Kamizelka defibrylująca: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
1MONS1 (dyskusja | edycje)
19 edycji
Introduction added. updated pictures uploaded. , linki zewnętrzne
1MONS1 (dyskusja | edycje)
19 edycji
→‎Podsumowanie: linki zewnętrzne, źródła/przypisy,
Linia 3: Linia 3:
[[Plik:LifeVest Body HighRes 4000.jpg|mały|Rysunek 2: Kamizelka defibrylująca LifeVest<sup>®</sup> (WCD) (Źródło: <nowiki>https://lifevest.zoll.com</nowiki>) ]]
[[Plik:LifeVest Body HighRes 4000.jpg|mały|Rysunek 2: Kamizelka defibrylująca LifeVest<sup>®</sup> (WCD) (Źródło: <nowiki>https://lifevest.zoll.com</nowiki>) ]]
'''Kamizelka defibrylująca''', ([[język angielski|ang.]] ''wearable cardioverter defibrillator - '''WCD''''') to urządzenie zewnętrzne z&nbsp;wbudowanym defibrylatorem noszone przez pacjentów, którzy są przejściowo zagrożeni [[Nagły zgon sercowy|nagłym zgonem sercowym]] (NZS). WCD jest czasową opcją terapeutyczną w przypadku, gdy [[Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca|wszczepialny kardiowerter-defibrylator]] (ICD) nie może być natychmiast zastosowany.
'''Kamizelka defibrylująca''', ([[język angielski|ang.]] ''wearable cardioverter defibrillator - '''WCD''''') to urządzenie zewnętrzne z&nbsp;wbudowanym defibrylatorem noszone przez pacjentów, którzy są przejściowo zagrożeni [[Nagły zgon sercowy|nagłym zgonem sercowym]] (NZS). WCD jest czasową opcją terapeutyczną w przypadku, gdy [[Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca|wszczepialny kardiowerter-defibrylator]] (ICD) nie może być natychmiast zastosowany.


WCD jest nieinwazyjny i składa się z odzieży, pasa z elektrodami i monitora. Odzież z pasem zawierającym elektrody jest noszona pod ubraniem przez cały dzień, z wyjątkiem gdy pacjent bierze prysznic lub kąpiel. Monitor jest noszony na pasku lub na taśmie na ramię i stale rejestruje częstość pracy serca i jego rytm. Elektrody i przewody umieszczone bezpośrednio na skórze mogą wykrywać [[Arytmia serca|arytmie serca]]. W przypadku wykrycia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, takich jak [[częstoskurcz komorowy]] (VT) lub [[migotanie komór]] (VF), defibrylator zapewnia jeden lub więcej wstrząsów terapeutycznych w celu przywrócenia prawidłowego rytmu serca. Czas między zatrzymaniem akcji serca a defibrylacją ma bezpośredni wpływ na przeżycie. Wstrząs terapeutyczny musi zostać dostarczony w ciągu kilku minut po zdarzeniu, aby był skuteczny. <ref>{{Cytuj |autor = Rishi Sukhija, Vimal Mehta, Marino Leonardi, Jawahar L. Mehta |tytuł = Implantable cardioverter defibrillators for prevention of sudden cardiac Death |czasopismo = Clinical Cardiology |data = 