Przejdź do zawartości

Wybory parlamentarne we Włoszech w 1996 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Partie z największą liczbą głosów w poszczególnych gminach

Wybory parlamentarne we Włoszech w 1996 roku odbyły się 21 kwietnia 1996. W ich wyniku wybrano członków Izby Deputowanych i Senatu XIII kadencji. Były to wybory przedterminowe, przeprowadzone dwa lata po również przedterminowych wyborach do parlamentu XII kadencji.

Tło wyborów

[edytuj | edytuj kod]

Potrzeba kolejnych wyborów wynikała z rozpadu koalicji tworzącej rząd Silvia Berlusconiego i niemożności wyłonienia stabilnej większości. Wybory zakończyły się zwycięstwem lewicy skupionej wokół Drzewa Oliwnego, która większość w parlamencie uzyskała dzięki współpracy z komunistami.

Ordynacja wyborcza do obu izb przewidywała wybory mieszane. W okręgach jednomandatowych wybierano 475 posłów i 232 senatorów. 155 członków Izby Deputowanych i 83 członków Senatu zostało wyłonionych proporcjonalnie. Przed wyborami ponownie zorganizowały się dwa bloki centroprawicy i centrolewicy, które wystawiły wspólne listy w wyborach senackich oraz w wyborach większościowych do niższej izby parlamentu.

Centrolewicowe Drzewo Oliwne (Ulivo), na czele którego stanął Romano Prodi, utworzyły postkomunistyczna Demokratyczna Partia Lewicy, koalicja Ludowcy na rzecz Prodiego (głównie Włoska Partia Ludowa, poza tym Włoska Partia Republikańska, Unia Demokratyczna, lista popierana przez SVP), Odnowienie Włoskie i Federacja Zielonych.

Centroprawicowy Biegun na rzecz Wolności (Polo per le Libertà), kierowany przez Silvia Berlusconiego, powołały Forza Italia, Sojusz Narodowy, a także koalicja partii chadeckich (Centrum Chrześcijańsko-Demokratyczne i Zjednoczeni Chrześcijańscy Demokraci).

Samodzielnie wystartowały m.in. skrajnie lewicowe Odrodzenie Komunistyczne (wystawiające listy pod nazwą Postępowcy i posiadające pakt o współpracy z lewicą), Liga Północna, a także środowisko radykałów skupione wokół Marca Pannelli.

Parlament przetrwał całą pięcioletnią kadencję, w trakcie której centrolewica współtworzyła cztery kolejne rządy.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Izby Deputowanych XIII kadencji

[edytuj | edytuj kod]
Kwota proporcjonalna
Lista wyborcza Głosy % Miejsca
Demokratyczna Partia Lewicy 7 894 118 21,06 26
Forza Italia 7 712 149 20,57 37
Sojusz Narodowy 5 870 491 15,66 28
Liga Północna 3 776 354 10,07 20
Odrodzenie Komunistyczne 3 213 748 8,57 20
Ludowcy na rzecz Prodiego 2 554 072 6,81 4
CCD-CDU 2 189 563 5,84 12
Odnowienie Włoskie 1 627 380 4,34 8
Federacja Zielonych 938 665 2,50
Lista Pannelli 702 988 1,88
Trójkolorowy Płomień 339 351 0,91
Partia Socjalistyczna 149 441 0,40
Pozostali 516 078 1,38
Razem 37 484 398   155
Okręgi jednomandatowe
Lista wyborcza Głosy % Miejsca
Drzewo Oliwne 15 725 655 42,16 247
Biegun na rzecz Wolności 15 027 030 40,29 169
Liga Północna 4 038 239 10,83 39
Postępowcy 982 505 2,63 15
Trójkolorowy Płomień 624 558 1,67
SVP 156 708 0,42 3
Pozostali 740 414 2 2
Razem 37 295 109 100 475

Senat XIII kadencji

[edytuj | edytuj kod]
Lista wyborcza Głosy % Jednomandatowe Proporcjonalne Razem
Drzewo Oliwne 13 444 978 41,21 134 23 157
Biegun na rzecz Wolności 12 185 020 37,35 67 49 116
Liga Północna 3 394 733 10,41 18 9 27
Postępowcy 934 974 2,87 10 10
Trójkolorowy Płomień 747 487 2,29 1 1
Lista Pannelli 509 826 1,56 1 1
Partia Socjalistyczna 286 426 0,88
SVP 178 425 0,55 2 2
Na rzecz Vallée d'Aoste 29 538 0,1 1 1
Razem 32 624 584   232 83 315

Podział miejsc pomiędzy partie

[edytuj | edytuj kod]
Lista Izba Deputowanych Senat
Demokratyczna Partia Lewicy 172 98
Ludowcy na rzecz Prodiego 69 29
Odnowienie Włoskie 26 11
Federacja Zielonych 14 14
Niezależni 4 5
Drzewo Oliwne łącznie 285 157
Forza Italia 123 48
Alleanza Nazionale 93 43
CCD-CDU 30 25
Biegun na rzecz Wolności łącznie 246 116
Liga Północna 59 27
Odrodzenie Komunistyczne 35 10
SVP 3 2
Na rzecz Valléé d'Aoste 1 1
Liga Akcji Południowej 1
Trójkolorowy Płomień 1
Lista Pannelli 1
Razem 630 315

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]