracowników wykazały, że takson ten nie jest odrębnym gatunkiem tylko młodszym synonimem podgatunku wrony amerykańskiej C. brachyrhynchos brachyrhynchos^[7]. Zmianę tę jeszcze w tym samym roku zaakceptował North American Classification Committee (NACC)^[4]^[8]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny obecnie (2023) uznaje wronę alaskańską za podgatunek wrony amerykańskiej – C. brachyrhynchos caurinus^[9], podobnie jest ona klasyfikowana na Clements Checklist of Birds of the World^[10]. Na wykorzystywanej przez IUCN liście ptaków świata opracowywanej we współpracy BirdLife International z autorami Handbook of the Birds of the World takson ten nadal klasyfikowany jest jako osobny gatunek^[11].

Morfologia

Długość ciała 42–45 cm; masa ciała: samce 378–458 g, samice 340–392 g^[2].

Ubarwienie wrony alaskańskiej właściwie nie różni się od identycznej pod tym względem wrony amerykańskiej^[12]. Przynależność do konkretnego taksonu rozpoznaje się w trakcie trzymania ptaka w ręku i rozpoznania następujących cech: krótszych skrzydeł i ogona, krótszego skoku i mniejszego dzioba. Gdy znana jest płeć, łatwiej jest zidentyfikować wronę. Podobnie jak w przypadku wrony amerykańskiej, obie płci wyglądają podobnie. Starsze osobniki w trakcie sezonu godowego mogą być oznaczone z całą pewnością po cechach widocznych przy trzymaniu wrony alaskańskiej w ręku, takich jak zgrubienia kloaczne (u samców) lub plamy lęgowe (samice). Młodsze ptaki mogą jeszcze nie ujawnić oznak typowych dla osobników w trakcie godów, ponieważ mogą jedynie pomagać w budowie gniazda.

Występowanie

Wrona alaskańska zasiedla przybrzeżne regiony i wyspy leżące blisko stałego lądu w południowej Alasce. Południowa granica areału przebiega przez Kolumbię Brytyjską i stan Waszyngton w USA. Główne żerowiska znajdują się na plażach i wzdłuż linii brzegowej. Widuje się też ją wokół terenów zurbanizowanych.

Zachowanie

Dieta

Żywi się bardzo podobnie do wrony rybożernej. Północno-zachodnie wrony jedzą ryby wyłowione na mieliźnie, małże (w tym omułki), kraby. Poszukuje jednak też pojemników na śmieci, z których wybiera odpowiednie resztki pożywienia. Widywano te wrony wzlatujące w powietrze z omułkami i zrzucającymi je z wysokości na twarde podłoże, aby po rozbiciu otworzyła się zawartość muszli. Oprócz tego regularnie chwyta owady i inne bezkręgowce oraz zbiera różne owoce (preferuje jagody). Zdarza się jej plądrować gniazda innych ptaków, z których wykrada jaja i pisklęta. Potrafi brać pożywienie z ręki człowieka i pamięta osoby, które w ten czy inny sposób pozbywają się pokarmu. Zaobserwowano też zwyczaj moczenia przez te wrony kawałków chleba w wodzie.

Drapieżniki

Wśród wielu zwierząt, które zagrażają wronom alaskańskim, do najczęstszych należą koty, szopy pracze, ptaki drapieżne i kruki. Aby je przegonić, wrony zbierają się w większe grupy.

Gniazdowanie

Przeważnie gniazduje osobno, ale czasami buduje gniazda w towarzystwie z paroma innymi osobnikami, tworząc małe, luźne kolonie wydające na świat potomstwo na drzewach lub rzadziej na większych krzewach. Bardzo rzadko gnieździ się na klifach w tamtejszych niszach lub nawet bezpośrednio na ziemi w ustronnych miejscach, pod warunkiem, że występują tam skalne nawisy zapewniające schronienie. Typowe lęgowisko wrony alaskańskiej zawiera 4–5 jaj.

Głos

Wydaje bardzo różne dźwięki i zawołania, ale najczęściej jej odgłosy przypominają wysokie „kooł” i wystrzelony z butelki korek. W locie wydaje „łok łok łok”, jeśli pozostaje w tyle za grupą. Słyszano też przeróżne formy stukotów i mechanicznych dźwięków grzechotki.

Status

IUCN uznaje wronę alaskańską za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy^[3].

Przypisy

↑ Corvus brachyrhynchos caurinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 14: Bush-shrikes to Old World Sparrows. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 626. ISBN 978-84-96553-50-7. (ang.).
↑ ^a ^b Corvus brachyrhynchos caurinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and jays (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-19].
↑ ^a ^b D. Lepage: American Crow (hesperis, syn. caurinus). [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-03-15]. (ang.).
↑ ^a ^b S.F.S.F. Baird S.F.S.F., Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean, t. 9 part 2 (Birds), Washington 1858, s. 559, 569 (ang.).
↑ D.L. Slager, K.L. Epperly, R.R. Ha, S. Rohwer, C. Van Hemert & J. Klicka. Cryptic and extensive hybridization between ancient lineages of American Crows. „Molecular Ecology”. 29 (5), s. 956–969, 2020. DOI: 10.1111/mec.15377. (ang.).
↑ R. Terry Chesser et al.. Sixty-first Supplement to the American Ornithological Society’s Check-list of North American Birds. „The Auk”. 137 (3), s. 1–24, 2020. DOI: 10.1093/auk/ukaa030. (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-03-15]. (ang.).
↑ J.F.J.F. Clements J.F.J.F. i inni, The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2022 [online], 2022 [dostęp 2023-03-15] .
↑ Handbook of the Birds of the World and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 7 [online], grudzień 2022 [dostęp 2023-03-15] .
↑ National Geographic Society. 1983. Field Guide to the birds of North America.

Linki zewnętrzne

Czaszka wrony alaskańskiej. skullsite.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].

[itis-1] Corvus brachyrhynchos caurinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[HBW-2] J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 14: Bush-shrikes to Old World Sparrows. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 626. ISBN 978-84-96553-50-7. (ang.).

[iucn-3] Corvus brachyrhynchos caurinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and jays (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-19].

[avibase-5] D. Lepage: American Crow (hesperis, syn. caurinus). [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-03-15]. (ang.).

[oryg-6] S.F.S.F. Baird S.F.S.F., Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean, t. 9 part 2 (Birds), Washington 1858, s. 559, 569 (ang.).

[Slager&inni-7] D.L. Slager, K.L. Epperly, R.R. Ha, S. Rohwer, C. Van Hemert & J. Klicka. Cryptic and extensive hybridization between ancient lineages of American Crows. „Molecular Ecology”. 29 (5), s. 956–969, 2020. DOI: 10.1111/mec.15377. (ang.).

[nacc2020-8] R. Terry Chesser et al.. Sixty-first Supplement to the American Ornithological Society’s Check-list of North American Birds. „The Auk”. 137 (3), s. 1–24, 2020. DOI: 10.1093/auk/ukaa030. (ang.).

[ioc-9] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-03-15]. (ang.).

[clements-10] J.F.J.F. Clements J.F.J.F. i inni, The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2022 [online], 2022 [dostęp 2023-03-15] .

[hbwcheck7-11] Handbook of the Birds of the World and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 7 [online], grudzień 2022 [dostęp 2023-03-15] .

[12] National Geographic Society. 1983. Field Guide to the birds of North America.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]