2007-01 |data dostępu = 2023-10-02 |wolumin = 30 |numer = 1 |s = 3–8 |doi = 10.1002/clc.20001 |pmid = 17262771 |pmc = PMC6653546 |url = https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/clc.20001 |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Part 4: the automated external defibrillator: key link in the chain of survival. The American Heart Association in Collaboration with the International Liaison Committee on Resuscitation |czasopismo = Circulation |data = 2000-08-22 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 0009-7322 |wolumin = 102 |numer = 8 Suppl |s = I60–76 |pmid = 10966663 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10966663/}}</ref> Szanse na przeżycie pacjenta zmniejszają się o 7-10% z każdą minutą opóźnienia.<ref>{{Cytuj |autor = D. P. Zipes, H. J. Wellens |tytuł = Sudden cardiac death |czasopismo = Circulation |data = 1998-11-24 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 0009-7322 |wolumin = 98 |numer = 21 |s = 2334–2351 |doi = 10.1161/01.cir.98.21.2334 |pmid = 9826323 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9826323/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = S. G. Priori, E. Aliot, C. Blomstrom-Lundqvist, L. Bossaert, G. Breithardt, P. Brugada, A. J. Camm, R. Cappato, S. M. Cobbe, C. Di Mario, B. J. Maron, W. J. McKenna, A. K. Pedersen, U. Ravens, P. J. Schwartz, M. Trusz-Gluza, P. Vardas, H. J. Wellens, D. P. Zipes |tytuł = Task Force on Sudden Cardiac Death of the European Society of Cardiology |czasopismo = European Heart Journal |data = 2001-08 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 0195-668X |wolumin = 22 |numer = 16 |s = 1374–1450 |doi = 10.1053/euhj.2001.2824 |pmid = 11482917 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11482917/}}</ref> Czas, którego potrzebuje WCD od wykrycia zagrażającej życiu arytmii serca do automatycznego wywołania wstrząsu terapeutycznego jest zwykle krótszy niż minuta i ma 98% wskaźnik skuteczności pierwszego szoku terapeutycznego w reanimacji pacjentów z NZS. Działanie WCD nie wymaga ingerencji osób postronnych lub personelu ratunkowego <ref>{{Cytuj |autor = A. Auricchio, H. Klein, C. J. Geller, S. Reek, M. S. Heilman, S. J. Szymkiewicz |tytuł = Clinical efficacy of the wearable cardioverter-defibrillator in acutely terminating episodes of ventricular fibrillation |czasopismo = The American Journal of Cardiology |data = 1998-05-15 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 0002-9149 |wolumin = 81 |numer = 10 |s = 1253–1256 |doi = 10.1016/s0002-9149(98)00120-9 |pmid = 9604964 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9604964/}}</ref>.

