Szczebrzuch

Szczebrzuch (wyprawa) – w polskim małżeńskim majątkowym prawie zwyczajowym był to majątek osobisty żony, wnoszony przez nią do gospodarstwa małżonków, który składał się z ruchomości przeznaczonych do jej osobistego użytku (np. odzieży) oraz przedmiotów gospodarstwa domowego. W trakcie trwania małżeństwa szczebrzuch powiększał się.

Według Księgi elbląskiej jako szczebrzuch córki rycerzy otrzymywały niewolne służki czy bydło, chłopki – pościel.

Bibliografia

• Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak: Historia ustroju i prawa polskiego. Warszawa: LexisNexis, 2009, s. 156–157. ISBN 978-83-7620-192-4.