Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932

Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932

Kod MKOl	GBR
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1932 Los Angeles
Chorąży	David Burghley
Liczba zawodników	72 w 45 konkurencjach w 9 dyscyplinach
Medale Pozycja: 8. Złoto 4 Srebro 7 Brąz 5 Razem 16

Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932 – kadra sportowców reprezentujących Wielką Brytanię na letnich igrzyskach olimpijskich w 1932 roku w Los Angeles.

Wielką Brytanię reprezentowało 72 sportowców, w tym 58 mężczyzn i 14 kobiet. Pod względem liczebności była to najmniejsza kadra tego państwa od występu Brytyjczyków w 1904 roku. Uczestniczyli oni w dziewięciu dyscyplinach sportowych, w których zdobyli cztery złote, siedem srebrnych i pięć brązowych medali. Najlepszy wynik medalowy osiągnął wioślarz Hugh Edwards, który dwukrotnie zdobył olimpijskie złoto. Po dwa medale zdobyli jeszcze lekkoatleta Thomas Hampson i pływaczka Valerie Davies. Ogółem medale zdobyło 32 Brytyjczyków. W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury 1932 złoty medal zdobył architekt John Hughes.

Najmłodszym zawodnikiem reprezentacji była pływaczka Edna Hughes (16 lat i 6 dni), zaś najstarszym Thomas Green (38 lat i 126 dni), który był jednocześnie najstarszym medalistą w kadrze. Chorążym podczas ceremonii otwarcia igrzysk był lord David Burghley.

Był to dziewiąty występ sportowców brytyjskich podczas letnich igrzysk olimpijskich. Mniej Brytyjczyków startowało w Saint Louis w 1904 i w Atenach w 1896 roku.

Tło startu

Brytyjski Komitet Olimpijski utworzony został w 1905 roku w brytyjskiej Izbie Gmin, w pierwszym składzie wchodziło dziewięć związków sportowych: kolarstwa, lekkoatletyki, łucznictwa, łyżwiarstwa, piłki nożnej, ratownictwa sportowego, rugby, szermierki i wioślarstwa. Do MKOL-u został przyjęty w tym samym roku. Przed 1932 rokiem Brytyjczycy wystąpili na wszystkich letnich igrzyskach, startowali także na Olimpiadzie Letniej 1906.

Na pierwszych igrzyskach w Atenach, Wielką Brytanię reprezentowało 10 sportowców. Pierwszym brytyjskim mistrzem olimpijskim został Launceston Elliot, który zwyciężył w podnoszeniu ciężarów jednorącz. Największa liczba sportowców reprezentowała Zjednoczone Królestwo w 1908 roku, gdy igrzyska odbywały się w Londynie. 735 sportowców zdobyło wtedy 56 złotych, 51 srebrnych i 39 brązowych medali (łącznie 146 krążków).

Spośród startujących w Los Angeles zawodników, jedynie 15 osób startowało wcześniej na igrzyskach, zatem dla 57 z nich był to olimpijski debiut.

Wielka Brytania miała najmniejszą kadrę od igrzysk w Saint Louis w 1904 roku. Wysokie koszty przeprawy przez Atlantyk oraz wielki kryzys spowodowały, że kraje wysyłały znacznie mniejszą liczbę sportowców, niż na poprzednich igrzyskach. Podobnie było w przypadku Brytyjczyków.

Statystyki według dyscyplin

Spośród 16 sportów, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do programu igrzysk, Brytyjczycy wzięli udział w dziewięciu z nich. Najliczniejszą część kadry stanowili lekkoatleci (24) i pływacy (15), najmniej zaś startowało w zapasach i żeglarstwie (po dwie osoby).

W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury startowało 36 brytyjskich artystów, w tym trzy kobiety. Wliczając ich udział, Wielką Brytanię na igrzyskach w Los Angeles reprezentowało 108 osób (91 mężczyzn i 17 kobiet).

Lp.	Sport	Mężczyźni	Kobiety
1.	Boks	3	0
2.	Kolarstwo	7	0
3.	Lekkoatletyka	19	5
4.	Pięciobój nowoczesny	3	0
5.	Pływanie	6	7
6.	Szermierka	1	2
7.	Wioślarstwo	15	0
8.	Zapasy	2	0
9.	Żeglarstwo	2	0
Łącznie		58	14

