Demografia orientacji seksualnych: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
następna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
wydzielone z artykułu Orientacja seksualna plus tłumaczenie z en wiki
(Brak różnic)

Wersja z 13:23, 29 sie 2019

Dane demograficzne dotyczące orientacji seksualnej są bardzo zróżnicowane, a szacunki dotyczące populacji LGBT są przedmiotem kontrowersji i wynikających z nich dyskusji.

Raport Kinseya

 Główny artykuł: Raport Kinseya.

Dwoma z najbardziej znanych badań demografii ludzkiej orientacji seksualnej były badania dr Alfreda Kinsey'a "Zachowanie seksualne w ludzkim mężczyźnie" (1948) i "Zachowanie seksualne w ludzkiej kobiecie" (1953). Badania te wykorzystywały siedmiopunktowe spektrum do definiowania zachowań seksualnych, od 0 dla całkowicie heteroseksualnych do 6 dla całkowicie homoseksualnych. Kinsey doszedł do wniosku, że pewien niewielki odsetek populacji był w takim czy innym stopniu biseksualny (mieszczący się w skali od 1 do 5). Podał również, że 37% mężczyzn w USA osiągnęło orgazm poprzez kontakt z innym mężczyzną po okresie dojrzewania, a 13% kobiet osiągnęło orgazm poprzez kontakt z inną kobietą[1].

Jego rezultaty zostały jednak zakwestionowane, zwłaszcza w 1954 r. przez zespół składający się z Johna Tukeya, Fredericka Mostellera i Williama G. Cochrana, który stwierdził, że większość pracy Kinseya opierała się na dogodnych próbach, a nie na próbach losowych, i tym samym byłyby podatne na zniekształcenia[2].

Paul Gebhard, były współpracownik i następca Kinseya jako dyrektor Kinsey Institute for Sex Research, przejrzał dane Kinsey i usunął domniemane zanieczyszczenia. Ponownie odkrył, że prawie dokładnie 37% mężczyzn angażowało się w działalność homoseksualną. Zwrócił jednak również uwagę, że Kinsey stwierdził później, że błędem było próbowanie uogólnienia na całą populację[3].

Bardziej współcześni badacze są przekonani, że Kinsey przecenił częstość występowania pociągu do osób tej samej płci z powodu niedoskonałości jego metod doboru próby[4][5][6].

Współczesne wyniki ankiet

Australia

2001–2002

Australijskie badanie 10 173 mężczyzn i 9134 kobiet w wieku od 16 do 59 lat pokazało, że 97,4% mężczyzn i 97,7% kobiet deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,6% mężczyzn i 0.8% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,9% mężczyzn i 1,4% kobiet jako osoby biseksualne. 91,4% mężczyzn i 84,4% kobiet miało wyłącznie heteroseksualny pociąg i heteroseksualne doświadczenie. Częściowy pociąg do osób tej samej płci i homoseksualne doświadczenie miało 8,6% mężczyzn i 15,1% kobiet[7].

2005–2006

Z Australian Longitudinal Study of Health and Relationships na próbie 8205 osób w wieku powyżej 16 lat wynika, że 98% kobiet i 97,7% mężczyzn miało orientację heteroseksualną, 0.6% kobiet i 1% mężczyzn homoseksualną, a 1,2% kobiet i mężczyzn biseksualną. Pociąg do osób tej samej płci odczuwało 0,2% kobiet i 0,6% mężczyzn, a do obu płci 8,8% kobiet i 3,3% mężczyzn. Doświadczenie homoseksualne miało 7% kobiet i 6% mężczyzn[8].

Kanada

2003

Canadian Community Health Survey na próbie ponad 135 000 Kanadyjczyków wykazało, że wśród osób dorosłych 1% z nich deklarowało orientację homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,7% kobiet), a 0,7% biseksualną (0,6% mężczyzn i 0,9% kobiet)[9].

2005

Z Canadian Community Health Survey wynika, że 1,1% dorosłych miało orientację homoseksualną, a 0,8% biseksualną[10].

