Gilles-Éric Séralini: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
krytyka
finansowanie
Linia 30: Linia 30:


== Wspieranie i finansowanie ==
== Wspieranie i finansowanie ==
Gilles-Eric Séralini opublikował różne badania i książki'', Nous pouvons nous dépolluer'' (Możemy siebie oczyścić, 2009) twierdząc, że niektóre leki roślinne w oparciu o homeopatię były w stanie zmniejszyć trujące wpływy<ref>{{Cytuj|autor=Gilles-Eric Séralini|tytuł=Nous pouvons nous dépolluer|data=2009}}</ref>. Séralini brał udział i otrzymał zapłatę za odczyty w dwudniowym seminarium zorganizowanego przez Sevene Pharma. <ref>{{Cytuj |autor=Robin Mesnage, Nicolas Defarge, Louis-Marie Rocque, Joël Spiroux de Vendômois, Gilles-Eric Séralini |tytuł=Laboratory Rodent Diets Contain Toxic Levels of Environmental Contaminants: Implications for Regulatory Tests |czasopismo=PLOS ONE |data=2015-07-02 |data dostępu=2016-08-16 |issn=1932-6203 |wydanie=7 |s=e0128429 |doi=10.1371/journal.pone.0128429 |pmid=26133768 |pmc=4489719}}</ref>
Gilles-Eric Séralini opublikował różne badania i książki'', Nous pouvons nous dépolluer'' (Możemy siebie oczyścić, 2009) twierdząc, że niektóre leki roślinne w oparciu o homeopatię były w stanie zmniejszyć trujące wpływy<ref>{{Cytuj|autor=Gilles-Eric Séralini|tytuł=Nous pouvons nous dépolluer|data=2009}}</ref>. Séralini brał udział i otrzymał zapłatę za odczyty w dwudniowym seminarium zorganizowanego przez Sevene Pharma. <ref>{{Cytuj |autor=Robin Mesnage, Nicolas Defarge, Louis-Marie Rocque, Joël Spiroux de Vendômois, Gilles-Eric Séralini |tytuł=Laboratory Rodent Diets Contain Toxic Levels of Environmental Contaminants: Implications for Regulatory Tests |czasopismo=PLOS ONE |data=2015-07-02 |data dostępu=2016-08-16 |issn=1932-6203 |wydanie=7 |s=e0128429 |doi=10.1371/journal.pone.0128429 |pmid=26133768 |pmc=4489719}}</ref> Seralini otrzymywał też od nich finanse na badania dla swojego zespołu<ref name=":3">{{Cytuj|tytuł=Prof. Seralini a konflikt interesów|data dostępu=2017-09-10|opublikowany=GMObiektywnie|url=http://gmo.blog.polityka.pl/2012/03/14/prof-seralini-a-konflikt-interesow/}}</ref>. Badania miały dotyczyć wpływu różnych substancji roślinnych (w tym Roundupu) na detoksykację organizmu<ref>{{Cytuj|autor=Céline Gasnier, Nora Benachour, Emilie Clair, Carine Travert, Frédéric Langlois|tytuł=Dig1 protects against cell death provoked by glyphosate-based herbicides in human liver cell lines|czasopismo=Journal of Occupational Medicine and Toxicology (London, England)|data=2010-10-27|data dostępu=2017-09-10|issn=1745-6673|wolumin=5|s=29|doi=10.1186/1745-6673-5-29|pmid=20979644|pmc=PMC2987375|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed?term=Dig1%20protects%20against%20cell%20death%20provoked%20by%20glyphosate-based%20herbicides%20in%20human%20liver%20cell%20lines}}</ref>. Sevene Pharma to producent leków homeopatycznych, odpowiedzialnych za detoksykację organizmu ze środków typu Roundap<ref name=":3" />.


Jego organizacja CRIIGEN i niektóre badania są współfinansowane przez Greenpeace<ref name=":0" />.
Jego organizacja CRIIGEN i niektóre badania są współfinansowane przez Greenpeace<ref name=":0" />.

