Jedlak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jedlak
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Góry Bardzkie
Grzbiet Wschodni

Wysokość

658 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Jedlak”
Ziemia50°26′39″N 16°44′17″E/50,444167 16,738056

Jedlak (niem. Tannenberg, Tannen Koppe) – wzniesienie o wysokości 658 m n.p.m. w Górach Bardzkich, w Sudetach Środkowych.

Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone w Sudetach Środkowych, w południowo-zachodniej części Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, na rozrogu odchodzącym od Kłodzkiej Góry w kierunku zachodnim[1]. Wznosi się około 6,3 km na wschód od centrum Kłodzka.

Jest to wzniesienie o wyraźnie zaznaczonym wierzchołku i opadających stromo zboczach w kierunku południowym i północnym[1]. Stanowi wyraźną kulminacją pomiędzy doliną Jodłownika na północy i Jaszkówki na południu[1]. Wyrasta z najdłuższego bocznego ramienia Grzbietu Wschodniego, ciągnącego się od Kłodzkiej Góry w stronę Kłodzka. Z grzbietu wydzielają wzniesienie płytkie przełęcze[1]. Zbocza są rozczłonkowane, porozcinane z obu stron dolinkami niewielkich górskich potoków. Położenie góry na południowo-wschodnim skraju Gór Bardzkich, których boczne ramię głęboko wcina się w Kotlinę Kłodzką, oraz kształt czynią górę rozpoznawalną w terenie[1].

Wzniesienie zbudowane jest z dolnokarbońskich piaskowców szarogłazowych i łupków ilastych, przechodzących na południowym zboczu w strefę zmetamorfizowaną w wyniku oddziaływania intruzji kłodzko-złotostockiej[1]. W szarogłazach występują poziome wkładki wojciechowickich łupków kwarcytowych. Na południowym zboczu u podnóża występuje niewielka soczewka wapieni krystalicznych, które były wcześniej eksploatowane[1]. Niższe partie zboczy pokrywają gliny zwałowe od południa i osady deluwialne od północy. Na południowo-wschodnim zboczu, u podnóża góry znajduje się niewielkie złoże lidytów, które było w przeszłości eksploatowane metodą odkrywkową[1].

Na południe od szczytu położona jest miejscowość Podzamek. Cały szczyt i górne partie zboczy powyżej poziomu 480 m porastają lasy, głównie świerkowe, natomiast u podnóża niewielką część południowego i północnego zbocza zajmują użytki rolne[1]. Na północ od Podzamku znajdują się wyrobiska nieczynnych kamieniołomów.

Na grzbiecie, pomiędzy wzniesieniami a leżącą na południowy zachód Obszerną, znajduje się kilka starych kamiennych słupków granicznych, część z nich datowana jest na 1725 r. i sygnowana monogramami H.W. i D.N.[1]

Dawne nazwy wzniesienia: Tannenberg, Tannenkoppe[1].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez szczyt wzniesienia prowadzi szlak turystyczny:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 110-111. ISBN 83-85773-04-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]