Zdobyte medale

Medal	Zawodnik	Dyscyplina	Konkurencja	Rezultat	Data
Złoto	Thomas Hampson	Lekkoatletyka	Bieg na 800 m	1:49,7	2 sierpnia
Złoto	Thomas Green	Lekkoatletyka	Chód na 50 km	4:50:10	3 sierpnia
Złoto	Hugh Edwards Lewis Clive	Wioślarstwo	Dwójka bez sternika	8:00,0	13 sierpnia
Złoto	John Badcock Jack Beresford Hugh Edwards Rowland George	Wioślarstwo	Czwórka bez sternika	6:58,2	13 sierpnia
Srebro	Ernest Chambers Stanley Chambers	Kolarstwo	Tandemy	W finale przegrali z Francuzami 0–2.	3 sierpnia
Srebro	Jerry Cornes	Lekkoatletyka	Bieg na 1500 m	3:52,6	4 sierpnia
Srebro	Judy Guinness	Szermierka	Floret kobiet	W pojedynku o złoto przegrała z Austriaczką Ellen Müller-Preis.	4 sierpnia
Srebro	Thomas Evenson	Lekkoatletyka	Bieg na 3000 m z przeszkodami	10:46,0	6 sierpnia
Srebro	Samuel Ferris	Lekkoatletyka	Maraton	2:31:55	7 sierpnia
Srebro	David Burghley Thomas Hampson Godfrey Rampling Crew Stoneley	Lekkoatletyka	Sztafeta 4 × 400 m	3:11,2	7 sierpnia
Srebro	Peter Jaffe Colin Ratsey	Żeglarstwo	Star	35 pkt.	11 sierpnia
Brąz	William Harvell Charles Holland Ernest Johnson Frank Southall	Kolarstwo	Wyścig druż. na dochodzenie	W pojedynku o brązowy medal pokonali Kanadyjczyków.	3 sierpnia
Brąz	Donald Finlay	Lekkoatletyka	Bieg na 110 m przez płotki	14,74	3 sierpnia
Brąz	Nellie Halstead Eileen Hiscock Gwendoline Porter Violet Webb	Lekkoatletyka	Sztafeta 4 × 100 m kobiet	47,6	7 sierpnia
Brąz	Valerie Davies	Pływanie	100 m stylem grzbietowym kobiet	1:22,5	11 sierpnia
Brąz	Joyce Cooper Valerie Davies Edna Hughes Helen Varcoe	Pływanie	Sztafeta 4 × 100 m st. dowolnym kobiet	4:52,4	12 sierpnia

Wyniki

Boks

Wielką Brytanię reprezentowało trzech bokserów, każdy w innej kategorii. Dwóch z nich, a więc Harry Mizler i David McCleave, walczyło już w 1/8 finału w dniu 9 sierpnia. Mizler pożegnał się jednak z turniejem po porażce z Nathanem Borem, późniejszym brązowym medalistą zawodów. McCleave z kolei wygrał swój pojedynek z faworyzowanym Meksykaninem Albertem Romero, którego pokonał przez dyskwalifikację (Romero zadał nieprzepisowy cios po uprzednim ostrzeżeniu). Thomas Pardoe, trzeci z bokserów, miał w 1/8 finału wolny los.

Obaj bokserzy wygrali swoje pojedynki ćwierćfinałowe. Pardoe pokonał Kiyonobu Murakamiego z Japonii, zaś McCleave zwyciężył Luciena Laplace'a z Francji. Obydwaj przegrali jednak swoje pojedynki półfinałowe, Pardoe z Francisco Cabañasem z Meksyku (późniejszym wicemistrzem olimpijskim), a McCleave z Edwardem Flynnem (późniejszym mistrzem). Obaj bokserzy przegrali walkowerem pojedynki o brązowy medal i zajęli w swych kategoriach czwarte miejsca.

Zawodnik	Konkurencja	1/8	Ćwierćfinał	Półfinał	Mecz o 3. miejsce	Finał
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Miejsce
Thomas Pardoe	Waga musza	Wolny los	Murakami W	Cabañas P	w/o	NQ	4.
Harry Mizler	Waga lekka	Bor P	NQ				8T.
David McCleave	Waga półśrednia	Romero W – dsq	Laplace W	Flynn P	w/o	NQ	4.

Kolarstwo

W kolarstwie startowało siedmiu brytyjskich kolarzy. Czterech z nich startowało w kolarstwie szosowym, zaś sześciu w kolarstwie torowym (trzech jechało zarówno w zawodach szosowych jak i torowych).

Kolarstwo szosowe

W kolarstwie szosowym startowało czterech Brytyjczyków. W rozegranej 4 sierpnia jeździe indywidualnej na czas startowali: Frank Southall, Charles Holland, Stanley Butler i William Harvell.

