Eugen Bleuler: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
źródła/przypisy |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
==Bibliografia== |
|||
* Christian Scharfetter: ''Eugen Bleuler, 1857-1939: Polyphrenie und Schizophrenie''. vdf Hochschulverlag AG, 2006 ISBN 3-7281-3037-0 |
|||
* {{Cytuj pismo | nazwisko = Tölle | imię = R | tytuł =Eugen Bleuler (1857–1939) und die deutsche Psychiatrie | czasopismo = Nervenarzt | wolumin = 79 | numer = 1 | strony = 90-6, 98 | miesiąc = styczeń | rok = 2008 | doi = 10.1007/s00115-007-2379-9 | pmid = 18058081 }} |
|||
{{DEFAULTSORT:Bleuler, Eugen}} |
{{DEFAULTSORT:Bleuler, Eugen}} |
||
Wersja z 01:05, 5 maj 2010
Szablon:Biogram infobox rozszerzony Paul Eugen Bleuler (ur. 30 kwietnia 1857 w Zollikon koło Zurychu, zm. 15 lipca 1939 tamże) – szwajcarski psychiatra.
Życiorys
Urodził się 30 kwietnia 1857 w miejscowości Zollikon jako drugie dziecko Johanna Rudolfa Bleulera i Pauline Bleuler-Bleuler (1829–1898)[1]. Jego siostra Anna Paulina (1852–1926) chorowała psychicznie[2]. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Zurychu, studia ukończył 15 września 1881 roku[3]. Następnie podjął pracę jako asystent w klinikach psychiatrycznych Uniwersytetu Berneńskiego (Waldau) oraz Uniwersytetu Zuryskiego (Burghölzli). W 1883 otrzymał tytuł doktora medycyny. W 1884 uczył się też w Paryżu u Charcota, w Londynie i Monachium u Guddena. Od 1885 do 1886 asystent Forela w klinice Burghölzli. W latach 1886–1898 był ordynatorem zakładu w Rheinau, w roku 1898 otrzymał analogiczne stanowisko w Burghölzli. W tym samym roku został profesorem. Pracował tam w latach 1898–1927 jako dyrektor oraz profesor zwyczajny psychiatrii na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Zuryskiego. Po jego śmierci dzieło ojca kontynuował jego syn Manfred Bleuler (1903–1994).
11 kwietnia 1901 ożenił się z Hedwig Waser (1869–1940)[1]. Mieli pięcioro dzieci[4].
Dorobek naukowy
Bleuler znany jest przede wszystkim dzięki temu, że w 1911 roku opisał jako jednostkę chorobową schizofrenię ("Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien") – w ten sposób pojęcie to zastąpiło używane wówczas, spopularyzowane przez Emila Kraepelina pojęcie dementia praecox. Bleuler wyróżnił cztery osiowe objawy schizofrenii.
Wprowadził do psychiatrii pojęcia: autyzmu i ambiwalencji. Jego autorstwa było również pojęcie Udenotherapie – chodzi tu o metodę polegającą na tym, by w obliczu choroby nie stosować "akcjonizmu", lecz by poczekać na dalszy rozwój przypadku.
Na stanowisku ordynatora Kliniki Psychiatrycznej Burghölzli Bleuler zetknął się z powstająca wówczas dopiero psychoanalizą, której najwybitniejszym przedstawicielem w Zurychu był wówczas młody asystent Kliniki, Carl Gustav Jung[5]. Był jednym z pierwszych zwolenników teorii Freuda[6]. Obcowanie z nowym kierunkiem ułatwiły Bleuerowi wyznawane przezeń poglądy: Bleuler uważał, że nie istnieje ostra granica pomiędzy chorobą umysłową i stanem zdrowia, pracując zaś, dbał o szczegółowe zbadanie każdego przypadku i o przedstawienie go jako procesu. Bleuler zajmował się "światami obłędu" konkretnych chorych, próbując dokonywać interpretacji ich wypowiedzi odnoszących się do rzeczywistości. W 1919 roku Bleuler prowadził terapię Wacława Niżyńskiego[7].
W Klinice Psychiatrycznej Burghölzli, bezpośrednio w okresie kształtowania się koncepcji schizofrenii, staż z zakresu psychiatrii odbywało trzech polskich lekarzy: Witold Łuniewski i Felicja Łuniewska ze szpitala psychiatrycznego w Tworkach oraz Stefan Borowiecki z Poznania.
Wybrane prace
- Versuch einer naturwissenschaftlichen Betrachtung der psychologischen Grundbegriffe. Zeitschrift für Psychiatrie
- Der geborene Verbrecher. München, 1896
- Karl Bernhard Lehmann, Eugen Bleuler. Über zwangsmässige Lichtempfindungen durch Schall und verwandte Erscheinungen auf dem Gebiete der anderen Sinneswahrnehmungen. Leipzig, 1881
- Affektivität, Suggestibilität, Paranoia. Halle, 1906
- Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien. Leipzig und Wien: F. Deuticke 1911
- Das autistische Denken. 1912
- Lehrbuch der Psychiatrie (1916)
- Das autistisch-undisziplinierte Denken in der Medizin un seien Überwindung. Berlin, 1919
- Naturgeschichte der Seele und Ihres Bewusstwerdens. Berlin, 1921
- Die Psychoide als Prinzip der organischen Entwicklung. Berlin, 1925
- ↑ a b Bleuler, Eugen
- ↑ Christian Scharfetter: Eugen Bleuler, 1857-1939: Polyphrenie und Schizophrenie. vdf Hochschulverlag AG, 2006 ISBN 3-7281-3037-0 s. 28
- ↑ Die Matrikeledition der Universität Zürich
- ↑ Scharfetter, s. 30
- ↑ Möller A, Scharfetter C, Hell D. Development and termination of the working relationship of C. G. Jung and Eugen Bleuler 1900-1909. „History of psychiatry”. 52 Pt 4 (13), s. 445–53, grudzień 2002. PMID: 12645573.
- ↑ Falzeder E. The story of an ambivalent relationship: Sigmund Freud and Eugen Bleuler. „The Journal of analytical psychology”. 3 (52), s. 343–68, czerwiec 2007. DOI: 10.1111/j.1468-5922.2007.00666.x. PMID: 17537145.
- ↑ Leighton C. Whitaker, Antonio E. Puente: Schizophrenic disorders: sense and nonsense in conceptualization, assessment, and treatment. New York: Plenum Press, 1992, s. 66-71. ISBN 0-306-44156-X.
Bibliografia
- Christian Scharfetter: Eugen Bleuler, 1857-1939: Polyphrenie und Schizophrenie. vdf Hochschulverlag AG, 2006 ISBN 3-7281-3037-0
- R Tölle. Eugen Bleuler (1857–1939) und die deutsche Psychiatrie. „Nervenarzt”. 79 (1), s. 90-6, 98, styczeń 2008. DOI: 10.1007/s00115-007-2379-9. PMID: 18058081.