Wersja z 18:35, 10 wrz 2017

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Séralini
Séralini na posiedzeniu w dniu 4 października 2015

Gilles-Eric Séralini (urodzony 23 sierpnia 1960) to francuski biolog molekularny, doradca polityczny i działacz na genetycznie zmodyfikowanych organizmów i żywności.

Séralini został profesorem biologii molekularnej na Uniwersytecie w Caen od 1991 roku i jest prezesem i przewodniczącym rady CRIIGEN[1].

Jego prace i publikacje dotyczące GMO wywoływały kontrowersje[2].

Wczesne życie

Séralini urodził się 23 sierpnia 1960 w Annaba w Algierii (wtedy znanej jako Bône) podczas algierskiej wojny o niepodległość. Jego ojciec był technikiem telekomunikacji, a matka była nauczycielką[3]. Jego rodzina wkrótce zamieszkała w Thonon-les-Bains w Haute-Savoie, a następnie w Nicei we Francji. Séralini uzyskał tytuł licencjata w wieku 16 lat.

Kariera

W 1987 Séralini uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Montpellier II. Potem zrobił cztery lata badań na, między innymi, Uniwersytecie Zachodniego Ontario i Uniwersytecie Laval Medical Center. Séralini przeprowadził badania nad stosowaniem kortykosteroidów globulin wiążących, po czym został mianowany profesorem na Uniwersytecie w Caen w czerwcu 1991 roku, stanowisko zajmuje do tej pory. Ogólny obszar badań jego badań koncentruje się na układzie hormonalnym[4], w szczególności na enzymie aromatazy.

Jego laboratorium zsyntetyzowało szereg inhibitorów aromatazy korzystając z aromatazy końskiej jako modelu.[5] Jego badania zostały opublikowane w Journal of Histochemistry & Cytochemistry, Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology i Molecular and Cellular Endocrinology.

W 1997 roku zainteresował się organizmami genetycznie zmodyfikowanymi, publicznie apelując o zasady ostrożności, których należy przestrzegać[6]. Został powołany na różne stanowiska rządowe, w tym role w rządzie francuskim, Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej[7]. Od 1998 do 2007 Séralini był członkiem francuskiej Biomolekularnej Komisji Inżynierii która miała za zadanie ocenianie dodatków GMO dla francuskiego Ministerstwa Rolnictwa i Ministerstwa Środowiska.

CRIIGEN

Séralini założył w 1999 roku Komitet Badań i Niezależnej Informacji Na Temat Inżynierii Genetycznej (Committee of Research and Independent Information on Genetic Engineering - w skrócie CRIIGEN) wraz z Corine Lepage, byłą polityczką i Pierre-Henrim Gouyonem, profesorem z Muzeum Narodowego d'histoire naturelle[8] CRIIGEN publicznie sprzeciwia się żywności modyfikowanej genetycznie[9][10][11]. Séralini założył CRIIGEN, ponieważ sądził, że badania dotyczące bezpieczeństwa żywności GM były niewystarczające i kwestionował ich akceptację[12]. CRIIGEN jest współfinansowana przez Greenpeace[13].

W 2007 roku Séralini i dwóch innych autorów z Uniwersytetu w Caen i Uniwersytetu w Rouen opublikowali finansowaną przez Greenpeace pracę naukową napisaną w oparciu o dane uzyskane z badań przeprowadzonych na szczurach karmionych produktem Monsanto w 2004 roku[14][15]. Stwierdzili oni, że używanie genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy MON 863 spowodowało znaczące zmiany w odniesieniu do kontroli wagi szczurów, stężenia triglicerydów i składu moczu. Stwierdzili też, że wpłynęło to na wątroby, nerki, nadnercza, serca i systemy układów krwiotwórczych i zalecili kontynuowanie eksperymentu na dalsze 90 dni[16]. Greenpeace cytowało badanie w komunikacie wzywającym do wycofania MON 863 oraz do przeglądu metod badawczych[17].

