Przejdź do zawartości

Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie
Megaregion

Niż Wschodnioeuropejski

Prowincja

Niż Wschodniobałtycko-Białoruski

Podprowincja

Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska
woj. podlaskie
woj. mazowieckie
Białoruś
obwód grodzieński
obwód witebski
obwód miński
obwód brzeski
Litwa
okręg olicki
okręg wileński

Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie (843) – podprowincja fizycznogeograficzna w północno-wschodniej Polsce, południowo-wschodniej Litwie i zachodniej Białorusi, stanowiąca południowo-zachodnią część Niżu Wschodniobałtycko-Białoruskiego. W Polsce położona jest głównie na terenie województwa podlaskiego. Region stanowi pas wysoczyzn (do 300 m) ciągnący się od Mińska na Białorusi po środkowy Bug.

Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie leżą w zasięgu zlodowacenia warciańskiego i cechują się brakiem jezior i obecnością zabagnionych rozległych obniżeń.

Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie dzielą się na 4 makroregiony, z których tylko jeden (Nizina Północnopodlaska) leży na terytorium Polski.

843.1 Wysoczyzna Mińska
843.2 Poniemnie
843.3 Nizina Północnopodlaska
843.31 Wysoczyzna Kolneńska
843.32 Kotlina Biebrzańska
843.33 Wysoczyzna Białostocka
843.34 Wzgórza Sokólskie
843.35 Wysoczyzna Wysokomazowiecka
843.36 Dolina Górnej Narwi
843.37 Równina Bielska
843.38 Wysoczyzna Drohiczyńska
843.4 Przedpolesie Zachodnie