Zygmunt Tumielewicz
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–? |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Lejbgwardia Pułku Moskiewskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zygmunt Tumielewicz (ur. 1894, zm. 1940[1]) – rosyjski i polski wojskowy, uczestnik I wojny światowej, żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji i Samoobrony Lidzkiej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1894 roku w Lidzie, w powiecie lidzkim guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Otrzymał tam nauki początkowe. W 1915 roku wyjechał do Petersburga, gdzie został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego i wcielony do Lejbgwardii Pułku Moskiewskiego. Brał udział w walkach na froncie wschodnim I wojny światowej przeciwko Niemcom aż do rewolucji w Rosji. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbora Muśnickiego, w którym służył do jego demobilizacji. W 1918 roku powrócił do Lidy i wstąpił do Samoobrony Lidzkiej, gdzie w stopniu chorążego pełnił funkcję oficera prowiantowego. Na początku 1919 roku awansowany na podporucznika. W kwietniu tego samego roku, po zajęciu Lidy przez Wojsko Polskie, udał się do rodzinnego miasta, zorganizował na własną rękę 170-osobowy oddział złożony z jego mieszkańców i przyprowadził go na front do Oddziału Majora Dąbrowskiego[2].
Po wojnie polsko-bolszewickiej w randze kapitana dowodził kompanią 76 pp. imienia Ludwika Narbutta. Był jedynym oficerem, który służył dłuższy czas czynnie w tym pułku od jego powstania[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zygmunt Tumielewicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2024-04-26].
- ↑ a b c Dziczkaniec 2010 ↓, s. 78
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Dziczkaniec: Samoobrona Ziemi Lidzkiej. Wyd. 2. Lida: Ziemia Lidzka, 2010, s. 100, seria: Biblioteka „Ziemi Lidzkiej”.