Praca skłoniła Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz komitet ekspertów powołany przez USA, Niemcy, Kanadę i Wielką Brytanię; jak również francuski High Council of Biotechnologies Scientific Committee, a także Australia New Zealand Food Standards (odpowiednik EFSA) do ponownego przeanalizowania danych bezpieczeństwa MON 863. Wszystkie te instytucje oraz gremia eksperckie zgodnie stwierdziły, że analiza wyników badań na szczurach przeprowadzona przez francuskiego naukowca była błędna i dlatego podważanie na jej podstawie bezpieczeństwa transgenicznej kukurydzy jest bezzasadne[13]. EFSA poprosiła kraje UE o nowe dane na temat szczepu, nowe opinie na oryginalne badanie Monsanto i o spotkanie techniczne z autorami artykułu z 2007 roku z CRIIGEN. EFSA stwierdziła, że cała chemia krwi i wartości masy narządów spadła w granicach normy dla zwierząt kontrolnych, o których mowa oraz że praca Séraliniego wykorzystywała nieprawidłowe metody statystyczne[18]. W 2010 Markos Kiprianu (Europejski Komisarz ds. Zdrowia i Polityki Konsumenckiej) potwierdził wątpliwości w sprawozdaniu dla Parlamentu Europejskiego[19]. Francuska Commission du Génie Biomoléculaire (AFBV) także przedstawiła krytyczne wnioski[20]. Food Standards Australia New Zealand (FSANZ) ukazała różnice pomiędzy szczurami karmionymi kukurydzą MON 863 i kontrolnymi szczury o normalnej zmienności biologicznej (dla danego gatunku)[21].

Praca z 2012 roku

W 2012 roku opublikował pracę, która miała dowodzić, że laboratoryjne szczury karmione zmodyfikowaną genetycznie kukurydzą cierpią na raka sutka[22]. Ostatecznie okazało się, że Seralini przeprowadził wadliwą analizę statystyczną wyników swoich badań i użył białych szczurów odmiany Sprague-Dawley, które testował przez całe ich życie. Jak wykazano wiele lat przed badaniem (w 1973)[23], osobniki tej odmiany pod koniec życia statystycznie częściej chorują na raka sutka - nie potrzeba do tego karmy GMO[22][24]. Ponadto wytknięto mu, że dobrał złą liczebnie grupę kontrolną (gryzoni nie jedzących GMO i glifosatu). Okazało się np., że jedna z grup szczurów jedzących kukurydzę GMO była zdrowsza niż ta, która jadła nie zmodyfikowane nasiona. Ponadto w publikacji brakuje ważnych danych na temat ilości karmy spożywanej przez zwierzęta oraz jej zanieczyszczeń, co mogło mieć wpływ na powstawanie guzów[22][25].

Oprócz trzech rządowych agencji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo żywności (EFSA[26], BfR[27] oraz FSANZ[28]), sześć niezależnych komitetów naukowych we Francji opublikowało wspólne stanowisko w sprawie badań Seraliniego. Opinia Komitetu Nauk Rolniczych, Komitetu Medycyny, Komitetu Farmacji, Komitetu Nauki, Komitetu Technologii oraz Komitetu Nauk Weterynaryjnych brzmiała: „Publikacja ta nie pozwala na wyciągnięcie żadnych wiarygodnych wniosków” oraz „przyczyniła się jedynie do wywołania paniki w społeczeństwie”[29][30]. Wymienione zostały braki w metodyce oraz analizie i interpretacji wyników doświadczeń[30]. Seralini odmówił skomentowania stanowiska sześciu komitetów naukowych Francji[30].

Wspieranie i finansowanie

Gilles-Eric Séralini opublikował różne badania i książki, Nous pouvons nous dépolluer (Możemy siebie oczyścić, 2009) twierdząc, że niektóre leki roślinne w oparciu o homeopatię były w stanie zmniejszyć trujące wpływy[31]. Séralini brał udział i otrzymał zapłatę za odczyty w dwudniowym seminarium zorganizowanego przez Sevene Pharma. [32] Seralini otrzymywał też od nich finanse na badania dla swojego zespołu[33]. Badania miały dotyczyć wpływu różnych substancji roślinnych (w tym Roundupu) na detoksykację organizmu[34]. Sevene Pharma to producent leków homeopatycznych, odpowiedzialnych za detoksykację organizmu ze środków typu Roundap[33].

