Autoimmunologiczne zapalenie mózgu z obecnością przeciwciał przeciwko receptorom NMDA: Różnice pomiędzy wersjami
Nowy art. |
(Brak różnic)
|
Wersja z 16:47, 2 paź 2019
{{{nazwa naukowa}}} | |
![]() {{{opis grafiki}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 | |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
Autoimmunologiczne zapalenie mózgu z obecnością przeciwciał przeciwko receptorom NMDA – postać zapalenia mózgu spowodowanego występowaniem przeciwciał[1]. Wczesne objawy mogą obejmować gorączkę, bóle głowy oraz uczucie zmęczenia[2][3], po których zazwyczaj następuje epizod psychozy z urojeniami i halucynacjami[2]. Chory może być także niespokojny lub skonfundowany[2]. Wraz z rozwojem choroby obserwuje się występowanie padaczek, depresji oddechowej oraz dysautonomii[2].
Około połowa przypadków związana jest z obecnym nowotworem, najczęściej potworniakiem jajnika, a przyczyna drugiej połowy pozostaje niewyjaśniona[1][2]. Mechanizmem, na podłożu którego rozwija się zapalenie jest reakcja autoimmunologiczna, której nadrzędnym celem jest podjednostka GluN1 receptora N-metylo-D-asparaginowego w mózgu[2][4]. Diagnoza zazwyczaj stawiana jest po wykryciu specyficznych przeciwciał w płynie mózgowo-rdzeniowym[2]. Obraz MRI mózgu często nie wykazuje odchyleń od normy[3], a w związku z niespecyficznymi objawami chore osoby często są błędnie diagnozowane[4].
Leczenie przeważnie polega na podawaniu leków immunosupresyjnych lub na wycięciu nowotworu w przypadku gdy jest on przyczyną zapalenia[2]. Leczenie u około 80% osób przynosi dobre rezultaty, zwłaszcza kiedy wdrożone zostanie ono we wczesnym stadium choroby[2][3]. Po przebytym zapaleniu pojawiać się mogą długotrwałe problemy ze zdrowiem psychicznym. Szacuje się, że nawrót choroby występuje u 10% chorych a około 4% pacjentów umiera[2][3].
Autoimmunologiczne zapalenie mózgu zostało po raz pierwszy opisane w 2007 roku przez Josepa Dalmau. Jest ono przypadłością relatywnie częstą, występującą typowo u osób poniżej 45 roku życia, przeważająco u płci żeńskiej[1][3][4][5].
Przypisy
- ↑ a b c A Venkatesan, K Adatia. Anti-NMDA-Receptor Encephalitis: From Bench to Clinic. „ACS Chemical Neuroscience”. 8 (12), s. 2586–2595, 20 grudnia 2017. DOI: 10.1021/acschemneuro.7b00319. PMID: 29077387. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j MS Kayser, J Dalmau. Anti-NMDA receptor encephalitis, autoimmunity, and psychosis. „Schizophrenia Research”. 176 (1), s. 36–40, September 2016. DOI: 10.1016/j.schres.2014.10.007. PMID: 25458857. (ang.).
- ↑ a b c d e MS Kayser, J Dalmau. Anti-NMDA Receptor Encephalitis in Psychiatry. „Current Psychiatry Reviews”. 7 (3), s. 189–193, 2011. DOI: 10.2174/157340011797183184. PMID: 24729779. (ang.).
- ↑ a b c Alireza Minagar, J. Steven Alexander: Inflammatory Disorders of the Nervous System: Pathogenesis, Immunology, and Clinical Management. Humana Press, 2017, s. 177. ISBN 978-3-319-51220-4. (ang.).
- ↑ Josep Dalmau, Erdem Tüzün, Hai-yan Wu, Jaime Masjuan i inni. Paraneoplastic anti-N-methyl-D-aspartate receptor encephalitis associated with ovarian teratoma. „Annals of Neurology”. 61 (1), s. 25–36, 2007. DOI: 10.1002/ana.21050. PMID: 17262855. (ang.).