Światłość

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Światłość (natężenie strumienia źródła światła[a]) – w fotometrii, wielkość charakteryzująca wizualną jasność źródła światła. Światłość jest podstawową wielkością w fotometrii wizualnej. Jednostką światłości jest kandela, która należy do jednostek podstawowych układu jednostek SI.

Z innymi wielkościami fotometrycznymi światłość wiąże się następującym równaniem[1]:

co oznacza, że światłość jest równa stosunkowi strumienia świetlnego emitowanego w nieskończenie mały kąt bryłowy do wartości tego kąta.

Związek światłości z wielkościami radiometrycznymi[edytuj | edytuj kod]

W radiometrii światłości odpowiada natężenie źródła światła mierzone w watach na kąt bryłowy. Z natężeniem źródła światłość związana jest następującą zależnością

gdzie całkowanie rozciąga się po całym zakresie długości światła widzialnego, a poszczególne symbole oznaczają:

– widmowe natężenie źródła światła (w watach na steradian na m),
– współczynnik pozwalający przeliczyć natężenie światła na strumień świetlny dla światła o długości 555 nm (barwa zielona),  = 680 lm/W,
– współczynnik skuteczności świetlnej,
– długość fali świetlnej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Termin „natężenie” w odniesieniu do światła jest niejednoznaczny. Może w zależności od kontekstu i autora oznaczać strumień świetlny, luminancję, natężenie oświetlenia lub inne wielkości, podczas gdy w ruchu falowym natężenie ma znaczenie czysto energetyczne (za Jurgen R. Meyer-Arendt, Wstęp... i Encyklopedia fizyki t. 2, PWN Warszawa 1973, s. 463).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Światłość, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-04-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • IEC 60050-845 – International Electrotechnical Vocabulary. Lighting (ang.)
  • Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Fizyka, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1991, wyd. 3, ISBN 83-204-1192-0.
  • Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Wyd. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.