Jego organizacja CRIIGEN i niektóre badania są współfinansowane przez Greenpeace[13].

Krytyka

Instytucje, które konkludowały, że z badań prof. Seraliniego nie można wyciągnąć wiarygodnych wniosków, i które wytknęły szereg błędów metodologicznych:

  • Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)[35];
  • Federalny Instytut Oceny Ryzyka Niemczech (BfR)[36];
  • Federalne Biuro Ochrony Konsumenta i Bezpieczeństwa Żywnościowego w Niemczech (BVL)[37];
  • Australijsko-nowozelandzka Agencja ds. Bezpieczeństwa Żwyności (FSANZ)[38];
  • Wysoka Rada ds. Biotechnologii z Francji (HCB)[39];
  • Krajowa Agencja Bezpieczeństwa Sanitarnego we Francji (ANSES)[40];
  • Narodowy Instytut Zdrowia w Danii (DTU)[41];
  • Kanadyjska Agencja ds. Bezpieczeństwa Żywności (Health Canada)[42];
  • Belgijska Rada ds. Biobezpieczeństwa[43];
  • Komisja Techniczna ds. Biobezpieczenstwa w Brazylii[44],
  • Instytut Żywienia Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych[45].
  • Europejskie Towarzystwo Toksykologiczne (ESTP)[46] (skupia ekspertów od badań toksykologicznych),
  • Sześć komitetów naukowych Francuskej Akademii Nauk (Komitet Nauk Rolniczych, Komitet Medycyny, Komitet Farmacji, Komitet Nauki, Komitet Technologii oraz Komitet Nauk Weterynaryjnych)[47],
  • Flamandzki Instytut Biotechnologii (VIB)[48].

Wybrane publikacje

Prace naukowe

Książki

  • Séralini, Gilles-Éric (2004), Ces OGM qui changent le monde; Flammarion Publishing. ISBN 2080800620.
  • Séralini, Gilles-Éric (2006), Après nous le déluge?; Flammarion Publishing. ISBN 2-08-210549-0.