WCD jest zalecany w wytycznych [https://www.acc.org/ American College of Cardiology], [https://www.heart.org/ American Heart Association] i [https://www.escardio.org/ European Society of Cardiology] (ACC / AHA / ESC) z 2006 r. <ref>{{Cytuj |autor = European Heart Rhythm Association, Heart Rhythm Society, Douglas P. Zipes, A. John Camm, Martin Borggrefe, Alfred E. Buxton, Bernard Chaitman, Martin Fromer, Gabriel Gregoratos, George Klein, Arthur J. Moss, Robert J. Myerburg, Silvia G. Priori, Miguel A. Quinones, Dan M. Roden, Michael J. Silka, Cynthia Tracy, Sidney C. Smith, Alice K. Jacobs, Cynthia D. Adams, Elliott M. Antman, Jeffrey L. Anderson, Sharon A. Hunt, Jonathan L. Halperin, Rick Nishimura, Joseph P. Ornato, Richard L. Page, Barbara Riegel, Silvia G. Priori, Jean-Jacques Blanc, Andrzej Budaj, A. John Camm, Veronica Dean, Jaap W. Deckers, Catherine Despres, Kenneth Dickstein, John Lekakis, Keith McGregor, Marco Metra, Joao Morais, Ady Osterspey, Juan Luis Tamargo, José Luis Zamorano, American College of Cardiology, American Heart Association Task Force, European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines |tytuł = ACC/AHA/ESC 2006 guidelines for management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force and the European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines (Writing Committee to Develop Guidelines for Management of Patients With Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death) |czasopismo = Journal of the American College of Cardiology |data = 2006-09-05 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1558-3597 |wolumin = 48 |numer = 5 |s = e247–346 |doi = 10.1016/j.jacc.2006.07.010 |pmid = 16949478 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16949478/}}</ref>, w wytycznych ESC z 2015 i 2021 r. <ref>{{Cytuj |autor = Silvia G. Priori, Carina Blomström-Lundqvist, Andrea Mazzanti, Nico Blom, Martin Borggrefe, John Camm, Perry Mark Elliott, Donna Fitzsimons, Robert Hatala, Gerhard Hindricks, Paulus Kirchhof, Keld Kjeldsen, Karl-Heinz Kuck, Antonio Hernandez-Madrid, Nikolaos Nikolaou, Tone M. Norekvål, Christian Spaulding, Dirk J. Van Veldhuisen, ESC Scientific Document Group |tytuł = 2015 ESC Guidelines for the management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death: The Task Force for the Management of Patients with Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death of the European Society of Cardiology (ESC). Endorsed by: Association for European Paediatric and Congenital Cardiology (AEPC) |czasopismo = European Heart Journal |data = 2015-11-01 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1522-9645 |wolumin = 36 |numer = 41 |s = 2793–2867 |doi = 10.1093/eurheartj/ehv316 |pmid = 26320108 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26320108/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Theresa A. McDonagh, Marco Metra, Marianna Adamo, Roy S. Gardner, Andreas Baumbach, Michael Böhm, Haran Burri, Javed Butler, Jelena Čelutkienė, Ovidiu Chioncel, John G. F. Cleland, Andrew J. S. Coats, Maria G. Crespo-Leiro, Dimitrios Farmakis, Martine Gilard, Stephane Heymans, Arno W. Hoes, Tiny Jaarsma, Ewa A. Jankowska, Mitja Lainscak, Carolyn S. P. Lam, Alexander R. Lyon, John J. V. McMurray, Alexandre Mebazaa, Richard Mindham, Claudio Muneretto, Massimo Francesco Piepoli, Susanna Price, Giuseppe M. C. Rosano, Frank Ruschitzka, Anne Kathrine Skibelund, ESC Scientific Document Group |tytuł = 2021 ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure |czasopismo = European Heart Journal |data = 2021-09-21 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1522-9645 |wolumin = 42 |numer = 36 |s = 3599–3726 |doi = 10.1093/eurheartj/ehab368 |pmid = 34447992 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34447992/}}</ref> oraz American Heart Association, American College of Cardiology, Heart Rhythm Society (AHA/ACC/HRS) z 2017 r. <ref>{{Cytuj |autor = Sana M. Al-Khatib, William G. Stevenson, Michael J. Ackerman, William J. Bryant, David J. Callans, Anne B. Curtis, Barbara