Zygmunt Zawirski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Zawirski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1882
Berezowica Mała

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1948
Końskie

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia i logika
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1906

Habilitacja

1924
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1929

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski
Politechnika Lwowska
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uniwersytet Jagielloński

Multimedia w Wikimedia Commons
III Zjazd Filozofów w Krakowie 24 września 1936. Od lewej: Zygmunt Zawirski, NN, Witold Rubczyński, Władysław Tatarkiewicz, Tadeusz Garbowski, Jan Łukasiewicz, Tadeusz Czeżowski, sekretarz zjazdu Marian Heitzman

Zygmunt Michał[1] Zawirski (ur. 28 września 1882 w Berezowicy Małej, zm. 2 kwietnia 1948 w Końskich) – polski filozof i logik; przedstawiciel szkoły lwowsko-warszawskiej.

Biogram[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Kamili z domu Strońska. W 1901 ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował filozofię, matematykę i fizykę na Uniwersytecie Lwowskim[2], gdzie jego patronem był Kazimierz Twardowski. W 1906 uzyskał doktorat, a w 1924 habilitował się z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1906-1929 był nauczycielem gimnazjalnym i wykładał również filozofię na Politechnice Lwowskiej, Wydziale Lekarskim uniwersytetu i w Państwowym Studium Pedagogicznym we Lwowie[2]. Od 1928 roku jako profesor nadzwyczajny uniwersytetu w Poznaniu objął Katedrę Teorii i Metodologii Nauk Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, a rok później został profesorem zwyczajnym, by w roku akademickim 1935/36 piastować godność dziekana Wydziału Filozoficznego. Od roku 1936 był redaktorem „Kwartalnika Filozoficznego” oraz członkiem PTPN. W 1937 roku przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w roku akademickim 1938/39 był dziekanem. W Krakowie spędził okres okupacji niemieckiej, biorąc udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim[2].

Od 1908 roku był żonaty z Kamilą Galotzy, z którą miał synów Zbigniewa i Kazimierza[2]. Jego wnukiem, synem Kazimierza był Marek Zawirski[3].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Materiały archiwalne Zygmunta Zawirskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-101[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ nota biograficzna (pośmiertna), Zygmunt Michał Zawirski. [W:] Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. T. XV. 1948, s. 226.
  2. ↑ a b c d Gąsiorowski i Topolski ↓, s. 866.
  3. ↑ Dariusz J. Jaskólski Droga życiowa i naukowa profesora Marka Zawirskiego, w: Profesor Marek Zawirski (Sylwetki uczonych łódzkich, Zeszyt 122, wyd. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź 2016, s. 11
  4. ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 328, ISBN 978-83-233-4527-5.
  5. ↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Bigaj, Jacek Jadacki, Anna Lissowska & Paweł Więckowski. Synteza filozoficzna Zygmunta Zawirskiego. Czwórgłos w 110 rocznicę urodzin. Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria. r. II/1993, nr 3, s. 71-113
  • Władysław Kubów: Skąd nasz Naród. Warszawa.
  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 866. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Zawirski&oldid=73007266”