Przejdź do zawartości

Zygmunt Graliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Graliński
Ilustracja
Zygmunt Graliński w czasie procesu brzeskiego 1931
Data i miejsce urodzenia

29 września 1897
Łęczyca

Data i miejsce śmierci

17 września 1940
Atlantyk

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”

Zygmunt Graliński (ur. 29 września 1897 w Łęczycy, zm. 17 września 1940 na Atlantyku[1]) – polski prawnik, adwokat, działacz ruchu ludowego, poseł na Sejm II kadencji w II RP, wiceminister spraw zagranicznych w Rządzie RP na uchodźstwie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Charkowie (1916) studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1918–1922). W 1925 roku w Paryżu uzyskał stopień doktora praw. Po powrocie do kraju pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz wykładał prawo międzynarodowe publiczne na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie[2].

Występował jako obrońca działaczy ludowych w procesach politycznych, m.in. w procesie brzeskim. Sam działał w Polskim Stronnictwie Ludowym „Wyzwolenie”, był prezesem zarządu powiatowego w Sokołowie Podlaskim i Siedlcach. W latach 1928–1930 pełnił mandat poselski. Po połączeniu partii ludowych wszedł w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1931). Później był wiceprezesem Rady Naczelnej, członkiem Naczelnego Komitetu Wykonawczego oraz prezesem Zarządu Wojewódzkiego w Lublinie (od kwietnia 1934).

Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę na uchodźstwie. Przedostał się do Francji. Został powołany na stanowisko wiceministra spraw zagranicznych w rządzie RP na uchodźstwie Zabrał głos na grudniowej sesji Ligi Narodów w 1939 roku, w sprawie napaści ZSRR na Finlandię. Wyraził hołd i współczucie dla narodu fińskiego w imieniu rządu Rzeczypospolitej, oraz zaapelował o pomoc dla niej[3]. Z przemówienia usunięto wszelkie aluzje antyniemieckie (Garlińskiemu zabroniono wręcz wszelkich aluzji na temat agresji Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku czy współpracy Hitlera ze Stalinem)[4]. Następnie mianowany pełnomocnikiem rządu w Kanadzie. W drodze do Ottawy zginął na statku „City of Benares”[5] storpedowanym przez niemiecki okręt podwodny U-48.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Małgorzata Smogorzewska, Andrzej Krzysztof Kunert (red. nauk.), Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny, tom II, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2000, s. 156.
  2. Wolna Wszechnica Polska. W: Szkoły wyższe Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1930, s. 312.
  3. Monitor Polski Nr 277 z 19 grudnia 1939 s. 2.
  4. Andrzej Albert, Historia Polski 1914–1993, Warszawa 1995.
  5. Małgorzata Smogorzewska, Andrzej Krzysztof Kunert (red. nauk.), Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom II, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2000, s. 157.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]