J. Deal, Timm Dickfeld, Michael E. Field, Gregg C. Fonarow, Anne M. Gillis, Christopher B. Granger, Stephen C. Hammill, Mark A. Hlatky, José A. Joglar, G. Neal Kay, Daniel D. Matlock, Robert J. Myerburg, Richard L. Page |tytuł = 2017 AHA/ACC/HRS Guideline for Management of Patients With Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death: A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Clinical Practice Guidelines and the Heart Rhythm Society |czasopismo = Journal of the American College of Cardiology |data = 2018-10-02 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1558-3597 |wolumin = 72 |numer = 14 |s = e91–e220 |doi = 10.1016/j.jacc.2017.10.054 |pmid = 29097296 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29097296/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Jonathan P. Piccini, Larry A. Allen, Peter J. Kudenchuk, Richard L. Page, Manesh R. Patel, Mintu P. Turakhia, American Heart Association Electrocardiography and Arrhythmias Committee of the Council on Clinical Cardiology and Council on Cardiovascular and Stroke Nursing |tytuł = Wearable Cardioverter-Defibrillator Therapy for the Prevention of Sudden Cardiac Death: A Science Advisory From the American Heart Association |czasopismo = Circulation |data = 2016-04-26 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1524-4539 |wolumin = 133 |numer = 17 |s = 1715–1727 |doi = 10.1161/CIR.0000000000000394 |pmid = 27022063 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27022063/}}</ref> w leczeniu pacjentów z arytmiami komorowymi i zapobieganiu NZS. WCD daje lekarzom czas na ocenę ryzyka arytmii serca pacjenta, sporządzenie odpowiednich planów leczenia i monitorowanie wydolności serca przed lub po inwazyjnej procedurze kardiologicznej czy kardiochirurgicznej (takiej jak operacja pomostowania, implantacja stentu lub przeszczepienie serca) lub u pacjentów z wysokim ryzykiem NZS po zawale mięśnia sercowego (MI).<ref>{{Cytuj |autor = Maura M. Zylla, Henrike A. K. Hillmann, Tanja Proctor, Meinhard Kieser, Eberhard Scholz, Edgar Zitron, Hugo A. Katus, Dierk Thomas |tytuł = Use of the wearable cardioverter-defibrillator (WCD) and WCD-based remote rhythm monitoring in a real-life patient cohort |czasopismo = Heart and Vessels |data = 2018-11 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1615-2573 |wolumin = 33 |numer = 11 |s = 1390–1402 |doi = 10.1007/s00380-018-1181-x |pmid = 29721674 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29721674/}}</ref> WCD jest  tymczasową opcją terapeutyczną dla pacjentów oczekujących na ICD, pacjentów po usunięciu ICD (np. z powodu infekcji) lub pacjentów, którzy nie mogą mieć wszczepionego ICD, ale mają przejściowe ryzyko NZS.<ref>{{Cytuj |autor = Priv Doz, Johannes Sperzel |tytuł = Value of The Wearable Cardioverter Defibrillator (WCD) as a Bridging-Therapy before Implantation of a Cardioverter Defibrillator (ICD) |czasopismo = Journal of Atrial Fibrillation |data = 2016 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1941-6911 |wolumin = 8 |numer = 5 |s = 1247 |doi = 10.4022/jafib.1247 |pmid = 27909469 |pmc = 5089482 |url = https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27909469/}}</ref> Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT) zaleca noszenie defibrylatorów zewnętrznych jako terapię pomostową dla pacjentów oczekujących na przeszczepienie serca w swoich wytycznych dotyczących opieki nad kandydatami do przeszczepienia serca.<ref>{{Cytuj |autor = E GRONDA, R BOURGE, M COSTANZO, M DENG, D MANCINI, L MARTINELLI, G TORREAMIONE |tytuł = Heart Rhythm Considerations in Heart Transplant Candidates and Considerations for Ventricular Assist Devices: International Society for Heart and Lung Transplantation Guidelines for the Care of Cardiac Transplant Candidates—2006 |czasopismo = The Journal of Heart and Lung Transplantation |data = 2006-09 |data dostępu = 2023-10-02 |issn = 1053-2498 |wolumin = 25 |numer = 9 |s = 1043–1056 |doi = 10.1016/j.healun.2006.06.005 |url = https://doi.org/10.1016/j.healun.2006.06.005}}</ref>