Źródła

  1. ↑ Pr. Gilles-Eric Séralini - Président du Conseil Scientifique - CRIIGEN, Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique, www.criigen.org [dostęp 2016-08-16].
  2. ↑ Lars Fischer, Gentechnik: "Aus nicht haltbaren Versuchen wird eine politische Kampagne", „Die Zeit”, Hamburg, 14 lutego 2014, ISSN 0044-2070 [dostęp 2016-08-16].
  3. ↑ Gilles-Eric Séralini. OGM pas du tout [online] [dostęp 2016-08-16].
  4. ↑ Hervé Kempf, OGM : Gilles-Eric Séralini, un scientifique engagé et critiqué, „Le Monde.fr”, 20 września 2012, ISSN 1950-6244 [dostęp 2016-08-16] (fr.).
  5. ↑ Gilles-Eric Séralini, Safa Moslemi, Aromatase inhibitors: past, present and future, „Molecular and Cellular Endocrinology”, 1–2, 2001, s. 117–131, DOI: 10.1016/S0303-7207(01)00433-6 [dostęp 2016-08-16].
  6. ↑ Hervé Kempf, OGM : Gilles-Eric Séralini, un scientifique engagé et critiqué, „Le Monde.fr”, 20 września 2012, ISSN 1950-6244 [dostęp 2016-08-16] (fr.).
  7. ↑ Ces OGM qui changent le monde, Flammarion, 2010, quatrième de couverture.
  8. ↑ Hervé Kempf, OGM : Gilles-Eric Séralini, un scientifique engagé et critiqué, „Le Monde.fr”, 20 września 2012, ISSN 1950-6244 [dostęp 2016-08-16] (fr.).
  9. ↑ Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique - CRIIGEN, Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique, www.criigen.org [dostęp 2016-08-16].
  10. ↑ French scientists question safety of GM corn, „The Washington Post”, Washington Post [dostęp 2016-08-16].
  11. ↑ Six French academies dismiss study linking GM corn to cancer (Update 2) [online] [dostęp 2016-08-16].
  12. ↑ Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique - CRIIGEN, Comité de Recherche et d'Information Indépendantes sur le génie Génétique, www.criigen.org [dostęp 2016-08-16].
  13. ↑ a b c Fałszywi prorocy GMO: cz. 2. Gilles-Eric Seralini [online] [dostęp 2017-09-10] (pol.).
  14. ↑ Gilles-Eric Séralini, Dominique Cellier, JoëlSpiroux de Vendomois, New Analysis of a Rat Feeding Study with a Genetically Modified Maize Reveals Signs of Hepatorenal Toxicity, „Archives of Environmental Contamination and Toxicology”, 4, 2007, s. 596–602, DOI: 10.1007/s00244-006-0149-5, ISSN 0090-4341 [dostęp 2016-08-16] (ang.).
  15. ↑ g, News Messages - GMO Compass, www.gmo-compass.org [dostęp 2016-08-16].
  16. ↑ Gilles-Eric Séralini, Dominique Cellier, JoëlSpiroux de Vendomois, New Analysis of a Rat Feeding Study with a Genetically Modified Maize Reveals Signs of Hepatorenal Toxicity, „Archives of Environmental Contamination and Toxicology”, 4, 2007, s. 596–602, DOI: 10.1007/s00244-006-0149-5, ISSN 0090-4341 [dostęp 2016-08-16] (ang.).
  17. ↑ http://web.archive.org/web/20070624060212/http://www.greenpeace.org/raw/content/international/press/reports/gp_briefing_seralini_study.pdf
  18. ↑ EFSA review of statistical analyses conducted for the assessment of the MON 863 90-day rat feeding study | European Food Safety Authority, www.efsa.europa.eu [dostęp 2016-08-16].
  19. ↑ r, Le Figaro - Actualité en direct et informations en continu, www.lefigaro.fr [dostęp 2016-08-16].
  20. ↑ https://web.archive.org/web/20110713131209/http://www.strategie.gouv.fr/system/files/d1b51c34d01.pdf
  21. ↑ https://web.archive.org/20090516043539/http://www.foodstandards.gov.au/_srcfiles/Review_of_Report_by_Seralini_et_al_July_2007.doc
  22. ↑ a b c Czy żywność GMO wywołuje nowotwory [online] [dostęp 2017-09-10] (pol.).
  23. ↑ J.D. Prejean i inni, Spontaneous Tumors in Sprague-Dawley Rats and Swiss Mice, „Cancer Research”, 33 (11), 1973, s. 2768–2773, ISSN 0008-5472, PMID: 4748432 [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  24. ↑ Study linking GM crops and cancer questioned, „New Scientist” [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  25. ↑ Study linking GM crops and cancer questioned, „New Scientist” [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  26. ↑ European Food Safety Authority, Review of the Séralini et al. (2012) publication on a 2-year rodent feeding study with glyphosate formulations and GM maize NK603 as published online on 19 September 2012 in Food and Chemical Toxicology, „EFSA Journal”, 10 (10), 2012, n/a–n/a, DOI: 10.2903/j.efsa.2012.2910, ISSN 1831-4732 [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  27. ↑ http://www.bfr.bund.de/cm/349/feeding-study-in-rats-with-genetically-modified-nk603-maize-and-with-a-glyphosate-containing-formulation-roundup-published-bei-seralini-et-al-2012.pdf