Frank Southall, jedyny z drużyny, który startował na poprzednich igrzyskach, miał na swoim koncie dwa srebrne medale z Amsterdamu, zarówno w jeździe szosowej jak i torowej. Poza tym był wymieniany jako jeden z kandydatów do medalu w jeździe indywidualnej. Zawody skończył ostatecznie na szóstym miejscu ze stratą 31 sekund do trzeciego miejsca. Pozostali Brytyjczycy ukończyli zawody na miejscach w drugiej dziesiątce.

Sporządzono również klasyfikację drużynową, w której brano pod uwagę czasy trzech najlepszych zawodników w wyścigu indywidualnym. Frank Southall, Charles Holland i Stanley Butler zajęli czwarte miejsce, a do miejsca medalowego zabrakło im około 5 i pół minuty.

Zawodnik	Konkurencja	Czas	Pozycja
Frank Southall	Jazda indywidualna na czas	2:30:16,2	6. (na 35)
Charles Holland		2:37:17,2	15. (na 35)
Stanley Butler		2:37:19,6	16. (na 35)
William Harvell		2:37:46,8	19. (na 35)
Frank Southall Charles Holland Stanley Butler	Drużynowa jazda na czas	7:44:53,0	4. (na 8)

Kolarstwo torowe

W czterech konkurencjach kolarstwa torowego brało udział sześciu zawodników, w tym trzech, którzy na tych samych igrzyskach brali później udział w jeździe szosowej (Frank Southall, Charles Holland i William Harvell). Pozostali to Ernest Johnson oraz bracia Ernest i Stanley Chambers.

1 sierpnia William Harvell zajął czwarte miejsce (ex aequo z Luigi Consonnim) w wyścigu na 1000 m. W sprincie Ernest Chambers odpadł w ćwierćfinałach, jednak w tandemach wraz z bratem Stanleyem zdobył srebrny medal. W pierwszej rundzie przegrali z parą francuską, jednak awansowali do półfinału dzięki repasażom. W półfinale mieli zmierzyć się z Holendrami, jednak z powodu uszkodzenia roweru rywale nie pojawili się na starcie. W finale bracia Chambers przegrali ponownie z parą francuską Perrin/Chaillot.

W drużynowej jeździe na czas Brytyjczycy awansowali do półfinału, w którym przegrali o 3,5 sekundy z Francuzami. W meczu o brązowy medal, drużyna z wysp wyraźnie pokonała Kanadyjczyków o ponad minutę.

Zawodnik	Konkurencja	Runda 1	Repasaż	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
Ernest Chambers	Sprint	van Egmond Marchiori 2. Q	BYE	Pellizzari 2.	NQ		5T. (na 9)
William Harvell	1000 m na czas	—				1:14,7	4T. (na 9)
Ernest Chambers Stanley Chambers	Tandemy	Francja 2.	Dania Stany Zjednoczone 2.Q	—	w/o 1.Q (14,9)	Francja 2.	2. (na 5)
William Harvell Charles Holland Ernest Johnson Frank Southall	Druż. na dochodzenie	3. Q (4:58,2)	—		Francja 2. (4:57,4)	Kanada 1. (4:56,0)	3. (na 5)

Lekkoatletyka

Lekkoatleci byli najliczniejszą grupą sportowców reprezentujących kraj znad cieśniny La Manche. Do startu przystąpiło 19 mężczyzn i 5 kobiet.

W płaskich biegach sprinterskich, brytyjscy lekkoatleci nie zdobyli żadnych medali. Najlepsze wyniki osiągnęli 400-metrowcy, czyli Godfrey Rampling i Crew Stoneley, którzy odpadli w półfinałach. Do finału biegu na 110 m przez płotki zakwalifikowało się dwóch zawodników. Donald Finlay osiągnął trzecie miejsce, wyprzedzając m.in. rekordzistę świata Jacka Kellera i swojego rodaka Davida Burghleya. W biegu na 400 m przez płotki Burghley nie obronił złota, wywalczonego przed czterema laty, znalazł się bowiem na czwartym miejscu.

W biegu na 800 metrów dwóch brytyjskich średniodystansowców dostało się do finału. Jack Powell przybiegł na metę jako siódmy, zaś Thomas Hampson został mistrzem olimpijskim, bijąc przy tym rekord świata. Z wynikiem 1:49,7 zdobył jedyne w swojej karierze olimpijskie złoto, a będącego na drugim miejscu Kanadyjczyka Alexa Wilsona wyprzedził 20 metrów przed metą. W finale biegu na 1500 m pobiegł Jerry Cornes, który nie był głównym kandydatem do medalu. Zdobył wicemistrzostwo olimpijskie, wyprzedzając bardziej faworyzowanych zawodników, takich jak: czarnoskóry Kanadyjczyk Phil Edwards, Amerykanin Glenn Cunningham czy Nowozelandczyk Jack Lovelock. Z kolei Alexander Burns zajął siódme miejsce w biegu na 5000 m.

