Zasłonak ziarnisty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak ziarnisty |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius olidus J.E. Lange Fl. Agaric. Danic. 5(Taxon. Consp.): III (1940) | |
Zasłonak ziarnisty (Cortinarius olidus J.E. Lange) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Jakob Emanuel Lange w 1940 r.[1] Synonimy[2]:
- Cortinarius olidus J.E. Lange 1935
- Cortinarius olidus var. camptophyllus Rob. Henry & Ramm 1989
- Cortinarius olidus var. caput-megaerae Bidaud, Moënne-Locc. & Reumaux 2000
- Cortinarius olidus var. roseophyllus Palazón, Cadiñanos, Pöder & Cors. Gut. 2009
- Phlegmacium olidum (J.E. Lange) M.M. Moser 1953
Polską nazwę podał Andrzej Nespiak w 1975 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 4–9 cm, początkowo półkulisty, potem łukowaty, w końcu płasko rozpostarty, bez garba. Brzeg długo podwinięty, gładki, u młodych owocników połączony z trzonem białą zasnówką. Powierzchnia włóknista lub pokryta drobnymi, przylegającymi łuseczkami, czasami delikatnie łuskowata, zwłaszcza na środku. W stanie wilgotnym jest lepki i błyszczący, w stanie suchym jedwabiście błyszczący. Barwa ochrowożółta do ochrowobrązowej, czasami z oliwkowym lub czerwonawobrązowym odcieniem[4].
Szeroko przyrośnięte, początkowo kremowe, potem od zarodników ochrowobrązowe do brudnordzawobrązowych[4].
Wysokość 4–9 cm, grubość 1–1,7 cm, wrzecionowaty lub pałkowaty, pełny. W młodych owocnikach jest pokryty białą zasnówką, w dojrzałych górą białawy, dołem ochrowy[4].
Biały, Zapach i smak trawiasty[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Cortinatius olidus w większości krajów Europy[5] i na jednym stanowisku w zachodniej części Ameryki Północnej[6]. Do 2003 r. znane było tylko jedno jego stanowisko w Polsce. Podał je Stanisław Domański w 1960 r. w Bieszczadzkim Parku Narodowym[3]. Władysław Wojewoda, który przytoczył to stanowisko dodaje uwagę, że rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia tego gatunku w Polsce nie są znane[3]. Na Słowacji nie jest rzadki[4].
Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje w lasach liściastych i mieszanych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-01-01].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-01-01].
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Mapa występowania Cortinarius olidus na świecie [online] [dostęp 2021-01-01].
- ↑ Discover Life [online] [dostęp 2021-01-01].