Przejdź do zawartości

Zygmunt Zawirski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Zawirski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1882
Berezowica Mała

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1948
Końskie

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia i logika
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1906

Habilitacja

1924
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1929

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski
Politechnika Lwowska
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uniwersytet Jagielloński

III Zjazd Filozofów w Krakowie 24 września 1936. Od lewej: Zygmunt Zawirski, NN, Witold Rubczyński, Władysław Tatarkiewicz, Tadeusz Garbowski, Jan Łukasiewicz, Tadeusz Czeżowski, sekretarz zjazdu Marian Heitzman

Zygmunt Michał[1] Zawirski (ur. 28 września 1882 w Berezowicy Małej, zm. 2 kwietnia 1948 w Końskich) – polski filozof i logik; przedstawiciel szkoły lwowsko-warszawskiej.

Biogram

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Kamili z domu Strońska. W 1901 ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował filozofię, matematykę i fizykę na Uniwersytecie Lwowskim[2], gdzie jego patronem był Kazimierz Twardowski. W 1906 uzyskał doktorat, a w 1924 habilitował się z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1906–1929 był nauczycielem gimnazjalnym i wykładał również filozofię na Politechnice Lwowskiej, Wydziale Lekarskim uniwersytetu i w Państwowym Studium Pedagogicznym we Lwowie[2]. Od 1928 roku jako profesor nadzwyczajny uniwersytetu w Poznaniu objął Katedrę Teorii i Metodologii Nauk Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, a rok później został profesorem zwyczajnym, by w roku akademickim 1935/36 piastować godność dziekana Wydziału Filozoficznego. Od roku 1936 był redaktorem „Kwartalnika Filozoficznego” oraz członkiem PTPN. W 1937 roku przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w roku akademickim 1938/39 był dziekanem. W Krakowie spędził okres okupacji niemieckiej, biorąc udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim[2].

Od 1908 roku był żonaty z Kamilą Galotzy, z którą miał synów Zbigniewa i Kazimierza[2]. Jego wnukiem, synem Kazimierza był Marek Zawirski[3].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Materiały archiwalne Zygmunta Zawirskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-101[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. nota biograficzna (pośmiertna), Zygmunt Michał Zawirski. [W:] Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. T. XV. 1948, s. 226.
  2. a b c d Gąsiorowski i Topolski ↓, s. 866.
  3. Dariusz J. Jaskólski Droga życiowa i naukowa profesora Marka Zawirskiego, w: Profesor Marek Zawirski (Sylwetki uczonych łódzkich, Zeszyt 122, wyd. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź 2016, s. 11
  4. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 328, ISBN 978-83-233-4527-5.
  5. Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tomasz Bigaj, Jacek Jadacki, Anna Lissowska & Paweł Więckowski. Synteza filozoficzna Zygmunta Zawirskiego. Czwórgłos w 110 rocznicę urodzin. Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria. r. II/1993, nr 3, s. 71-113
  • Władysław Kubów: Skąd nasz Naród. Warszawa.
  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 866. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]