W biegu na 3000 m z przeszkodami dwóch Brytyjczyków pobiegło w finale. Finał miał nietypowy przebieg, bowiem sędzia odpowiedzialny za liczenie okrążeń pomylił się i zawodnicy pobiegli jedno okrążenie więcej. O ile pomyłka ta nie miała wpływu na pierwsze miejsce (Volmari Iso-Hollo prowadził wyraźnie i wygrał z przewagą prawie 13 sekund), o tyle drugi Brytyjczyk Thomas Evenson wyprzedził Amerykanina Joe McCluskeya nieznacznie na ostatnich metrach. Po 3000 metrów Amerykanin był drugi. George Bailey, drugi z Brytyjczyków, zdobył piątą lokatę. W chodzie na 50 km, rozgrywanym na igrzyskach po raz pierwszy, zwyciężył Thomas Green. Najstarszy w całej kadrze brytyjskiej zawodnik, zwyciężył z przewagą ponad siedmiu minut nad kolejnym chodziarzem (Jānis Daliņš), choć na 40. kilometrze Green szedł w trzyosobowej grupce razem z Łotyszem i Włochem Ugo Frigerio. Startujący w maratonie Samuel Ferris i Dunky Wright byli kandydatami do medali. Przez pewien czas stawce wyścigu przewodziła pięcioosobowa grupka, w tym z biegnącymi w niej Brytyjczykami. Oderwał się od niej Argentyńczyk Juan Carlos Zabala, który ostatecznie zwyciężył z przewagą 19 sekund nad Samuelem Ferrisem, choć ten pod koniec wyścigu znacznie zmniejszył stratę do Zabali. Wright ukończył zawody na czwartym miejscu.

W sztafecie 4 × 100 m, Wielka Brytania zajęła szóste miejsce. Z kolei sztafeta 4 × 400 m w składzie: Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling, zdobyła srebrny medal. W biegu finałowym sprinterzy ze Zjednoczonego Królestwa prowadzili nawet po trzeciej zmianie lorda Burghleya, jednak biegnący jako ostatni Godfrey Rampling nie wytrzymał tempa biegu i został wyprzedzony przez sztafetę amerykańską. Amerykanie pobili rekord świata.

W trzech konkurencjach żeńskich wystartowało pięć Brytyjek. Najlepszy wynik osiągnęła sztafeta 4 × 100 m. Eileen Hiscock, Gwendoline Porter, Violet Webb i Nellie Halstead zdobyły brązowy medal, wyprzedzając minimalnie Holenderki. Eileen Hiscock była najlepszą z Brytyjek w indywidualnym biegu na 100 m, zajmując w finale piąte miejsce. Violet Webb, jedyna reprezentantka w biegu na 80 m przez płotki, również była piąta.

Mężczyźni

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Ćwierćfinał		Półfinał		Finał
		Rezultat	Miejsce	Rezultat	Miejsce	Rezultat	Miejsce	Rezultat	Miejsce
Stanley Fuller	100 m	11,3	4.	NQ					25. (na 33)
Ernest Page		11,1	2. Q	10,9	4.	NQ			15. (na 33)
Frederick Reid		DNF		NQ					DNF
Stanley Engelhart	200 m	NO	3. Q	21,9	4.	NQ			14T. (na 25)
Stanley Fuller		22,4	3. Q	22,0	5.	NQ			17T. (na 25)
Godfrey Rampling	400 m	49,5	2. Q	48,8	2. Q	48,0	4.	NQ	7. (na 27)
Crew Stoneley		49,1	3. Q	49,1	4. Q	48,6	5.	NQ	9. (na 27)
Thomas Hampson	800 m	—				1:53,0	1. Q	1:49,7 WR	1. (na 21)
Jack Powell		—				1:55,6	3. Q	1:53,0	7. (na 21)
Jerry Cornes	1500 m	—				4:01,0	2. Q	3:52,6	2. (na 24)
Reg Thomas		—				DNF		NQ	DNF
George Bailey	5000 m	—				NO		NQ	NO
Alexander Burns		—				15:25,83	1. Q	15:04,4	7. (na 18)
Samuel Ferris	Maraton	—						2:31:55	2. (na 28)
Dunky Wright		—						2:32:41	4. (na 28)
David Burghley	110 m przez płotki	—		15,1	3. Q	14,6	2. Q	14,83	5. (na 17)
Donald Finlay		—		14,84	1. Q	14,6	3. Q	14,74	3 (na 17)
Roland Harper		—		14,9	2. Q	14,9	5.	NQ	7–10. (na 17)
David Burghley	400 m przez płotki	—		55,1	2. Q	53,0	3. Q	52,01	4. (na 18)
George Bailey	3000 m z przeszkodami	—				9:16,0	4. Q	10:53,2	5. (na 15)
Thomas Evenson		—				9:18,8 OR	1. Q	10:46,0	2. (na 15)
Thomas Green	Chód na 50 km	—						4:50:10	1. (na 15)
Stanley Engelhart Donald Finlay Stanley Fuller Ernest Page	4 × 100 m	—				42,0	3. Q	41,4	6. (na 8)
David Burghley Thomas Hampson Godfrey Rampling Crew Stoneley	4 × 400 m	—				3:21,8	2. Q	3:11,2	2. (na 7)

