Zygmunt Chudzik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Chudzik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1930
Czemierniki

Zawód, zajęcie

Dyplomata

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złota Odznaka im. Janka Krasickiego Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Order Jugosłowiańskiej Flagi III klasy (SFR Jugosławii) Medal Przyjaźni (do 2006)

Zygmunt Chudzik (ur. 3 grudnia 1930 w Czemiernikach, pow. Lubartów) – członek Szarych Szeregów, harcmistrz, działacz ruchu młodzieżowego i robotniczego, dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Ludwika i Heleny z d. Siepkowska.

Ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych, Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem mgr nauk politycznych.

W czasie II wojny światowej, w latach 1942–1944, należał do Konspiracyjnej Drużyny ZHP w Czemiernikach w której pełnił funkcję magazyniera uzbrojenia.

Po wyzwoleniu, od 1945 był członkiem ZHP w Chorągwi Lubelskiej. Od 1946 należał do Związku Walki Młodych (ZWM), a po zjednoczeniu organizacji młodzieżowych do Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). W latach 1950–1951 pełnił funkcję zastępcy komendanta Chorągwi Lubelskiej. W latach 1953–1955 był instruktorem Wydziału Harcerskiego Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) w Warszawie. W 1956 r. był członkiem Komendy Głównej Organizacji Harcerstwa Polski Ludowej (OHPL).

W latach 1960–1966 działał w Głównej Kwaterze ZHP w Warszawie najpierw jako instruktor Sztabu Lata Wiejskich Drużyn i Wakacji Drużyn Miejskich, a następnie jako zastępca kierownika Działu Młodzieży Młodszej. Wielokrotnie pełnił funkcję zastępcy komendanta do spraw programowych na Centralnym Międzynarodowym Obozie Pokoju i Przyjaźni ZHP „Malta”.

Zygmunt Chudzik (trzeci od lewej) z przedstawicielami delegacji Węgier w MKKiN, Wietnam, Bien Hoa, Maj 1974 r.

Od 1947 należał do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Po zjednoczeniu PPR i PPS był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W latach 1968–1990 pracował w KC PZPR w Wydziale Propagandy, a następnie w Wydziale Zagranicznym.

Służba dyplomatyczna:

  • Międzynarodowa Komisja Kontroli i Nadzoru w Wietnamie, stanowisko doradcy politycznego w latach 1973–1974.
  • Ambasada PRL w Moskwie, stanowisko radcy politycznego w latach 1977–1982.
  • Konsulat Generalny PRL w Mińsku, stanowisko konsula ds. kultury i nauki w latach 1988–1989.
  • Ambasada PRL w Moskwie, Wydział Konsularny, stanowisko I sekretarza odpowiedzialnego za sprawy polonijne w ZSRR. Był bezpośrednim inicjatorem i organizatorem Polskiego Towarzystwa Kulturalnego w Kazachstanie, Irkucku i Moskwie w latach 1989–1990.

Odznaczenia i medale[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Z żoną Janiną Chudzik z d. Guła, ma dwoje dzieci: córkę Jolantę Retelle (ur. 1961, mgr Lingwistyki Stosowanej; pulmonolog terapeuta) i syna Jacka Chudzika (ur. 1962, mgr. inżynier).

W 2003 i 2007 był inspiratorem i organizatorem zjazdów rodzinnych w Czemiernikach, których celem było utrzymanie więzi z miejscem urodzenia i patriotyczne wychowanie najmłodszych członków szeroko pojętej rodziny.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Chudzik Z., Szare Szeregi. Konspiracyjna Drużyna ZHP w Czemiernikach. 1942–1944. W: Czemierniki. Ziemia czemiernicka. Ludzie. Wydarzenia. Pamiątki. Wydawnictwo Jubileuszowe w 500 lat od nadania Czemiernikom prawa miasta. Pod red. M. Mazurka. Czemierniki, 2009, s. 364–367
  • Chudzik Z., Okres drugiej wojny światowej w pamięci dziecka z Czemiernik. W: Czemierniki. Ziemia czemiernicka. Ludzie. Wydarzenia. Pamiątki, T. 2. Pod red. M. Mazurka. Czemierniki, 2013, s. 329–345

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Puchała, Poczet harcmistrzyń i harcmistrzów. Tom I A-Ł, Warszawa 2014, s. 212. ISBN 978-83-7821-090-0.
  • Księga uczestników harcerskich spotkań po latach (2003-2012). Wyd.3. Warszawa-Miedzeszyn, 2012, s. 37–38