Wrotycz maruna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wrotycz maruna
Ilustracja
Systematyka[1]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Klad rośliny naczyniowe
Klad Euphyllophyta
Klad rośliny nasienne
Klasa okrytonasienne
Klad astrowe
Rząd astrowce
Rodzina astrowate
Podrodzina Asteroideae
Rodzaj wrotycz
Gatunek wrotycz maruna
Nazwa systematyczna
Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.
Tanaceteen 55 (1844) 55 1844[2]
Synonimy
  • Chamaemelum parthenium (L.) E.H.L.Krause
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Dendranthema parthenium (L.) Des Moul.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria latifolia Gilib.
  • Matricaria parthenium L.
  • Parthenium matricaria Gueldenst.
  • Parthenium matricaria Gesn. ex Rupr.
  • Pontia matricaria Bubani
  • Pyrethrum buschianum Sosn.
  • Pyrethrum demetrii Manden.
  • Pyrethrum divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum glanduliferum Sommier & Levier
  • Pyrethrum grossheimii Sosn.
  • Pyrethrum matricaria gesn. ex Rupr.
  • Pyrethrum parthenium (L.) J. E. Smith
  • Pyrethrum parthenium (L.) Sm.
  • Pyrethrum sericeum var. divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum sevanense Sosn. ex Grossh.
  • Tanacetum grossheimii (Sosn.) Muradyan
[2]
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Wrotycz maruna (Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje naturalnie we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, ale szeroko rozpowszechniony jako roślina uprawiana i dziczejąca – niemal w całej Europie, w Azji północnej, środkowej i na Dalekim Wschodzie, w Ameryce Północnej i w Chile. W Polsce jest gatunkiem pospolitym w uprawie i w wielu miejscach zdziczałym i zadomowionym[3]. Rośnie w górskich zaroślach w miejscach kamienistych, nad strumieniami, a jako roślina dziczejąca zwykle na siedliskach ruderalnych: przydrożach, przypłociach, na nieużytkach[4][3]. Roślina o silnej woni[3] jest uprawiana jako ozdobna, poza tym wykorzystywana jest jako roślina lecznicza[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Pęd rozgałęziony w górnej części, osiąga zwykle 30–60 cm wysokości, jest prawie nagi lub z rzadka pokryty prostymi włoskami. Łodyga bruzdowana, dołem często czerwono nabiegła. Korzeń dość krótki, wrzecionowaty, silnie rozgałęziony[3].
Liście
Skrętoległe, o cienkiej blaszce do 10 cm długiej i zwykle do 3,5, czasem do 6 cm szerokiej. Liście w zarysie szeroko jajowate, podwójnie lub potrójnie pierzasto sieczne lub dzielne. Poszczególne odcinki eliptyczne do jajowatych, karbowane, z tępymi ząbkami. Dolne liście na ogonkach długości blaszki, im wyższe tym ogonek i rozmiary blaszki są mniejsze[3].
Kwiaty
Zebrane w 5–20 koszyczków o średnicy 12–23 mm. Okrywa koszyczka talerzykowata, do 1 cm średnicy i do 3,5 mm wysokości. Brzeżne kwiaty języczkowate, białe, w jednym szeregu i w liczbie 5–15 (u odmian uprawnych może być ich znacznie więcej). Wewnętrzne kwiaty rurkowate, żółte[3].
Owoce
Cylindryczne niełupki o długości 1,6 mm i szerokości 0,4 mm. Pokryte 8–10 podłużnymi, płytkimi żeberkami. Na szczycie z błoniastym rąbkiem stanowiącym pozostałość po kielichu o długości do 0,2 mm[3].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina kwitnąca w Europie Środkowej od czerwca do października[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2017-02-24].
  2. ↑ a b Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-02-24].
  3. ↑ a b c d e f g h Bogumił Pawłowski i Adam Jasiewicz (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. XII. Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 278-279.
  4. ↑ a b Beata Grabowska, Tomasz Kubala. Encyklopedia bylin, tom II. Poznań, Zysk i S-ka Wydawnictwo, s. 837, 2012.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wrotycz_maruna&oldid=61075982”