Zbigniew Pawelski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Zbigniew Pawelski (ur. 29 lipca 1925 w Przasnyszu) – polski architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Mieczysława i Anny Józefy z domu Krassowskiej. W czasie okupacji niemieckiej żołnierz AK ps. „Jastrząb”, uczestnik powstania warszawskiego. Podczas powstania pełnił funkcję na początku zastępcy dowódcy drużyny, a potem dowódcy drużyny. Był żołnierzem formacji „Obroża”, batalionu „Ryś”[1][2].
Od 1975 wykładowca na Politechnice Warszawskiej. Współautor wielu projektów z zakresu budownictwa przemysłowego, użyteczności publicznej, wystawiennictwa i wnętrz.
Ważniejsze realizacje[edytuj | edytuj kod]
- fabryka mebli w Wyszkowie (1957),
- cukrownie w Czechosłowacji: Hrusovany i Hrochuv-Tynec (1966–1968),
- ambasady (m.in. Ambasada RP w Brasilii),
- hotel Victoria w Warszawie (1974),
- kościół św. Zygmunta w Warszawie (1980),
- Nowohuckie Centrum Kultury (1982),
- kościół Zesłania Ducha św. w Otwocku (1987).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Brat Sławomira Pawelskiego. Teść architekta Szymona Wojciechowskiego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Pawelski na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego
- ↑ Zbigniew Pawelski „Jastrząb” wspomnienia
- ↑ SZYMON WOJCIECHOWSKI: NAJLEPSZE PROJEKTY DOPIERO PRZEDE MNĄ [online], BUILDER POLSKA, 3 września 2018 [dostęp 2022-06-08] (pol.).