Kobiety

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Półfinał		Finał
		Rezultat	Miejsce	Rezultat	Miejsce	Rezultat	Miejsce
Eileen Hiscock	100 m	12,3	3. Q	12,3	3. Q	12,3	5. (na 20)
Ethel Johnson		13,9	5.	NQ			20. (na 20)
Gwendoline Porter		12,4	4.	NQ			14. (na 20)
Violet Webb	80 m przez płotki	—		12,1	2. Q	11,9	5. (na 9)
Nellie Halstead Eileen Hiscock Gwendoline Porter Violet Webb	4 × 100 m	—				47,6	3. (na 6)

Pięciobój nowoczesny

Brytyjski pięciobój nowoczesny był reprezentowany przez trzech zawodników. Najlepszym zawodnikiem był Percy Legard, który zajął ósme miejsce. Legard (startujący też w zimowych igrzyskach jako kombinator norweski) w całej olimpijskiej stawce był najlepszym biegaczem (w biegu na 4000 m zwyciężył z przewagą niemal pół minuty nad innym Brytyjczykiem – Jeffreyem MacDougallem). W pojedynczych konkurencjach trzecie miejsce zajął jeszcze Vernon Barlow (jazda konna). Ostatecznie Barlow był 14., a MacDougall 15..

Zawodnik	Konkurencja	Wynik	Pozycja
Vernon Barlow	Indywidualnie	61,0	14. (na 25)
Percy Legard		53,0	8. (na 25)
Jeffrey MacDougall		62,0	15. (na 25)

Pływanie

W pływaniu wystąpiło sześciu pływaków i siedem pływaczek. Pływanie było jedną z dwóch dyscyplin, w której królestwo reprezentowało więcej kobiet niż mężczyzn.

Wśród sześciu startujących mężczyzn, dwóch występowało już wcześniej na igrzyskach. Reginald Sutton i Joseph Whiteside nie zdobywali w Amsterdamie medali, podobnie jak w 1932 w Los Angeles. Cała szóstka odpadała w swoich konkurencjach już na etapie eliminacji. W sztafecie 4 × 200 m zespół w składzie: Mostyn Ffrench-Williams, Robert Leivers, Reginald Sutton, Joseph Whiteside, zajął piąte miejsce.

Wyższe miejsca osiągały za to pływaczki. W czterech z pięciu konkurencji Brytyjki miały przynajmniej jedną przedstawicielkę w finale, żadna nie awansowała do finału jedynie na 100 m stylem dowolnym. Na 400 m stylem dowolnym Joyce Cooper zajęła czwartą lokatę, przegrywając z Jenny Maakal o niecałe 2,5 sekundy (straciła jednak ponad 20 sekund do dwóch najlepszych zawodniczek). W sześcioosobowym wyścigu finałowym na 100 m stylem grzbietowym, wystąpiły trzy Brytyjki. Medal zdobyła jedynie Valerie Davies (brąz), która wyprzedziła swą rodaczkę Phyllis Harding. Joyce Cooper zajęła szóste miejsce. Margery Hinton osiągnęła czwarte miejsce na 200 m stylem klasycznym.

W finale sztafety 4 × 200 m ekipa brytyjska w składzie: Joyce Cooper, Valerie Davies, Edna Hughes (najmłodszy sportowiec brytyjski na tych igrzyskach) i Helen Varcoe, zdobyła brązowy medal. Ekipa brytyjska wyprzedziła o ponad 10 sekund Kanadę i Japonię. Tym samym Valerie Davies zdobyła drugi brąz i była na tych igrzyskach jedyną kobietą, która dla Wielkiej Brytanii zdobyła przynajmniej dwa medale.

