Przejdź do zawartości

Osadniczek goły: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
Kenraiz (dyskusja | edycje)
Nowe na DNA
(Brak różnic)

Wersja z 20:00, 2 lut 2021

Osadniczek goły
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

mchy

Klasa

prątniki

Podklasa

Funariidae

Rząd

Disceliales

Rodzina

osadniczkowate

Rodzaj

osadniczek

Gatunek

osadniczek goły

Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} {{{autor}}}
Hedw.

Osadniczek goły[3] (Discelium nudum Hedw.) – gatunek mchu należący do monotypowej rodziny osadniczkowatych (Disceliaceae). Ma zasięg wokółbiegunowy na półkuli północnej, schodzi na południe do strefy umiarkowanej, gdzie rośnie głównie na obszarach górskich. W Europie jest rzadki na obszarze od Hiszpanii po Skandynawię[4]. W Polsce znany był z udokumentowanego na początku XIX wieku jednego stanowiska z Górnego Śląska (z Chorzowa)[5], którego nigdy później nie odnaleziono[6]. Gatunek odkryty został ponownie w 1996 w Katowicach Brynowie w wyrobisku starej cegielni przy Parku im. Tadeusza Kościuszki[6].

Gatunek zasiedla wilgotne, gliniaste stoki, hałdy, brzegi rowów[5] i strumieni[4], dna zasychających zbiorników i gliniaste przydroża[4]. Rośnie pojedynczo lub w luźnych skupieniach[5]. Lokalnie w rejonach występowania pojawiać się może obficie[4]. Rozpoznawalny jest w czasie rozwijania względnie okazałych sporofitów (w stosunku do drobnych gametofitów)[6] tj. jesienią i zimą[4], poza tym łatwo go przeoczyć, choć gametofity też wyróżniają się wyglądając jak drobne pączki liściowe[6].

Morfologia

Zarodnia
Gametofit
Rośliny roczne rozwijające się z trwałego splątka. Łodyżki osiągają do 2 mm wysokości, są pojedyncze, na przekroju okrągłe[5]. [4], Listki osiągają do 1,5 mm długości i 1 mm szerokości, są lancetowate, na brzegu płaskie, na szczycie zaostrzone lub tępe, pozbawione żebra. Zawierają bardzo nieliczne chloroplasty[5], stąd rośliny są niemal bezbarwne[4]. Listki skupione są pączkowato na łodyżkach[5]. Gametangia męskie i żeńskie powstają na osobnych roślinach, ale wyrastających z tego samego splątka, stąd rośliny określane są jako pozornie dwupienne[4].
Sporofit
Cienka[4], ale prosto wzniesiona i sztywna seta[6] ma barwę jasnoczerwoną[4] do czerwonobrunatnej[6] i osiąga do 2,5 cm wysokości[4]. Na szczycie seta jest zgięta, stąd zarodnia jest zwieszona lub ułożona horyzontalnie. Ma ona kształt kulisty i długość do 1 mm, jest jasnobrunatna i gładka[5]. Perystom jest pojedynczy z długolancetowatymi zębami. Czepek kapturkowaty[4].

Systematyka

Jest to jedyny gatunek w obrębie rodzaju osadniczek Discelium S. E. Bridel, Bryol. Univ. 1: 365. Jan-Mar 1826[7]. Jest to też jedyny przedstawiciel rodziny osadniczkowate Disceliaceae Schimp., zaliczanej w jednych ujęciach do skrętkowców Funariales[3] lub do własnego, znów monotypowego rzędu Disceliales Ignatov, Ignatova & Fedosov w obrębie podklasy Funariidae[2].

Ochrona

Roślina objęta jest w Polsce częściową ochroną gatunkową od 2014[8]. Wcześniej, od 2004 objęta była ochroną ścisłą[9][10].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero, Dennis P. Gordon, Thomas M. Orrell, Nicolas Bailly, Thierry Bourgoin, Richard C. Brusca, Thomas Cavalier-Smith, Michael D. Guiry, Paul M. Kirk. A Higher Level Classification of All Living Organisms. „PLOS ONE”. 10(6): e0130114, 2015. DOI: 10.1371/journal.pone.0119248. 
  2. a b B. Goffinet, W.R. Buck, A.J. Shaw: Classification: mosses. University of Connecticut, 2008–. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
  3. a b Ryszard Ochyra, Jan Żarnowiec, Halina Bednarek-Ochyra: Census Catalogue of Polish Mosses. Kraków: Polish Academy of Sciences, Institute of Botany, 2003, s. 19. ISBN 83-85444-84-X.
  4. a b c d e f g h i j k l A.J.E. Smith: The Moss Flora of Britain and Ireland. Cambridge i in.: Cambridge University Press, 2004, s. 504. ISBN 978-0-521-54672-0.
  5. a b c d e f g Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. I. Warszawa: PWN, 1957, s. 303-306.
  6. a b c d e f Stebel A.. W sprawie ochrony stanowiska osadniczka nagiego Discelium nudum na Wyżynie Śląskiej. „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”. 53, 3, s. 91-92, 1997. 
  7. Discelium S. E. Bridel. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-02-02].
  8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
  9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764).
  10. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2012 r. poz. 81).