Zwykle czas noszenia WCD wynosi około 3 miesięcy, ale zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta i decyzji lekarza prowadzącego.


== Zastosowanie ==
== Zastosowanie ==

Wersja z 22:44, 2 paź 2023

Podsumowanie

Rysunek 1: Kamizelka defibrylująca LifeVest® (WCD) (Źródło: https://lifevest.zoll.com)
Rysunek 2: Kamizelka defibrylująca LifeVest® (WCD) (Źródło: https://lifevest.zoll.com)

Kamizelka defibrylująca, (ang. wearable cardioverter defibrillator - WCD) to urządzenie zewnętrzne z wbudowanym defibrylatorem noszone przez pacjentów, którzy są przejściowo zagrożeni nagłym zgonem sercowym (NZS). WCD jest czasową opcją terapeutyczną w przypadku, gdy wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD) nie może być natychmiast zastosowany.


WCD jest nieinwazyjny i składa się z odzieży, pasa z elektrodami i monitora. Odzież z pasem zawierającym elektrody jest noszona pod ubraniem przez cały dzień, z wyjątkiem gdy pacjent bierze prysznic lub kąpiel. Monitor jest noszony na pasku lub na taśmie na ramię i stale rejestruje częstość pracy serca i jego rytm. Elektrody i przewody umieszczone bezpośrednio na skórze mogą wykrywać arytmie serca. W przypadku wykrycia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, takich jak częstoskurcz komorowy (VT) lub migotanie komór (VF), defibrylator zapewnia jeden lub więcej wstrząsów terapeutycznych w celu przywrócenia prawidłowego rytmu serca. Czas między zatrzymaniem akcji serca a defibrylacją ma bezpośredni wpływ na przeżycie. Wstrząs terapeutyczny musi zostać dostarczony w ciągu kilku minut po zdarzeniu, aby był skuteczny. [1][2] Szanse na przeżycie pacjenta zmniejszają się o 7-10% z każdą minutą opóźnienia.[3][4] Czas, którego potrzebuje WCD od wykrycia zagrażającej życiu arytmii serca do automatycznego wywołania wstrząsu terapeutycznego jest zwykle krótszy niż minuta i ma 98% wskaźnik skuteczności pierwszego szoku terapeutycznego w reanimacji pacjentów z NZS. Działanie WCD nie wymaga ingerencji osób postronnych lub personelu ratunkowego [5].

WCD jest zalecany w wytycznych American College of Cardiology, American Heart Association i European Society of Cardiology (ACC / AHA / ESC) z 2006 r. [6], w wytycznych ESC z 2015 i 2021 r. [7][8] oraz American Heart Association, American College of Cardiology, Heart Rhythm Society (AHA/ACC/HRS) z 2017 r. [9][10] w leczeniu pacjentów z arytmiami komorowymi i zapobieganiu NZS. WCD daje lekarzom czas na ocenę ryzyka arytmii serca pacjenta, sporządzenie odpowiednich planów leczenia i monitorowanie wydolności serca przed lub po inwazyjnej procedurze kardiologicznej czy kardiochirurgicznej (takiej jak operacja pomostowania, implantacja stentu lub przeszczepienie serca) lub u pacjentów z wysokim ryzykiem NZS po zawale mięśnia sercowego (MI).[11] WCD jest  tymczasową opcją terapeutyczną dla pacjentów oczekujących na ICD, pacjentów po usunięciu ICD (np. z powodu infekcji) lub pacjentów, którzy nie mogą mieć wszczepionego ICD, ale mają przejściowe ryzyko NZS.[12] Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT) zaleca noszenie defibrylatorów zewnętrznych jako terapię pomostową dla pacjentów oczekujących na przeszczepienie serca w swoich wytycznych dotyczących opieki nad kandydatami do przeszczepienia serca.[13]

Zwykle czas noszenia WCD wynosi około 3 miesięcy, ale zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta i decyzji lekarza prowadzącego.

Zastosowanie

Nagła śmierć sercowa jest poważnym problemem w krajach rozwiniętych. Zasadniczą metodą jej zapobiegania są wszczepialne kardiowertery-defbrylatory (ICD) u chorych o wysokim ryzyku jej wystąpienia. Działanie WCD jest podobne do ICD, które jednak jest urządzeniem dużo skuteczniejszym, precyzyjniejszym i bardziej wygodnym dla chorych i pozostaje pierwszym wyborem w zabezpieczeniu długotrwałym. Istnieją jednak sytuacje, w których wszczepienie ICD jest przeciwwskazane lub, ze względu na ich przejściowy charakter, niecelowe. Duże znaczenie ma też fakt, że kamizelkę założyć można praktycznie od razu, a także łatwo zdjąć i przekazać dalej, co jest praktycznie niemożliwe dla ICD.

Najważniejsze wskazania

Nie przeprowadzono dotąd dobrej jakości badań dotyczących kamizelki defibrylującej, a informacje uzasadniające jej stosowanie pochodzą z danych obserwacyjnych i eksperymentalnych. Wskazania są analogiczne do wskazań do ICD, z tym, że obejmują sytuacje, gdy wszczepienie ICD jest niewskazane lub niecelowe albo wskazania są przemijające. Najważniejsze z nich to (w każdym przypadku warunkiem koniecznym jest obecność wskazań do ICD, głównie wartość LVEF):