Mężczyźni

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Półfinał		Finał
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Mostyn Ffrench-Williams	100 m st. dowolnym	1:05,9	5.	NQ			18. (na 22)
Reginald Sutton		1:02,9	4.	NQ			13T. (na 22)
Joseph Whiteside		1:04,7	4.	NQ			16. (na 22)
Robert Leivers	400 m st. dowolnym	5:14,6	3.	NQ			13. (na 19)
Norman Wainwright		5:12,0	3.	NQ			12. (na 19)
William Francis	100 m st. grzbietowym	1:12,9	4.	NQ			10. (na 16)
Mostyn Ffrench-Williams Robert Leivers Reginald Sutton Joseph Whiteside	4 × 200 m st. dowolnym	—				9:45,8	5. (na 7)

Kobiety

Zawodniczka	Konkurencja	Eliminacje		Półfinał		Finał
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Joyce Cooper	100 m st. dowolnym	1:09,0 OR	1. Q	1:09,2	4.	NQ	7. (na 20)
Valerie Davies		1:12,7	3.	NQ			11. (na 20)
Edna Hughes		1:15,1	4.	NQ			13. (na 20)
Joyce Cooper	400 m st. dowolnym	5:56,7	1. Q	6:00,4	3. Q	5:49,7	4. (na 14)
Joyce Cooper	100 m st. grzbietowym	—		1:25,0	2. Q	1:23,4	6. (na 12)
Valerie Davies		—		1:22,0	1. Q	1:22,5	3. (na 12)
Phyllis Harding		—		1:22,5	3. Q	1:22,6	4. (na 12)
Margery Hinton	200 m st. klasycznym	—		3:13,5	2. Q	3:11,7	4. (na 11)
Cecelia Wolstenholme		—		3:24,5	3.	NQ	8. (na 11)
Joyce Cooper Valerie Davies Edna Hughes Helen Varcoe	4 × 100 m st. dowolnym	—				4:52,4	3. (na 5)

Szermierka

W zawodach szermierczych wystąpiło trzech brytyjskich florecistów. Obok pływania, szermierka była jedynym sportem, w którym startowało więcej Brytyjek niż Brytyjczyków (udział brał jeden mężczyzna i dwie kobiety).

Emrys Lloyd był jedynym mężczyzną startującym w zawodach. W fazie eliminacyjnej i półfinałowej przegrał tylko jedno z 12 spotkań (pokonał go jedynie Gustavo Marzi). Zarówno w grupie eliminacyjnej, jak i grupie półfinałowej, był najlepszym zawodnikiem i awansował do walk finałowych. Tam pokonało go jednak czterech rywali, co w końcowej klasyfikacji dało mu szóste miejsce.

We florecie kobiet wystąpiły dwie zawodniczki: Judy Guinness i Peggy Butler. Obie przeszły fazę eliminacyjną i awansowały do dziesięcioosobowego finału. Judy Guinness zwyciężyła osiem pojedynków i jeden przegrała, miała taki sam bilans jak Austriaczka Ellen Müller-Preis. Wobec tego rozegrano dodatkowy pojedynek, w którym zwyciężyła Müller-Preis. Guinness zdobyła tym samym srebrny medal. Peggy Butler przegrała wszystkie pojedynki i zajęła 10. miejsce.

Mężczyźni

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Półfinał		Finał		Miejsce
		Przeciwnicy	Wynik	Przeciwnicy	Wynik	Przeciwnicy	Wynik
Emrys Lloyd	Floret	Candiani – W (5:1) Dalton – W (5:1) Bloch – W (5:0) Every – W (5:2) Gorordo – W (5:4)	1. Q (5–0)	Marzi – P (2:5) de Graffenried – W (5:0) Every – W (5:2) Ivan Osiier – W (5:1) de Bourguignon – W (5:1) Bougnol – W (5:4) Gorordo – W (5:3) Guaragna – W (5:3)	1. Q (7–1)	Marzi – P (2:5) Gaudini – P (2:5) Casmir – P (2:5) Levis – W (5:4) Guaragna – W (5:4) Larraz – W (5:3) Bougnol – W (5:2) Gorordo – W (5:1) Cattiau – P (4:5)	6. (5–4)	6. (na 26)