Norwegia

2008

Z Survey of Living Conditions na próbie 6465 Norwegów w wieku powyżej 16 lat wynika, że 98,9% mężczyzn i 98,3% kobiet określiło siebie jako osoby heteroseksualne, 0,6% mężczyzn i 0,7% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,2% mężczyzn i 0,8% kobiet jako osoby biseksualne, a 0,3% mężczyzn i 0,2% kobiet było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 97,8% mężczyzn i 95,9% kobiet czuło pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej, 0,8% kobiet i mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób tej samej płci, 0,7% mężczyzn i 1,4% kobiet odczuwało pociąg do obu płci, a 0,7% mężczyzn i 2% kobiet nie odczuwało żadnego pociągu[11].

Nowa Zelandia

2003–2004

New Zealand Mental Health Survey na próbie 12 992 Nowozelandczyków w wieku powyżej 16 lat wykazało, że 98% osób deklarowało orientację heteroseksualną, 0,8% homoseksualną, 0,6% biseksualną, 0,3% jakąś inną, a 0,1% było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 3,2% osób odpowiedziało, że miało tylko doświadczenie seksualne z osobą tej samej płci, a 1,9% miało zarówno doświadczenie homoseksualne, jak i było w związku z osobą tej samej płci[12].

Szwajcaria

1995–1996

Z badania przeprowadzonego na grupie 4283 młodych Szwajcarów w wieku od 16 do 20 lat wynika, że 95% dziewczyn i 96,5% chłopców określiło siebie jako osoby głównie heteroseksualne, 1,4% dziewczyn i 1,7% chłopców jako osoby głównie homoseksualne lub biseksualne, a 3,6% dziewczyn i 2,1% chłopców było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 2% dziewczyn i 2,9% chłopców odczuwało pociąg do swojej płci, 0,4% dziewczyn i 0,5% chłopców miało homoseksualne fantazje, 0,3% dziewczyn i 0,5% chłopców miało związek homoseksualny. A 1,5% dziewczyn i 2,5% chłopców miało kontakt seksualny z osobą tej samej płci[13].

USA

1986–1987

Badanie na grupie 34 706 amerykańskich uczniów w wieku od 12 do 18 lat wykazało, że ogólnie 10,7% z nich było niepewnych swojej orientacji seksualnej, 88.2% określiło się jako osoby głównie (najbardziej lub całkowicie) heteroseksualne, 0,7% jako osoby biseksualne, a 0,4% jako osoby głównie homoseksualne. Jeśli wykluczyć uczniów, którzy byli niepewni swojej orientacji seksualnej, to 98,7% nastolatków określiło się jako osoby głównie heteroseksualne, 0,9% jako osoby biseksualne i 0,4% jako osoby głównie homoseksualne. Ogólnie 4,5% nastolatków doświadczyło głównie pociągu do własnej płci, a w przypadku 18-latków – 6,4% z nich. Homoseksualne fantazje miało 2,6% uczniów, 1% z nich wykazało zachowania homoseksualne, a 0,4% miało związek homoseksualny. 25,9% dwunastolatków miało wątpliwości co do swojej orientacji seksualnej, dla 13-latków ta liczba wyniosła 17,4%, dla kolejnych roczników następująco: 14 lat – 12,2%, 15 lat – 7%, 16 lat – 5,4%, 17 lat – 5%, 18 lat – 8,9%. Wyniki badania wskazują na to, że na rozwijanie się identyfikacji seksualnej podczas okresu dojrzewania miały wpływ czynniki demograficzne i doświadczenie seksualne[14].

1990

Badanie 663 dorosłych mężczyzn wykazało, że 3,7% z nich miało orientację homo- lub biseksualną[15].

1992

National Health and Social Life Survey na próbie 3432 dorosłych Amerykanów wykazało, że 96,9% mężczyzn i 98,6% kobiet deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 2% mężczyzn i 0,9% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,8% mężczyzn i 0,5% kobiet jako osoby biseksualne. Pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej odczuwało 93,8% mężczyzn i 95,6% kobiet, pociąg najczęściej do osób płci przeciwnej czuło 2,6% mężczyzn i 2,7% kobiet, 0,6% mężczyzn i 0,8% kobiet miało pociąg do obu płci. Pociąg najczęściej do osób tej samej płci odczuwało 0,7% mężczyzn i 0,6% kobiet, a pociąg wyłącznie do osób tej samej płci miało 2,4% mężczyzn i 0,3% kobiet. Co najmniej jeden kontakt homoseksualny miało 9% mężczyzn i 4% kobiet[16].

2001–2006

Badanie w stanie Massachusetts pokazało, że 97,1% dorosłych deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,9% jako osoby homoseksualne i 1% jako osoby biseksualne[17].