  • okres 40 dni po zawale serca, gdy istnieje największe ryzyko groźnych arytmii, ale nie wykazano efektywności zastosowania ICD ze względu na to, że spora część pacjentów „wychodzi” ze wskazań i ich ryzyko nie uzasadnia ryzyka wszczepienia ICD
  • nowo rozpoznane kardiomiopatie, zwłaszcza zapalne lub toksyczne, w których bardzo często (nawet w 3/4 przypadków) po 6 miesiącach nie ma już wskazań do ICD
  • chorzy oczekujący na przeszczep serca
  • chorzy w stanie nierokującym przeżycia w dobrej jakości ponad rok (co obecnie uważa się za minimum dla wszczepienia ICD)
  • chorzy z komorową arytmią bezpośrednio przed i/lub po procedurach rewaskularyzacyjnych (PCI, CABG)
  • pacjenci po usunięciu układu ICD z powodu infekcyjnego zapalenia wsierdzia, którzy przez 4–6 tygodni antybiotykoterapii nie powinni być ponownie implantowani.

Kamizelka LifeVest

Kamizelka LifeVest jest obecnie jedynym urządzenie dopuszczonym do użytkowania. Składa się z szelek i elastyczne pasa do którego mocuje się 4 suche, nielepkie elektrody monitorujące oraz 3 elektrody defibrylujące, które normalnie pozostają suche, jednak tuż przed defibrylacją automatycznie wydzielają żel. Urządzenie posiada jeszcze panel kontrolny (w nim są też baterie), pozwalający przytomnemu pacjentowi opóźnić lub odwołać interwencję urządzenia (poprzedzoną włączeniem się alarmu). Zastosowanie panelu pozwoliło uniknąć ok. 90% nieadekwatnych interwencji wynikających najczęściej z zakłóceń/przemieszeń/rozłączeń elektrod monitorujących. Dodatkowe 10% nieadekwatnych interwencji wystąpiło u pacjentów, którzy nie doczytali albo zapomnieli jak się odwołuje interwencję.

Najważniejsze wady WCD w stosunku do ICD

  • większa wrażliwość na zakłócenia – w dużej mierze kompensowana możliwością odwołania nieadekwatnej interwencji
  • brak możliwości pracy obecnych urządzeń jako rozrusznika serca a w szczególności wykonania stymulacji przeciwtachyarytmicznej (ATP)
  • duża niedogodność ciągłego noszenia urządzenia skutkująca skracaniem okresu dobowego działania, a tym samym skuteczności

Historia

Pierwsze doniesienia o zastosowaniu podobnych urządzeń pochodzą z 1998 roku. Amerykańska Agencja Żywności i Leków dopuściła do użycia pierwsze urządzenie w roku 2002. Do 2013 roku odnotowano w Stanach Zjednoczonych ponad 100 000 przypadków zastosowania kamizelki defibrylującej. Nie opublikowano jednak dotąd dobrej jakości randomizowanych badań nad efektywnością tego systemu.

Bibliografia

  • Kardiologia po Dyplomie maj/czerwiec 2015 r. Kamizelka ICD – wskazania, dotychczasowe doświadczenia, perspektywy i ograniczenia – dr hab. n. med. Jerzy Krzysztof Wranicz, prof. nadzw. UM mgr Anna Nowek