Kobiety

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Finał		Baraż		Miejsce
		Przeciwnicy	Wynik	Przeciwnicy	Wynik	Przeciwnicy	Wynik
Judy Guinness	Floret	Mayer – P (3:5) Munck – W (5:4) de Boer – W (5:1) Danÿ – W (5:2) Guggolz – W (5:3) Vidal – W (5:2) Lloyd – P (4:5)	2. Q (5–2)	Müller-Preis – P (3:5) Bogen-Bogáti – W (5:1) Addams – W (5:2) Mayer – W (5:1) de Boer – W (5:1) Munck – W (5:3) Olsen – W (5:4) Lloyd – W (5:1) Butler – W (5:1)	1T. (8–1)	Müller-Preis – P (3:5)	2.	2. (na 17)
Peggy Butler		Addams – P (1:5) Bogen-Bogáti – P (4:5) Olsen – P (4:5) Locke – W (5:3) Klint – W (5:1) Archibald – W (5:0) Escudero – W (5:2)	5. Q (4–3)	Müller-Preis – P (2:5) Guinness – P (1:5) Bogen-Bogáti – P (1:5) Addams – P (2:5) Mayer – P (1:5) de Boer – P (3:5) Munck – P (2:5) Olsen – P (4:5) Lloyd – P (3:5)	10. (0–9)	N/a		10. (na 17)

Wioślarstwo

15 brytyjskich wioślarzy reprezentowało swój kraj w czterech konkurencjach, każdy zawodnik, z wyjątkiem Hugh Edwardsa, brał udział w jednej z nich.

Dick Southwood wywalczył czwarte miejsce w jedynkach, w zawodach wystąpiło jednak pięciu wioślarzy. Również czwartą lokatę zajął zespół startujący w ósemkach ze sternikiem. Załoga reprezentująca Leander Club była jednak predestynowana do walki o złoty medal. Dwójka bez sternika w składzie Lewis Clive i Hugh Edwards, była kandydatem do zdobycia złotego medalu. Tak też się stało, choć z Nowozelandczykami wygrali o 2,4 sekundy. Podobny status miała brytyjska czwórka bez sternika (John Badcock, Jack Beresford, Hugh Edwards, Rowland George), również uznawana za faworytów. W finale wyprzedzili o prawie pięć sekund drugich na mecie Niemców. Początkowo w składzie czwórki był Tom Tyler, który rozchorował się w Los Angeles. W jego miejsce powołano Edwardsa, który zdobył dzięki temu swój drugi złoty medal.

Zawodnik	Konkurencja	Eliminacje		Repasaż		Finał		Miejsce
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Dick Southwood	Jedynki	7:42,6	1. Q	—		8:33,6	4.	4. (na 5)
Lewis Clive Hugh Edwards	Dwójka bez sternika	7:47,0	1. Q	—		8:00,0	1.	1. (na 6)
John Badcock Hugh Edwards Jack Beresford Rowland George	Czwórka bez sternika	7:13,2	1. Q	—		6:58,2	1.	1. (na 5)
Thomas Askwith David Haig-Thomas Lewis Luxton Donald McCowen Kenneth Payne John Ranking Harold Rickett William Sambell Charles Sergell	Ósemka ze sternikiem	6:34,4	2.	6:49,0	1.Q	6:40,8	4.	4. (na 8)

Zapasy

Dwóch brytyjskich zapaśników startowało w zmaganiach olimpijskich w Los Angeles w stylu wolnym. Joe Reid w kategorii do 56 kilogramów doszedł do trzeciej rundy, w której wyeliminował go przyszły mistrz olimpijski, Robert Pearce. Z kolei Joseph Taylor doszedł do czwartej rundy, w której przegrał z późniejszym wicemistrzem olimpijskim Edgarem Nemirem. Obaj zawodnicy odpadli w pojedynkach o strefę medalową.

Styl wolny

Konkurencja	Zawodnik	Runda I	Runda II	Runda III	Runda IV	Finał
		Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal
Joe Reid	–56 kg	Aatos Askari P tusz (7:19)	Jeorjos Zerwinis W	Robert Pearce P	—	NQ
Joseph Taylor	–61 kg	Einar Karlsson P	Fidel Arellano W tusz (5:45)	wolny los	Edgar Nemir P tusz (8:49)	NQ

Żeglarstwo

Dwóch żeglarzy brytyjskich brało udział w amerykańskich igrzyskach. Colin Ratsey startujący w klasie Snowbird, zajął szóste miejsce, choć do szóstego wyścigu plasował się na drugiej pozycji. Znacznie słabsze występy w drugiej części spowodowały jego spadek o cztery pozycje.

Ratsey wystąpił jeszcze razem z Peterem Jaffe w klasie Star. Brytyjski duet, płynący na jachcie Joy, przez całe zawody plasował się na drugim miejscu i na takiej pozycji zmagania zakończył.