  28. ↑ Response to Séralini paper [online], www.foodstandards.gov.au [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  29. ↑ http://www.academie-sciences.fr/archivage_site/presse/communique/avis_1012.pdf
  30. ↑ a b c O Seralinim ponownie [online], GMObiektywnie [dostęp 2017-09-10].
  31. ↑ Gilles-Eric Séralini, Nous pouvons nous dépolluer, 2009.
  32. ↑ Robin Mesnage i inni, Laboratory Rodent Diets Contain Toxic Levels of Environmental Contaminants: Implications for Regulatory Tests, „PLOS One”, 7, 2015, e0128429, DOI: 10.1371/journal.pone.0128429, ISSN 1932-6203, PMID: 26133768, PMCID: PMC4489719 [dostęp 2016-08-16].
  33. ↑ a b Prof. Seralini a konflikt interesów [online], GMObiektywnie [dostęp 2017-09-10].
  34. ↑ Céline Gasnier i inni, Dig1 protects against cell death provoked by glyphosate-based herbicides in human liver cell lines, „Journal of Occupational Medicine and Toxicology (London, England)”, 5, 2010, s. 29, DOI: 10.1186/1745-6673-5-29, ISSN 1745-6673, PMID: 20979644, PMCID: PMC2987375 [dostęp 2017-09-10].
  35. ↑ European Food Safety Authority, Review of the Séralini et al. (2012) publication on a 2-year rodent feeding study with glyphosate formulations and GM maize NK603 as published online on 19 September 2012 in Food and Chemical Toxicology, „EFSA Journal”, 10 (10), 2012, n/a–n/a, DOI: 10.2903/j.efsa.2012.2910, ISSN 1831-4732 [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  36. ↑ http://www.bfr.bund.de/cm/349/feeding-study-in-rats-with-genetically-modified-nk603-maize-and-with-a-glyphosate-containing-formulation-roundup-published-bei-seralini-et-al-2012.pdf
  37. ↑ BVL - Fachmeldungen - BVL prüft Rattenfütterungsstudie mit gentechnisch verändertem Mais und glyphosathaltigen Pflanzenschutzmitteln (Seralini et al. 2012) [online], www.bvl.bund.de [dostęp 2017-09-10] (niem.).
  38. ↑ Response to Séralini paper [online], www.foodstandards.gov.au [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  39. ↑ Avis en réponse à la saisine du 24 septembre 2012 relative à l'article de Séralini et al. (2012). | Haut Conseil des Biotechnologies [online], www.hautconseildesbiotechnologies.fr [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  40. ↑ L’Anses pointe les faiblesses de l’étude de Séralini et al. mais demande de nouvelles recherches sur les effets à long terme des OGM | Anses - Agence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail [online], www.anses.fr [dostęp 2017-09-10] (fr.).
  41. ↑ http://www.food.dtu.dk/english/~/media/Institutter/Foedevareinstituttet/Publikationer/Pub-2012/Danish_experts_on_seralini_study_2012.ashx
  42. ↑ Health Canada, Health Canada and Canadian Food Inspection Agency statement on the Séralini et al. (2012) publication on a 2-year rodent feeding study with glyphosate formulations and GM maize NK603 - Canada.ca [online], www.canada.ca [dostęp 2017-09-10] (ang.).
  43. ↑ http://www.bio-council.be/Advices/BAC_2012_0898.pdf
  44. ↑ http://conacyt.gob.mx/cibiogem/images/cibiogem/comunicacion/prensa/CTNBIO-Brasil-Seralini1725.pdf
  45. ↑ SeedQuest - Central information website for the global seed industry [online], www.seedquest.com [dostęp 2017-09-10].
  46. ↑ Frederic Schorsch, Serious inadequacies regarding the pathology data presented in the paper by Séralini et al. (2012), „Food and Chemical Toxicology”, 53, 2013, s. 465–466, DOI: 10.1016/j.fct.2012.10.043 [dostęp 2017-09-10].
  47. ↑ http://www.academie-sciences.fr/archivage_site/presse/communique/avis_1012.pdf
  48. ↑ http://www.vib.be/en/news/Documents/20121008_EN_Analyse%20rattenstudie%20S%C3%A9ralini%20et%20al.pdf
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gilles-Éric_Séralini&oldid=50326167”