Cmentarz prawosławny w Korchowie (nowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Korchowie
Ilustracja
Starsze krzyże
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Korchów Pierwszy

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

0,8 ha

Data otwarcia

k. XVIII/pocz. XIX w.

Zarządca

Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie

Położenie na mapie gminy Księżpol
Mapa konturowa gminy Księżpol, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Korchowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Korchowie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Korchowie”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Korchowie”
Ziemia50°22′50″N 22°47′09″E/50,380556 22,785833

Cmentarz prawosławny w Korchowieprawosławna nekropolia w Korchowie, utworzona na przełomie XVIII i XIX w. na potrzeby parafii unickiej, obecnie użytkowana przez parafię prawosławną w Tarnogrodzie.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został wytyczony na przełomie XVIII i XIX w. na potrzeby parafii unickiej[1]. Był czynną nekropolią do czasu utworzenia nowego w latach 70. XIX w.[1]. Ponownie zaczął być użytkowany przez parafię prawosławną od początku XX w. aż do dzisiejszych czasów[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii były zachowane fragmenty jednego nagrobka sprzed 1945 w formie postumentu z obeliskową nadstawą z akroterionami i tympanonami[1]. Na starych grobach zbudowano nowe nagrobki w większości w postaci lastrikowych i marmurowych stelli z krzyżami, a także ustawiono metalowe i drewniane krzyże przy mogiłach ziemnych. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w języku polskim[1]. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1926. W 2006 w granicach nekropolii zbudowano cerkiew cmentarną, nawiązującą wezwaniem do dawnej świątyni we wsi (zniszczonej w okresie międzywojennym)[2].

Wokół cmentarza rośnie po 5 dębów i wiązów, 3 lipy i kasztanowiec na obrzeżu cmentarza[1]. W części zachodniej występują samosiewy jesionu, klonu i lipy. Wśród roślin zielnych podłoża znajduje się m.in. barwinek[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g D. Kawałko, Cmentarze..., s. 113
  2. G.J. Pelica, Ślady wyrwane z zapomnienia, „Przegląd Prawosławny”, nr 12 (258), grudzień 2006

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.
  • G.J. Pelica, Ślady wyrwane z zapomnienia, „Przegląd Prawosławny”, nr 12 (258), grudzień 2006.