Linki zewnętrzne

  1. ↑ Rishi Sukhija i inni, Implantable cardioverter defibrillators for prevention of sudden cardiac Death, „Clinical Cardiology”, 30 (1), 2007, s. 3–8, DOI: 10.1002/clc.20001, PMID: 17262771, PMCID: PMC6653546 [dostęp 2023-10-02] (ang.).
  2. ↑ Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Part 4: the automated external defibrillator: key link in the chain of survival. The American Heart Association in Collaboration with the International Liaison Committee on Resuscitation, „Circulation”, 102 (8 Suppl), 2000, I60–76, ISSN 0009-7322, PMID: 10966663 [dostęp 2023-10-02].
  3. ↑ D.P. Zipes, H.J. Wellens, Sudden cardiac death, „Circulation”, 98 (21), 1998, s. 2334–2351, DOI: 10.1161/01.cir.98.21.2334, ISSN 0009-7322, PMID: 9826323 [dostęp 2023-10-02].
  4. ↑ S.G. Priori i inni, Task Force on Sudden Cardiac Death of the European Society of Cardiology, „European Heart Journal”, 22 (16), 2001, s. 1374–1450, DOI: 10.1053/euhj.2001.2824, ISSN 0195-668X, PMID: 11482917 [dostęp 2023-10-02].
  5. ↑ A. Auricchio i inni, Clinical efficacy of the wearable cardioverter-defibrillator in acutely terminating episodes of ventricular fibrillation, „The American Journal of Cardiology”, 81 (10), 1998, s. 1253–1256, DOI: 10.1016/s0002-9149(98)00120-9, ISSN 0002-9149, PMID: 9604964 [dostęp 2023-10-02].
  6. ↑ European Heart Rhythm Association i inni, ACC/AHA/ESC 2006 guidelines for management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force and the European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines (Writing Committee to Develop Guidelines for Management of Patients With Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death), „Journal of the American College of Cardiology”, 48 (5), 2006, e247–346, DOI: 10.1016/j.jacc.2006.07.010, ISSN 1558-3597, PMID: 16949478 [dostęp 2023-10-02].
  7. ↑ Silvia G. Priori i inni, 2015 ESC Guidelines for the management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death: The Task Force for the Management of Patients with Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death of the European Society of Cardiology (ESC). Endorsed by: Association for European Paediatric and Congenital Cardiology (AEPC), „European Heart Journal”, 36 (41), 2015, s. 2793–2867, DOI: 10.1093/eurheartj/ehv316, ISSN 1522-9645, PMID: 26320108 [dostęp 2023-10-02].
  8. ↑ Theresa A. McDonagh i inni, 2021 ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure, „European Heart Journal”, 42 (36), 2021, s. 3599–3726, DOI: 10.1093/eurheartj/ehab368, ISSN 1522-9645, PMID: 34447992 [dostęp 2023-10-02].
  9. ↑ Sana M. Al-Khatib i inni, 2017 AHA/ACC/HRS Guideline for Management of Patients With Ventricular Arrhythmias and the Prevention of Sudden Cardiac Death: A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Clinical Practice Guidelines and the Heart Rhythm Society, „Journal of the American College of Cardiology”, 72 (14), 2018, e91–e220, DOI: 10.1016/j.jacc.2017.10.054, ISSN 1558-3597, PMID: 29097296 [dostęp 2023-10-02].
  10. ↑ Jonathan P. Piccini i inni, Wearable Cardioverter-Defibrillator Therapy for the Prevention of Sudden Cardiac Death: A Science Advisory From the American Heart Association, „Circulation”, 133 (17), 2016, s. 1715–1727, DOI: 10.1161/CIR.0000000000000394, ISSN 1524-4539, PMID: 27022063 [dostęp 2023-10-02].
  11. ↑ Maura M. Zylla i inni, Use of the wearable cardioverter-defibrillator (WCD) and WCD-based remote rhythm monitoring in a real-life patient cohort, „Heart and Vessels”, 33 (11), 2018, s. 1390–1402, DOI: 10.1007/s00380-018-1181-x, ISSN 1615-2573, PMID: 29721674 [dostęp 2023-10-02].
  12. ↑ Priv Doz, Johannes Sperzel, Value of The Wearable Cardioverter Defibrillator (WCD) as a Bridging-Therapy before Implantation of a Cardioverter Defibrillator (ICD), „Journal of Atrial Fibrillation”, 8 (5), 2016, s. 1247, DOI: 10.4022/jafib.1247, ISSN 1941-6911, PMID: 27909469, PMCID: PMC5089482 [dostęp 2023-10-02].
  13. ↑ E GRONDA i inni, Heart Rhythm Considerations in Heart Transplant Candidates and Considerations for Ventricular Assist Devices: International Society for Heart and Lung Transplantation Guidelines for the Care of Cardiac Transplant Candidates—2006, „The Journal of Heart and Lung Transplantation”, 25 (9), 2006, s. 1043–1056, DOI: 10.1016/j.healun.2006.06.005, ISSN 1053-2498 [dostęp 2023-10-02].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamizelka_defibrylująca&oldid=71423016”