Przejdź do zawartości

Węzeł kolejowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Węzeł kolejowy w Baranowiczach (1934)
Schemat szczecińskiego węzła kolejowego

Węzeł kolejowy – zespół posterunków ruchu i punktów ekspedycyjnych znajdujących się na stacji węzłowej lub w jej rejonie[1].

Według definicji PKP PLK węzłem kolejowym nazywany jest zespół stacji i posterunków ruchu kolejowego sąsiadujących ze sobą, którego granice ustala Zarząd Spółki PKP Polskie Linie Kolejowe[2].

Na świecie obowiązują różne definicje, często za węzeł uważa się skrzyżowanie dwóch linii kolejowych o tej samej technologii. Istotna jest także intensywność ruchu[3].

Pierwszym węzłem kolejowym był w 1831 Newton Junction koło miejscowości Newton-le-Willows w Merseyside. Według źródeł pierwszy węzeł w Niemczech powstał w 1841 w Köthen (Anhalt)[potrzebny przypis].

Obecnie największym węzłem kolejowym na półkuli zachodniej jest Chicago, krzyżuje się tu 41 linii kolejowych, a w ciągu doby jest odprawiane około 1500 pociągów[4].

Polska

[edytuj | edytuj kod]

Węzły kolejowe w Polsce:

Świat

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady największych węzłów:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bronisław Gajda: Technika ruchu kolejowego Cz. I: Prowadzenie ruchu pociągów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 20. ISBN 83-206-0290-4.
  2. (§ 3.) Instrukcja o prowadzeniu ruchu pociągów Ir-1 (R-1) (Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr 271/2007 Zarządu Spółki PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z dnia 17 lipca 2007 roku).
  3. P.W. Bartieniew, Stacje i węzły kolejowe [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  4. monitorpl.com: Chicago – największy węzeł kolejowy na zachodniej półkuli. 2009. [dostęp 2015-10-29]. (pol.).