Wybory parlamentarne w Japonii w 2017 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory parlamentarne w Japonii w 2017 roku – przedterminowe wybory do Izby Reprezentantów, które odbyły się 22 października 2017 roku. W ich wyniku Japończycy wybrali 465 deputowanych[1].

Podłoże[edytuj | edytuj kod]

W dniu 19 czerwca 2015 roku parlament przyjął poprawkę do „Ustawy o wyborach do urzędów publicznych” (Ustawa Nr 43 z 2015 r.), obniżającą czynne prawo wyborcze z 20 do 18 lat. Poprawka weszła w życie w 2016 roku[2].

W czerwcu 2015 roku największa opozycyjna partia, Demokratyczna Partia Japonii (Minshutō), przygotowała listę 250 kandydatów na wypadek, gdyby następne wybory parlamentarne miały odbyć się równolegle z wyborami do Izby Radców latem 2016 roku. 27 marca 2016 roku Partia Innowacji (Ishin no Tō) połączyła się z Demokratyczną Partią Japonii tworząc Partię Demokratyczną (Minshintō)[3].

W styczniu 2017 roku gubernator Tokio, Yuriko Koike, założyła lokalną organizację polityczną o nazwie Tomin First no Kai (Tomin Fāsuto no Kai, dosł. Pierwsze Stowarzyszenie Obywateli Stolicy), kwestionując start Liberalnej Partii Demokratycznej (PLD) w wyborach metropolitalnych w Tokio. 2 lipca lokalne wybory w stolicy kraju wygrało ugrupowanie gubernator Koike, pokonując uwikłaną w liczne skandale PLD[4]. Po wyborach minister obrony Tomomi Inada zrezygnowała z urzędu w związku z kolejnym skandalem z udziałem japońskich sił zbrojnych, ukrywających dowody bitwy w Sudanie Południowym[5]. W międzyczasie kryzys dotknął Partię Demokratyczną (Minshintō) w związku z ustąpieniem liderki Renhō Muraty, znanej jako Renhō, oraz odejściem kilku działaczy.

Rząd premiera Shinzō Abe zaczął publicznie dyskutować o przedterminowych wyborach w połowie września 2017 roku w trakcie zamieszania związanego z kryzysem wywołanym przez Koreę Północną. Będąc na fali zwycięstwa po wyborach w Tokio, gubernator Koike ogłosiła w dniu 25 września utworzenie nowej partii politycznej, Kibo no Tō (Partia Nadziei). Kilka godzin później Abe zarządził wybory parlamentarne na dzień 22 października.

Wkrótce po utworzeniu Partii Nadziei przywódca Partii Demokratycznej Seiji Maehara próbował doprowadzić do połączenia się z nią. Decyzja Maehary została skrytykowana przez liberalne skrzydło partii, którego kandydaci zostali odrzuceni przez gubernator Koike. Liberalne skrzydło skupione wokół wicepremiera Yukio Edano ogłosiło utworzenie 2 października Konstytucyjnej Partii Demokratycznej Japonii[6]. Politycy opozycyjni stwierdzili, że premier Abe zdecydował się na przyśpieszone wybory, aby uniknąć dalszych przesłuchań w parlamencie w sprawie jego domniemanego niewłaściwego wykorzystania władzy w celu przejęcia gruntu należącego do kampusu Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Imabari[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Shinzo Abe of Japan Calls Early Election, as a Rival Party Forms. nytimes.com, 2017-09-25. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  2. Japan: Voting Age Lowered from 20 to 18. loc.gov, 2015-06-24. [dostęp 2015-06-24]. (ang.).
  3. "民主、衆参同日選も想定 年内に候補者170人擁立めざす". nikkei.com, 2015-06-06. [dostęp 2015-06-08]. (jap.).
  4. Tokyo Voters’ Rebuke Signals Doubt About Shinzo Abe’s Future. nytimes.com, 2017-07-03. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).
  5. Backstory to Abe’s Snap Election – the Secrets of Moritomo, Kake and the “Missing” Japan SDF Activity Logs. apjjf.org, 2017-10-15. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
  6. Former DP heavyweight Yukio Edano seeks to fill void with new liberal-minded party. japantimes.co.jp, 2017-10-02. [dostęp 2017-10-02]. (ang.).
  7. Why the LDP keeps winning elections in Japan: pragmatism. economist.com, 2017-10-12. [dostęp 2017-10-12]. (ang.).