2004–2005

National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions na próbie 34 653 dorosłych Amerykanów pokazało, że 98% kobiet i 98,1% mężczyzn deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,1% mężczyzn i 0,7% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,4% mężczyzn i 0,8% kobiet jako osoby biseksualne, a 0,4% mężczyzn i 0,5% kobiet było niepewnych swojej orientacji seksualnej. Około 6% Amerykanów w różnym stopniu odczuwało pociąg do osób ich własnej płci, a 4% miało co najmniej jeden kontakt homoseksualny[18].

2006–2008

National Survey of Family Growth, w którym udział wzięło kilka tysięcy osób w wieku od 18 do 44 lat wykazało, że 93,7% kobiet i 95,7% mężczyzn deklarowało orientację heteroseksualną, 1,1% kobiet i 1,7% mężczyzn homoseksualną, 3,5% kobiet i 1,1% mężczyzn biseksualną, 0,6% kobiet i 0,2% mężczyzn jakąś inną, 1,1% kobiet i 1,3% mężczyzn żadną. 83,3% kobiet i 93,5% mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej, 11,9% kobiet i 3,7% mężczyzn czuło pociąg najczęściej do osób płci przeciwnej, 2,8% kobiet i 0,5% mężczyzn odczuwało pociąg w równym stopniu do osób obu płci, 0,6% kobiet i 0,7% mężczyzn czuło pociąg najczęściej do osób tej samej płci, 0,8% kobiet i 1,2% mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób tej samej płci, a 0,7% kobiet i 0,4% mężczyzn było niepewnych swojego pociągu[19].

2008

General Social Survey pokazało, że 1,7% dorosłych miało orientację homoseksualną, a 1,1% biseksualną[10].

2009

Z California Health Interview Survey wynika, że 1,8% dorosłych określiło się jako osoby homoseksualne, a 1,4% jako osoby biseksualne[10].

National Survey of Sexual Health and Behavior wykazało, że 2,5% osób dorosłych deklarowało orientację homoseksualną, a 3,1% biseksualną[10].

2011

Williams Institute oszacował populację homoseksualną na 1,7%, a biseksualną na 1,8%[10].

2017

W ogólnokrajowej ankiecie przeprowadzonej przez ośrodek Kantar TNS na reprezentatywnej grupie młodych Amerykanów (18–30 lat) 7% identyfikuje się jako osoby homoseksualne, 4% jako biseksualne a 1% identyfikuje się jeszcze inaczej[20].

Wielka Brytania

2008

Według badań przeprowadzonych na populacji Wielkiej Brytanii aseksualizm jest deklarowany przez około 1% społeczeństwa[21].

2009–2010

Integrated Household Survey na próbie ponad 200 tysięcy Brytyjczyków w wieku powyżej 16 lat, którym zadano pytanie o orientację seksualną pokazało, że 94,2% miało orientację heteroseksualną (94% mężczyzn i 94,5% kobiet), 0,9% homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,6% kobiet), a 0,5% biseksualną (0,3% mężczyzn i 0,6% kobiet)[22].

2010–2011

Integrated Household Survey na próbie ponad 200 tysięcy Brytyjczyków w wieku powyżej 16 lat, którym zadano pytanie o orientację seksualną pokazało, że 94% miało orientację heteroseksualną (93,6% mężczyzn i 94,3% kobiet), 1% homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,6% kobiet,) a 0,5% biseksualną (0,4% mężczyzn i 0,6% kobiet)[22].

2017

W ogólnokrajowej ankiecie przeprowadzonej przez ośrodek Kantar TNS na reprezentatywnej grupie młodych Brytyjczyków (18–30 lat) 7% identyfikuje się jako osoby homoseksualne, 5% jako biseksualne a 2% identyfikuje się jeszcze inaczej[20].