Zawodnik	Konkurencja	I		II		III		IV		V		VI		VII		VIII		IX		X		XI		Wynik	Pozycja
		Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.	Poz.	Pkt.
Colin Ratsey	Snowbird	1.	11	5.	7	1.	11	7.	5	4.	8	9.	3	8.	4	7.	5	9.	3	9.	3	3.	9	69	6. (na 11)
Peter Jaffe Colin Ratsey	Star	2.	6	4.	4	4.	4	4.	4	3.	5	1.	7	3.	5	—								35	2. (na 7)

Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury

Oprócz zawodów sportowych, rozegrano także zawody artystyczne. W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury znalazły się prace 36 brytyjskich artystów, w tym 33 mężczyzn i trzech kobiet. 33 reprezentantów startowało w malarstwie, dwóch w rzeźbiarstwie i jeden w architekturze.

Jedyną wyróżnioną personą został architekt John Hughes, któremu przyznano złoty medal w konkurencji plan miasta. Opracował on projekt centrum sportowo-rekreacyjnego ze stadionem sportowym dla Liverpoolu. Mimo zwycięstwa w konkursie, jego projekt nie został wdrożony w życie.

Praca Charlesa Pearsa brała udział w konkurencji malarstwo, a jedno z dzieł Geralda Spencera Pryse'a w konkurencji druki. Nie wiadomo, w której z trzech konkurencji brały udział prace pozostałych brytyjskich malarzy (status taki mają także dwa dzieła Pryse'a). Podobnie wygląda sytuacja w sprawie dwojga brytyjskich rzeźbiarzy, brak danych, w której konkurencji rzeźbiarstwa uczestniczyli.

Artysta	Dziedzina	Konkurencja	Tytuł dzieła	Wynik
John Hughes	Architektura	Plan miasta	Projekt centrum sportowo-rekreacyjnego ze stadionem sportowym dla Liverpoolu	1.
Charles Pears	Malarstwo	Malarstwo	Shamrock V	3-7
Gerald Spencer Pryse		Druki	Greyhound Coursing	4-7
Anna Airy		Nieznana konkurencja	The Lucky Tipser	brak danych
Laura Knight			Between the Rounds
Alfred Munnings			Shooting Party in Fields of Turnips
Archibald Hartrick			Football at Fettes School, Scotland
Anton van Anrooy			Javanese Court Dancer
Arthur Burgess			Spring
			Skiing down the Bernina Pass
Cecil Ross Burnett			Rugby Football
			Polo
Charles Cundall			The Oxford-Cambridge Boat Race
Charles Payne			County Galway
Charles Simpson			Wild Duck and Water Lilies
			Doncaster Racecourse, St. Leger Meeting, 1931
			Grand National
Cuthbert Orde			Wing-Commander Orlebar A.F.C. (Holder of World's Speed Record)
David Ghilchik			Original 'Punch' Drawing I
			Original 'Punch' Drawing II
			Original 'Punch' Drawing III
			Original 'Punch' Drawing IV
Donald Wood			Jodhpur Ponies ready for the Second Chukker
Edgar Seligman			Calisthenics
Ernest Moore			Brigadier-General Reginald John Kentish (Member IOC)
Francis Hodge			Swimmers
			The Bathing Pool
			After the Bath
Frank Mason			Racing at Cowes
Denholm Armour			Stag Hunting in Devonshire
			Stag Hunting in Devon, at Porlock Weir
G. Elcock			Polo in the Argentine
George Sheringham			Sea Fish
			Flies
			Coarse Fish
Gilbert Holiday			The Try Hards and the Die Hards
Harry Watson			The Rink, Villars, Switzerland
			The Skater
John Lavery			The Earl of Lonsdale K.G.
			Schooling the Pony
Lewis Baumer			The Novice
			The Hill Top
			Achtung
			The English School Skater
			The Girl who Skated on the Curling Rink
			The Girl who Believed in the Catalogues
Lionel Edwards			The end of 40 minutes
			Signalling for the Pack – Devon and Somerset Staghounds
P.A. Hay			On the London Tennis Court
Philip de László			Sylvia, Daughter of Count and Countess Széchényi
Ronald Gray			Girl Skiing
Thomas Dugdale			Man with a Hare
			Fish
Tom Purvis			Huntswoman
			Motorist
			Fishing
			Canoeing
			Bathing
Heath Robinson			Clam Spearing in the Frozen North
			Learning Mountain Climbing in the Home
			Machines for clearing out Holes in Golf Courses
Gerald Spencer Pryse			Otter Hunting
			The Knock Out
David Evans	Rzeźbiarstwo	Nieznana konkurencja	Football Panel
Jess Peacey Lawson			Youths Wrestling