Zasłonak krwawy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak krwawy |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius buliardii (Pers.) Fr. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 282 (1838) [1836-1838] | |
Zasłonak krwawy, zasłonak Bulliarda (Cortinarius bulliardii (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1800 r. Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Agaricus bulliardii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1838 Elias Fries[1]. Ma 14 synonimów[2].
Franciszek Błoński w 1889 r. nadał mu polską nazwę zasłonak krwawy, Andrzej Nespiak w 1981 r. zmienił ją na zasłonak Bulliarda, Władysław Wojewoda w 2003 r. zarekomendował nazwę zasłonak krwawy[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Od 3 do 7 cm średnicy, początkowo wypukły z brodawką, następnie kapelusz i brodawka rozszerzają się. Ma czerwonawo-brązowy kolor, ponieważ jest higrofaniczny – ciemnieje pod wpływem wilgoci i rozjaśnia się pod wpływem suszy, zawsze zachowując jaśniejsze krawędzie[4].
Łuskowato-lepkie, szerokie, początkowo purpurowe lub czerwonawe, potem czerwonobrązowe lub cynamonowe z jaśniejszym brzegiem[4].
Cylindryczny, o grubszej podstawie, czerwono-pomarańczowy lub cynobrowy u dołu i białawy u góry[4].
Zwarty, białawo-liliowy lub białawo-różowy, u podstawy trzonu czerwony. Nie ma wyraźnego zapachu ani smaku[4].
- Podobne gatunki
Brak, ze względu na charakterystyczne cechy morfologiczne[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Europie[6]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 7 stanowisk[3], w następnych latach podano następne[7].
Grzyb naziemny. Pojawia się późnym latem i jesienią, w wilgotnych lasach liściastych, szczególnie pod bukami, leszczynami i dębami[6].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-02].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-07-02] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 164, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d Mil setas ibericas, Diputacion foral de vizcaya, 1985, s. 233, ISBN 84-505-1806-7.
- ↑ Guia de los hongos de Europa, Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 1987, s. 191, ISBN 84-282-0538-8.
- ↑ a b Setas para todos, Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 2006, s. 472, ISBN 84-87997-86-4.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-07-01].
- ↑ Disfrutando con las setas, Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 2014, s. 374, ISBN 978-84-617-0196-4.