Przypisy

  1. ↑ Data from Alfred Kinsey's Studies [online], kinseyinstitute.org [dostęp 2019-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-26].
  2. ↑ William Gemmell Cochran, Statistical Problems of the Kinsey Report on Sexual Behavior in the Human Male, American Statistical Association, 1954 [dostęp 2019-08-29] (ang.).
  3. ↑ First Measured Century: Interview: Paul Gebhard [online], www.pbs.org [dostęp 2019-08-29].
  4. ↑ Justin J., Lehmiller, The psychology of human sexuality, Second edition, Hoboken, NJ, ISBN 978-1-119-16471-5, OCLC 992433913 [dostęp 2019-08-29].
  5. ↑ J. Michael Bailey i inni, Sexual Orientation, Controversy, and Science, „Psychological Science in the Public Interest”, 17 (2), 2016, s. 45–101, DOI: 10.1177/1529100616637616, ISSN 1529-1006 [dostęp 2019-08-29] (ang.).
  6. ↑ Jacques Balthazart, The Biology of Homosexuality, Oxford University Press, USA, 2012, ISBN 978-0-19-983882-0 [dostęp 2019-08-29] (ang.).
  7. ↑ Smith et al. Sex in Australia: Sexual identity, sexual attraction and sexual experience among a representative sample of adults. „Australian and New Zealand Journal of Public Health”. 27 (2), s. 138–45, 2003. DOI: 10.1111/j.1467-842X.2003.tb00801.x. PMID: 14696704. 
  8. ↑ Australian Longitudinal Study of Health and Relationships. La Trobe University, 2009. [dostęp 2012–05–23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].
  9. ↑ Canadian Community Health Survey. Statistics Canada, 2004–06–15. [dostęp 2012–05–23].
  10. ↑ a b c d e Gary J. Gates: How many people are lesbian, gay, bisexual, and transgender?. Williams Institute, 2011. [dostęp 2012–05–23].
  11. ↑ Elisabeth Gulløy, Tor Morten Normann: Sexual identity and living conditions. Statistics Norway, 2010. [dostęp 2012–05–23].
  12. ↑ Wells JE, McGee MA, Beautrais AL. Multiple Aspects of Sexual Orientation: Prevalence and Sociodemographic Correlates in a New Zealand National Survey. „Archives of Sexual Behavior”. 40 (1), s. 155–68, 2011. DOI: 10.1007/s10508-010-9636-x. PMID: 20567892. 
  13. ↑ Narring F, Stronski Huwiler SM, Michaud PA. Prevalence and dimensions of sexual orientation in Swiss adolescents: a cross-sectional survey of 16 to 20-year-old students. „Acta Paediatrica”. 92 (2), s. 233–9, 2003. DOI: 10.1111/j.1651-2227.2003.tb00532.x. PMID: 12710652. 
  14. ↑ Remafedi et al. Demography of Sexual Orientation in Adolescents. „Pediatrics”. 89 (4 Pt 2), s. 714–21, 1992. PMID: 1557267. [dostęp 2012–05–23]. 
  15. ↑ Harry J. A Probability Sample of Gay Males. „Journal of Homosexuality”. 19 (1), s. 89–104, 1990. DOI: 10.1300/J082v19n01_05. PMID: 2341713. 
  16. ↑ Edward O. Laumann, John H. Gagnon, Robert T. Michael, Stuart Michaels: The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press, 1994, s. 283–320. ISBN 0-226-46957-3.
  17. ↑ Conron KJ, Mimiaga MJ, Landers SJ: A Health Profile of Massachusetts Adults by Sexual Orientation Identity: Results from the 2001-2006 Behavioral Risk Factor Surveillance System Surveys. mass.gov, 2008. [dostęp 2012–05–23].
  18. ↑ McCabe et al. Sexual orientation, substance use behaviors and substance dependence in the United States. „Addiction”. 104 (8), s. 1333–45, 2009. DOI: 10.1111/j.1360-0443.2009.02596.x. PMID: 19438839. 
  19. ↑ Chandra et al: Sexual behavior, sexual attraction, and sexual identity in the United States: Data from the 2006–2008 National Survey of Family Growth. National Center for Health Statistics, 2011. [dostęp 2012–05–23].
  20. ↑ a b The Man Box: A Study on Being a Young Man in the US, UK, and Mexico – Promundo, „Promundo”, strona 18/68 [dostęp 2018-06-19] (ang.).
  21. ↑ LA. Brotto, G. Knudson, J. Inskip, K. Rhodes i inni. Asexuality: a mixed-methods approach. „Arch Sex Behav”. 39 (3), s. 599-618, Jun 2010. DOI: 10.1007/s10508-008-9434-x. PMID: 19082703. 
  22. ↑ a b Integrated Household Survey April 2010 to March 2011 : Experimental Statistics. Office for National Statistics, 2011–09–28. [dostęp 2012–05–23].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Demografia_orientacji_seksualnych&oldid=57367787”