Zasłonak żółtkowy
 3 - zasłonak żółtkowy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak żółtkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Phlegmacium cliduchus (Secr. ex Fr.) Niskanen & Liimat. Fungal Diversity: 10.1007/s13225-022-00499-9, [55] (2022) | |
Zasłonak żółtkowy (Phlegmacium cliduchus (Secr. ex Fr.) Niskanen & Liimat.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phlegmacium, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go Louis Secretan i Elias Fries w 1838 r., nadając mu nazwę Cortinarius cliduchus. Obecną nazwę nadali mu Tuula Niskanen i Kare Liimatainen w 2022 r.[1] Synonimy:
- Cortinarius cliduchus Secr. ex Fr. 1838
- Cortinarius cliduchus var. ionophyllus Malençon & Bertault 1970
- Gomphos cliduchus (Secr. ex Fr.) Kuntze 1891
- Phlegmacium cliduchum (Secr. ex Fr.) Ricken 1912[2].
W 1955 r. Stanisław Domański podał polską nazwę zasłonak śmierdzący, w 1975 r. Andrzej Nespiak zmienił ją na zasłonak żółtkowy[3]. Obydwie są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 4–10 cm, kształt początkowo półkulisty, potem wypukły, w końcu nieco spłaszczony. Powierzchnia gładka, śliska, w stanie suchym błyszcząca, intensywnie żółta do bladożółtobrązowej, ciemniejsza w środku[4].
Kremowe do jasnobrązowych, u starych grzybów czerwonobrązowe[4].
Wysokość 5–10 cm, grubość 1–2 cm, u podstawy z bulwą o średnicy do 2,5 cm. Powierzchnia w dolnej części pokryta jasnożółtymi, łuskowatymi pozostałościami pochwy, zasnówka oliwkowo-brązowożółta[4].
Białożółty do żółtego, o gorzkim smaku i zapachu ziemi[4].
Wysyp zarodników brązowy. Bazydiospory eliptyczne, 9-11 × 5-6 µm[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Znane są jego stanowiska tylko w Europie[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 3 stanowiska, w tym dwa sprzed I wojny światowej[3].
Grzyb naziemny. Rośnie wśród mchów w lasach mieszanych[3] i liściastych, głównie pod bukami. Grzyb niejadalny[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-12-07] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-12-07] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 167, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Miro Šerod, Phlegmacium cliduchus, žoltobetna sluzarka [online] [dostęp 2023-12-07] (słoweń.).
- ↑ Występowanie Cortinarius cliduchus na świecie (mapa) [online], Discover Life Maps [dostęp 2023-12-07].